Heima er bezt - 01.03.2002, Síða 6

Eg hefi þekkt Árna ísleifsson í
mörg ár, ljúfan og þægilegan
mann í viðmóti, sem gerir sér
engan mannamun. Slíkir menn
eru mér að skapi - og vonandi flest-
um.
Eitt sinn skrifaði Árni niður tvö
dægurlög við ljóð eftir mig, sem ég
hafði þá sett saman. Þau sendi ég
síðan í dægurlagasamkeppnþsem þá
var í gangi. Árni vann verk sitt af
sinni alkunnu smekkvísi og kunn-
áttu, þó að lögin hlytu ekki það
brautargengi, sem ég vænti.
í Tívolígarðinum í Reykjavík sá ég
Árna fyrst leika á hljóðfæri, og var
það píanó. Hann mun þá hafa verið
rétt um tvítugt.Tívoligarðurinn var,
eins og margir muna sem komnir
voru til vits og ára fyrir hálfri öld, í
Vatnsmýrinni, þar sem Tívolí var um
skeið (opnað 1946).
Þessi skemmti- og dansstaður var
allmiklu lengur við lýði en sjálft
Tívolí.
Loks var þessum stað lokað,
þegar hann hafði um skeið
borið heitið Vetrargarðurinn.
Þar þótti óregla ganga nokkuð
langt. En margir muna Vetrar-
garðinn enn og minnast þar
margra glaðra stunda.
En víkjum að tónlstarmann-
inum Árna fsleifssyni. Hver
man ekki eftir dægurlögunum
hans, eins og Stína, ó, Stína,
Þetta er ekki hægt, Ég er far-
maður, fæddur á landi og
Sumar er í sveit, svo að fá ein
séu nefnd.
Á seinni árum er Árni hvað
þekktastur orðinn vegna áhuga
síns á djassi og af djasshátíð-
um þeim, sem hann hefur stað-
ið fyrir undanfarin fjórtán ár á
Egilsstöðum á Héraði. Árni
hefur lengi haft miklar mætur
á hinni amerískættuðu tónlist,
sem djass nefnist, og hefur
hvergi látið deigan síga á þeim
vettvangi, þrátt fyrir hækkandi
aldur. Hann er nú 74 ára og
fyrir nokkru hættur tónmennta-
kennslu, sem hann stundaði á Egils-
stöðum í yfir tvo áratugi. Mér fannst
ómaksins vert að eiga tal við þennan
%
w
Foreldrar:
ísleifur Árnason og Soffia Gísladóttir.
Asgrímur Arni Þorkelsson, afi, og
ísleifur Arnason, faðir.
ágæta mann, sem helgað hefur sig
tónlist um langa ævi og er enn að á
þeim vettvangi, þótt hlutverkum sé
að nokkru breytt. Að svo mælti gef
ég Árna Isleifssyni orðið.
Ætt og uppruni
Ég er fæddur 18. september 1927,
að Túngötu 18 í Reykjavík. Þar er nú
þýska sendiráðið. Ég er því Reykvík-
ingur, þó að ég væri sendur fjögurra
ára að Móbergi í Langadal, til frænd-
fólks míns, og dveldi þar í þrjú og
hálft ár og sex sumur að auki. Þar
leið mér vel.
Faðir minn var ísleifur Áma-
son,lagaprófessor og hæstaréttar
dómari (1900- 1962), sonur Árna
Ásgríms Þorkelssonar (1852-1940),
hreppstjóra og búhölds á Geitaskarði
í Langadal og Hildar Sólveigar
Sveinsdóttur, konu hans. Móðir mín
var Soffia Gísladóttir, fædd 1907,
dáin 1995, en hún var dóttir Gísla J.
Johnsens, stórkaupmanns og
útgerðarmanns í Vestmanna-
eyjum og Reykjavík og Önnu
Gísladóttur, konu hans.
Ég er að ættemi Húnvetning-
ur og Vestmannaeyingur, þó að
ég telji mig kunnugri í Húna-
þingi en á Heimaey, því að
nyrðra var ég mikið sem barn.
Systkini mín eru Gísli Guð-
mundur, hæstaréttarlögmaður,
Ásdís húsmóðir, ekkja eftir
Ragnar Alfreðsson, sem lengst
var sölumaður hjá Eiríki Ket-
ilssyni, heildsala. Hildur Sól-
veig lést um aldur ffam. Sonur
hennar er ísak Harðarson,
fæddur 1956, eitt af hinum
ungu, efnilegu skáldum okkar.
Almenn menntun
Um almenna menntun mína
er það helst að segja að ég lauk
prófi frá Verslunarskóla ís-
lands 1946, 18 ára gamall.
Ekki varð það þó til þess að ég
gerðist verslunarmaður, en þarna
hlaut ég samt staðgóða, almenna
menntun. Þarna var úrvals kennara-
lið. Skólastjórinn var Vilhjálmur Þ.
102 Heima er bezt