Heima er bezt - 01.09.2007, Blaðsíða 32

„ Um lokin “ 1958. Hluti bátaflotans í Vestmannaeyjum við Nausthamarsbryggju.
þar var mikið mannsefni á ferðinni og að hugur hans stefndi
til sjávar. Innan fermingaraldurs var hann farinn að róa á
opnum bátum með félögum sínum, þeim Þorgeiri Jóelssyni
frá Fögruvöllum og Magnúsi Isleifssyni í Nýjahúsi. Allir voru
þeir miklar aflaklær, harðfrískir strákar og svo fastsæknir á
fiskimiðin, að mörgum eldri manninum þótti meir en nóg
um. Formennsku á bátnum önnuðust þremenningarnir til
skiptis, og var mikið kapp um hvern róður.
Frá þessum dögum má segja að formennskuferill Benónýs
sé óslitinn fram á þennan dag. Raunverulega hefur hann aldrei
verið háseti, því hann gekk beint inn í formannsstöðuna á
bamsskónum, þar sem hann hefur síðan starfað með þeim
ágætum og glæsibrag, að fáir munu eftir leika.
Fyrsti vélbáturinn, sem Binni frá Gröf vará, hét Friðþjófur
Nansen. Var hann eign föður hans og fleiri. Þar var Binni
vélgæzlumaður, en gegndi ávallt formannsstöðunni í
forföllum og fórst það prýðilega. Síðan var honum svo
boðin formannsstaða með vélbátinn Gullu, sem hann var
með í þrjár vertíðir og aflaði ágætlega. Eftir það var hann
með hvem bátinn eftir annan, t. d. enska bátinn Newcastle,
Gulltopp, Sjöstjörnuna, Sævar, Andvara o. fl. og fiskaði
yfirleitt með ágætum og ávallt með „toppbátum“ í afla.
Árið 1954 tók hann við mb. Gullborgu, Re. 38. Er það stór
og mikill bátur, rúmlega 80 smálestir, og hefur hann verið
með þann bát síðan. Hefur hann reynzt Binna hin mesta
happafleyta og sannkölluð afladrottning, sem hann hefúr
beitt í brimin hvítu og lygnan sæ með frábærum dugnaói
og harðfylgi í hvívetna. Þar hefur ávallt síðan verið valinn
maður í hverju rúmi, menn, sem eins og sagt er, kalla ekki allt
ömmu sína og taka ekki neinum vettlingatökum á verkunum.
Nei, um borð hjá Binna er betra að vera snar í snúningum
og handfastur. Það á betur við fangbrögð hans við gömlu
Rán og trylltan dans við dætur hennar.
Að vertíðarlokum 1954 var Gullborg sem sagt aflahæsti
bátur í Eyjum, og hlaut Binni þá nafnbótina „aflakóngur
Vestmannaeyja“. Þá var hörð barátta um tignarsessinn milli
hans, fyrrverandi aflakóngs og annarra fiskigarpa. Hann
flutti þá á land 877 smálestir af slægðum fiski með haus,
og var það tvöfaldur meðalafli Eyjabáta þá vertíð.
Efalaust hafa mestu fiskimenn Eyjanna hugsað til hefnda
á vertíðinni 1955, að komast í sætið, sem þeir annað hvort
höfðu skipað eða verið mjög nærri að hreppa. Þetta vissi
Binni vel og hitt, að þá myndu verða hörð átök í keppninni.
464 Heima er bezt