Heima er bezt - 01.02.2009, Page 12

A Tasmaníuströncl ekki langtfrá
þar sem Jörundur hundadaga-
konungur var jarðsettur.
Mágur Skúla, Einar Hjaltason
og dóttir hans Birna, í Astralíu.
Ég var bara vel íjáður eftir
þetta ævintýri. Við þurftum svo
að hætta þegar þeir komu með
vélgröfu í starfíð, sem reyndar
gekk ekki nema með höppum
og glöppum. Ég ákveð þá að
fara að læra á bíl, taka bílpróf
sem sagt. Og ég er ekki fyrr
búinn að taka prófið en ég
ffétti af Bóasi Emilssyni, sem
þekktur var austan af Eskifirði,
hörðum kommúnista og síðar
harðfiskframleiðanda og
stóreignamanni, á annað hvort
Eyrabakka eða Stokkseyri, en bjó sjálfur
á Selfossi. Hann var reyndar stórfrændi
minn. Emil, faðir hans, var frá innsta bæ
í Bárðardal og haföi flust austur og gifst
þar og gerst kennari. Bóas var með vömbíl
og fékk ég að æfa mig hjá honum, taka í
og prófa aksturshæfdeikana.
Svo kemst ég í vinnu við það að byggja
Sóleyjargötuna, þama fyrir ffaman þar sem
skrifstofa forsetans er núna. Og gijótið í
hana var sótt inn í Vatnagarða. Þar vom
líka eyðilagðir mjög merkilegir gijóthólar,
sprengdir í gijótnámi fyrir gatnagerðina.
Það vantaði svo mikið bíla í þetta verk
að smiður, sem þama var við vinnu ákvað
að kaupa bíl og fékk inig til keyra hann í
akkorði þama á milli. Og skellti ég mér Skuli fór til Japanfyrir nokkrum árum, til
í það á móti þrælvönum mönnum sem að vera við bniðkaup systur japansks vinar
þama keyrðu líka. Og má maður þakka síns. Fékk hann þar miklar oggóðar
fyrir að maður skyldi hvorki drepa sjálfan móttökur og hér má sjá veisluborð sem
sig eða annan á þessu því þama var sko fyrir hann ogjjölskylduna var borið.
ekki slegið af í akstrinum.
Og nú fæ ég þá flugu í höfúðið að ég sé
eiginlega ekki nógu menntaður, ég verði
að fara að læra eitthvað. Og taldi ég mig
hafa efhi á því orðið.
Ég hafði verið að læra tungumál og
stærðfræði hjá vini mínum Pétri Sumar-
liðasyni og það verður svo til þess að ég
tek mér tveggja mánaða fh' eftir jólin,
veturinn 1944-45, og fer að sökkva mér
niður í það, sem ég vissi að átti að fara að
taka próf í hjá Samvinnuskólanum. Þannig
að í tvo mánuði lá ég bara yfir bókum í
samvinnu við Pétur Sumarliðason, vin minn
og kennara við Austurbæjarskólann.
Ég fæ svo að taka inntökupróf í Samvinnuskólann og vom
það líklega um 76 nemendur sem þreyttu prófið. Og það fer
þannig að mér tókst að komast inn.
Þá vom þar meðal kennara Jónas frá Hriflu, sem kenndi okkur
félagsffæði og Samvinnusögu og Guðlaugur Rósinkrans, síðar
Þjóðleikshússtjóri, sem kenndi okkur sænsku.
Sestur á bryggjupolla í
Feneyjum í ferðinni
góðu þangað.
Með tveimur japönskum stúlkum, sem
klœddar eni japönskum geishu-búningum.
Sumarið á milli skólavetranna keyrði ég svo tíu hjóla GMC
trukk við byggingu Andakílsárvirkjunar, sem þá var verið að reisa.
Bjó í tjaldi allt sumarið. Bílinn átti Kalli í Mörk, sem kallaður
var. Þannig gat ég klárað skólann, sem ég geri 1947.
Svo býðst mér og Jóni bróður mínum að fara á sjóinn, á
síld, og ég ákveð að skella mér í það. Og það er náttúrlega
60 Heima er bezt