Heima er bezt - 01.02.2009, Side 42

himinninn
Ástar og spennusaga að vestan
grætur
„Ráðskonan? Hver segir þetta? Úlfljótur sjálfur eða hvað? Sá
skal nú fá orð í bæði eyru. Ég skal segja þér það, stúlka mín, að
við Ulli emm svo gott sem marggift hvort öðm í gegnum árin,
auk þess dettur mér síst til hugar að láta hann sleppa núna þegar
við erum loksins að komast á græna grein tjárhagsiega.“
Andrea var fljót að hugsa. Nú mátti Gústa ekki sleppa við að
útskýra þetta nánar. Hún sá að rauðu flekkimir vom famir að
minnka svo hún var að róast.
„Komdu með mér upp,“ sagði hún. „Ég býð í glas í tilefhi
dagsins."
Gústa hugsaði sig um og horfði lymskulega á Andreu. Svo
sagði hún:
„Okei, ég skal ekki erfa þetta við þig þó þú eigir að passa upp
á móralinn. Það væri nú meiri hneisan ef það fféttist að stúlka í
mínu húsi væri farin að leita á lækninn, harðgiffan manninn.“
Andrea var hætt að vera hissa á nokkmm hlut sem út úr Gústu
munni kom, en alltaf fannst henni jafnfurðulegt hvemig Gústu
tókst alltaf að snúa hlutunum við.
„Rosalega er orðið jólalegt hjá þér manneskja,“ sagði Gústa
þegar þær sátu í stofunni með sitt hvort glasið. Ekki nenni ég
þessu pilleríi. Það er gott að einhver hefur geð í sér að nota
þetta dót sem var í skápnum. Ég er alveg búin að fá nóg þama
í versluninni af að sjá jóladraslið og kerlingamar innan úr dal
gónandi upp um öll ijáfúr, eins og umskiptingurinn í sögunni
„Átján bama faðir í álfheimum“. Maður fær sér nú ríflegan
jólabónus út á að þurfa að umbera það.“
„Jólabónus!?“ Andrea varð eitt spumingamerki.
90 Heima er bezt