Ný kynslóð - 01.10.1941, Page 18

Ný kynslóð, okt. ’41
— Já, göfugi konungur.
— Láttu mig heyra þau.
Ráðgjafinn lauk upp gullnu bókinni og las:
— Góður konungur líkist garðyrkjumanni, sem
fellir m,örg tré.
—- Þetta lætur vel í eyrum, mælti konungurinn
næsta ánægður. Hann tók ofan kórónuna og bjóst
til farar út í garðinn á strönd hinnar heilögu Nílar.
Þjónar og- hirðmenn, sem á leið hans urðu, lutu til
jarðar og ávörpuðu hann: — Heill sé þér Maurus
konungur. — Það blikaði á klæði hans, er voru úr
gulli, svo að mönnum lá við ofbirtu í augum, og hon-
um fannst sem jörðin skylfi, þar sem hann steig
fótum.
Næturgalinn í garðinum hóf að syngja um ást,
eins og hann læsi hugsanir konungsins. Liljurnar
lutu honum, og rósirnar stráðu blöðum sínum á braut
hans. Kvöldblærinn, sem bærði trjálaufin og blómin,
hvíslaði nafn, en þó ekki nafn hins volduga Maur-
usar konungs heldur nafn Floiriliu hinnar fögru, eig-
inkanu Rogusar, sonar Narzis. Það var einmitt á
fund hennar, sem konungurinn hraðaði f.ör sinni.
Hallarverðirnir undruðust, hvers vegna konungurinn
hefði svo hraðan á.
— Þessi för konungsins mun kosta einhvern vor
á meðal höfuðið, dirfðist ráðgjafinn að hvísla að syni
sínum.
Rogus varð óttasleginn við þá tilhugsun, að ef til
vill kynnu slík örlög að bíða hans. Hann mælti við
þann, sem gætti hliðsins:
14