Heimili og skóli - 01.06.1950, Blaðsíða 25

HEIMILI OG SKÓLI
69
benda á þá vegu, sem reynsla og at-
huganir hafa kennt mér bezta til upp-
eldis trúartilfinningar. En ég vil fyrst
leggja áherzlu á það, að trúin er til-
finning. Alltof margir rugla saman
játningum, skoðunum og trú. En eins
og ástin er tii án ástarjátningar, þann-
ig er og trúin tii án trúarjátningar.
Þótt báðar þurfi þannig ákveðið form
orða til ákveðinna samskipta í heimi
efnisins.
Trúin er jákvæð tiffinning gagn-
vart hinum óskynjanlegu og að ýmsu
leyti óskiljanlegu fögmálum tilver-
unnar. Nýfætt barn er ákaffega ieynd-
ardómsfuli vera. Það er eins og gjöf
frá heimum hins óþekkta. Það sjálft
er helgidómur hverju hjarta, sem á
óspilltar trúartilfinningar. Hjal þess
er móður og föðurnum líka stundum
sem englamáf æðri lieima. Hjartað
eitt talar, það er að segja tilfinning-
arnar. Hugsunin hefur enn ekki öðf-
azt form liins skynjanlega. En bráð-
lega breytist englamálið í annað feg-
ursta mál tilverunnar, en það er ís-
lenzkan af saklausum barnavörum
hverjum sönnurn Islendingi.
Trúaruppeldi ómálga barns er fólg-
ið í þvi, að umhverfis það ríki fegurð,
hreinskilni og friður. Móðirin, og yf-
irleitt allir, sem umgangast vöggu,
ættu að gæta hreinfeika í framkomu
og orðum. Fornar sagnir um börn,
sem urðu umskiptingar vegna illyrða
og haturs, sem umhverfis þau var haft,
eru raunsannar í lífi nútímans. Vak-
ið yíir vöggunni og umgangist hana
sem helgidóm, þar sem ekkert illt og
ljótt má þróast, syngið þar fegurstu
ljóðin og blíðustu lögin, sem þið
kunnið.
Þegar barnið lærir að tala, hefst
markvisst uppeldi á þessu sviði. Lát-
ið ykkur ekki koma til hugar, að barn-
ið sé þá enn of ungt fyrir trúarlega
mótun, það er að segja áhrif frá krafti
liins fagra og góða, af því að skilning-
urinn sé vanþroska. Slík hugsun væri
jafnmikil fjarstæða eins og sagt væri,
að barnið ætti ekki að njóta sólskins,
af því að það skilji ekki eðlisfræði-
lega skilgreiningu eða efnafræðileg
áhrif geislanna fyrir frumur líkamans.
Verjið örfáum augnablikum á
hverju kvöldi í hljóðum friði til að
flytja litlu höndina upp að enni
barnsins, signið það og látið það hafa
yfir með ykkur bænarorð. Látið ekk-
ert kvöld falla t'ir. Smám saman bætið
þið við versum og bænum við barns-
ins hæfi. Ef unnt er, þá syngið lög við
erindin og látið barnið eða börnin
gera það líka, eftir að aldur og geta
leyfir.
Látið það ekki aftra ykkur frá
þessu, þótt stofulærðir uppeldisfræð-
ingar segi, að loka eigi börnin ein
inni í dimmu herbergi, þegar þau eiga
að leggjast til svefns. Þetta er tízku-
bull og augnablikskenning. Gerið
einmitt síðustu stundir vökudagsins
að ofurlitlum helgidómi fegurðar og
kærleika.
Fyrir allþroskuð börn verður stund-
in þannig: Sungið lag og sálmavers.
Sögð eða lesin stutt saga, helzt úr
biblíunni. Skoðuð mynd, t. d. úr bók-
inni „Biblían í myndum“. En það er
bók, sem hvert heimili ætti að eiga.
Síðan bæn eða bænir, sem börnin og
móðirin eða faðirinn liafa yfir upp-
liátt sameiginlega. — Stundinni lýkur
með „faðir vor“ og blessunarorðum,