Heimili og skóli - 01.08.1953, Side 40

84
HEIMILI OG SKÓLI
Er barnið skólaþroskað?
Eftir G. VELSING RASMUSEN skólasálfræðing.
Það, sem gefur barni vilja og þrótt
til að fá áhuga fyrir skólanáminu er,
að finna árangur af því og einhverja
framför. Þetta lögmál ríkir á öllum
stigum skólanámsins, en er þó sérstak-
lega mikilvægt, þegar barnið er að
hefja skólanám sitt. Misheppnrfð
byrjun getur haft þær afleiðingar, að
barnið fær andúð á skólanum og skóla-
náminu, sem það getur kannske aldrei
losað sig við.
Þess vegna ætti ekki að senda barn í
skóla, fyrr en það hefur náð þeim
þroska, sem skólanámið krefst.
Því miður taka gildandi lög (í Dan-
mörk) ekki tillit til þessa. 7 ára barn
er skólasylt, hvort sem það hefur
þroska til þess eða ekki. Raunar er all-
ur þorri 7 ára barna hæfur til skóla-
göngu, sem betur fer.
Mörgum foreldrum er það kapps-
mál að koma börnum sínum sem fyrst
í skóla. Um það bil helmingur allra
barna er sendur í skóla sex ára, sem sé
einu ári áður en krafizt er (barn er
ekki skólaskylt ef það er ekki orðið 7
ára í byrjun skólaárs). Þetta er allt gott
og blessað, þegar um venjuleg börn er
að ræða, en reynist aftur hinum
óþroskuðu erfið ganga. Hér við bætist
svo, að vel þroskuðum og lítt þroskuð-
um börnum er blandað saman í bekki.
Óskólaskyld börn ætti því aðeins að
taka í skóla, að greindarpróf hafi
farið fram, er sýndi þroska þeirra. F.n
af slíkum þroskaprófum eru til mörg
kerfi.
— Kristín var 6 ára og 5 mánaða,
þegar hún byrjaði nám í I. bekk. Hún
var lítil vexti, fíngerð og ákaflega mik-
ið smábarn. Hún getur aðeins haldið
sig að starfi stutta stund í einu. Þá
stendur hún upp, eins og ekkert sé
sjálfsagðara, hleypur um skólastofuna
og talar hátt við hin börnin. Hún er
góðlynd og vingjarnleg, en hún skilur
alls ekki, að það eigi neitt við hana,
sem kennarinn segir við bekkinn í
heild. Á leikvellinum er hún allt of
eigingjörn til að geta tekið þátt í
félagsleikjum barnanna. Inni í bekkn-
um ætlast hún alltaf til þess, að athygl-
in beinist að sér, einkum athygli kenn-
arans, og ætlast alltaf til að hann snú-
ist í kringum hennar persónu. Hún
getur ofurlítið lært að lesa, en í reikn-
ingi fer allt í strand þegar í byrjun, og
hún missir allan áhuga fyrir honum.
Það er raunar ekki hægt að dæma
Kristínu og námsósigur hennar ein-
giingu eftir þroskaleysi, en skóla-
þroskuð var hún ekki. Það eru miklar
líkur fyrir því, að allt hefði gengið bet-
ur, ef hún hefði beðið með sína skóla-
göngu í eitt ár.
— Af framansögðu er það greinilegt,
að námsþroski er mikilvægur liður í
skólaþroskanum, en þó hefur félags-
legur þroski þar einnig miklu hlut-
verki að gegna. Barnið verður að hafa
náð þeim þroska, að geta lagað sig
eftir öðrum aðstæðum en heimilisins,
það verður að vera fært um að geta
samrýmst stærri hópum bama, er það