Heimili og skóli - 01.02.1956, Side 17

HEIMILI OG SKÓLI
11
það er lieppilegast að binda það að
mestu innan við ramma hverrar
kennslustundar, nema biirnin séu orð-
in því sjálfstæðari í starfsháttum sín-
um.
GEYMSLA Á EFNI
Þegar hið skapandi starf hefur einu
sinni öðlazt borgararétt í skólanum, er
það nauðsynlegt, að liver bekkur hafi
sérstakan, rúmgóðan skáp á kennslu-
stofunni, þar sem liægt er að geyma
efni osi hálfunna muni. 0°' sú kemur
o o
tíð, að ekki mun vera byggður sá skóli,
sem ekki liefur sérstakan sýningarskáp
í hverri kennslustofu, þar sem alltaf
verður standandi sýning á vinnubrögð-
um barnanna og stöðugt er skipt um
mu'ni. En sem stendur er þetta ófram-
kvæmanlegt, svo að við verðum að gera
okkur að góðti að koma þessu fyrir í
lokuðum skápum, sem annars eru
fullir af alls konar efnivörum. Við eig-
um því oft við mjög mikla erfiðleika
að stríða með geymslu á því, sem börn-
in hafa unnið. Og þegar bekkir þurfa
að flytja úr einni stofu í aðra, er þess-
um munum oft hætt við skemmdum.
T. d. þegar ókunnugur og forvitinn
bekkur kemur inn í stofuna og sér þar
gamla miðaldaborg, skip Kólumbusar
eða eitthvað annað.
Við höfum reynt í bili að leysa þetta
á þann hátt, að koma fyrir breiðum
hillum í herbergi, sem börnin eiga að-
gang að, þar sem þau geta geymt full-
gerða muni, sem ekki eiga lengur að
vera til sýnis. En okkur vantar enn
sýningarskápa fyrir fullunna muni eða
sem eru í smíðum.
Ég vil vara við því, að láta teikning-
ar og málverk Itanga of lengi uppi í
stofunni. Auðvitað er ekki hægt að
komast yfir að skipta vikulega, en
minnst einu sinni í mánuði ætti kenn-
arinn að yfirfara þessar veggjasýningar
og skipta um, a. m. k. að einhverju
leyti, ef hann vill ekki eiga það á
hættu, að börnin sjálf fái leiða á þess-
um verkum sínum. Eins og það vekur
mikla eftirvæntingu, þegar eitthvað
nýtt kemur á vegginn, svo er það víst,
að börnin missa allan áhuga fyrir þess-
um myndum, er þær liafa hangið þar
nokkrar vikur.
Þá er vert að benda á þá hættu, sem
fylgir þessum vinnubrögðum, að ef
svo fer, að miklar birgðir af ónotuðu
efni safnist fyrir í stofunni, getur það
haft sljóvgandi áhrif á fegurðarskyn
barnanna og áskapaða hneigð til reglu-
semi þeirra. Kannske einnig á kenn-
arann.
GAGNRÝNI
Þegar starfið var að hefjast hér í
Emdrup, bar það oft við, að þeir
kennarar, sem minnsta reynslu liöfðu,
voru svo ákafir að örva börnin til
starfa, að þeir hrósuðu öllu, sem þau
gerðu, án þess að taka tillit til þess,
hvernig hlutirnir voru gerðir. Það er
að vísu nauðsynlegt, að afstaða kenn-
arans til barnsins og vinnubragða þess
sé alltaf jákvæð, en það er of mikið að
gert, þegar þakklæti og lofi er ausið út,
án þess að taka tillit til vandvirkni og
samvizkusemi við vinnuna. Annars á
kennarinn að reyna að koraast hjá því,
svo sem unnt er, að koma fram sem
dómari yfir verkum barnanna. Hon-
um ber að láta börnin finna til þess,
að hann hafi mikinn áhuga á starfi
þeirra og fylgist vel með því öllu.