Heimili og skóli - 01.02.1956, Page 23

HEIMILI OG SKÓLI
17
upp virðuleik, getur þess vegna verið
algjörlega eðlilegur gagnvart börnun-
um, getur reynt að setja sig í þeirra
spor til að skilja betur eðli þeirra, við-
brögð og athafnir, hann reynir þannig
að hvetja þau, styrkja og leiðbeina.
Slíkur kennari þarf sjaldan að hafa
áhyggjur af aga í bekknum. Hann ger-
ir skólastofuna ekki aðeins að her-
bergi, þar sem fróðleik er miðlað eftir
beztu getu, heldur miklu fremur að
stað, þar sem skapgerðir mótast og
inörg vandamál hinnar uppvaxandi
kynslóðar leysast á eðlilegan hátt.“
„En hvað skeður þá lijá hinum
stranga og hefðbundna kennara?“
„Eðlilega missa börnin allan áhuga
fyrir námsgreinum hans og getur slíkt
áhugaleysi eða ógeð varað alla ævi.
Börnin fá vanmáttarkennd, og þeim
finnst þau muni vera heimsk og van-
gefin á allan hátt.
En börn þurfa og vilja hafa réttlát-
an aga. Þau vilja heldur liafa kennara,
sem lætur af hreinskilni í ljós réttláta
reiði en þann, sem særir þau með tví-
ræðum háðsglósum. Háðið er hættu-
legt vopn, sem jafnvel góður kennari
þarf að vera á verði gegn. Kennarar
eru bara breizkir menn, eins og aðrir,
og oft eru þeir þreyttir, er því oft hætta
á, að þeir særi nemendur sína, án þess
að ætla sér það.“
„En stundum getur þó tvírætt spaug
orðið aðeins til gamans, eða hvað?“
„Já, áreiðanlega. Þar sem hið rétta,
og óttalausa samband ríkir milli kenn-
ara og nemenda, er létt spaug og gam-
ansemi á kostnað nemenda og jafnvel
kennarans aðeins til að styrkja hið
góða samband og létta loftslagið, ef
svo mætti segja.“
„En er þá engin hætta á að aginn
fari út um þúfur?“
„Nei, gamansamur kennari, sem á
innra með sér hið rétta áhrifavald,
þarf tæplega að óttast slíkt. Hann læt-
ur aðeins skilja á sér, að bezt sé að
hætta hverjum leik þá hæst stendur
og að takmörk eru fyrir öllu.“
„Mér er nú farið að skiljast, að það
sé meiri en lítill vandi að vera kenn-
ari,“ segir Harriet Hjort, „sérstaklega
nú á tímum, þegar heimilin í æ ríkara
mæli láta skólana um uppeldi barna
sinna."
„Já, það eru gerðar miklar kröfur til
kennarans. Kennslustarfið er mjög
þreytandi, og þess vegna eru hin löngu
sumarleyfi nauðsynlegri en menn gera
sér almennt grein fyrir, eða vilja skilja.
En það er líka lifandi og frjósamt starf.
Það er óneitanlega ánægjulegra að
helga líf sitt lifandi sálum, en t. d.
að fást við dauðár vélar. En það ættu
ekki aðrir að velja sér kennslustarfið
að lífsstarfi en þeir, sem hafa hæfi-
leika og næga Jiolinmæði til jiess að
setja sig í spor æskunnar og sinna af
einlægni viðfangsefnum hennar.
Sigríður Skaftadóttir, þýddi.
Einhverju sinni hittust Ameríkumaður og
Norðmaður, og fóru þeir brátt að deila um
það, hvorir væru fljótari að byggja hús, Am-
eríkumenn eða Norðmenn.
„í Ameríku byggjum við auðveldlega hús
á þremur dögum,“ sagði Ameríkumaðurinn.
í þessum svifum gengu þeir fram hjá ráð-
húsinu í Osló.
„Hvaða kofi er þetta?“ spurði Ameríku-
maðurinn.
„Ég veit það ekki, hann var ekki þarna í
morgun,“ svaraði Norðmaðurinn.