Heimili og skóli - 01.10.1956, Page 20

106
HEIMILI OG SKÓLI
en brezki klerkurinn okkar, sem einnig er
kennari hér, séra Geirþrúður, syngur
lútherska messu.
Ruddar nýjar brautir.
Ég hef skrifað þessi minnisblöð í þeim
tilgangi, að fleiri en ég ættu þess kost að
kynnast skólanum hérna í Óðinsskógi. Ég
hef gert það í þeirri von, að einhverjir
vildu bera með mér saman það, sem hér
er að sjá og heyra og hitt, sem við þekkj-
um að heiman. Mér finnst hér margt að
læra, og ég trúi ekki öðru en að margir
verði mér sammála um, að það sé rétt.
Ég held, að unglingarnir, sem nú eru að
ljúka stúdentsprófinu, fari héðan sann-
menntaðri, betur búnir undir lífið en
jafnaldrar þeirra, sem útskrifast munu í
vor úr íslenzkum menntaskólum. Það er
ekki, að því er ég hygg, vegna þess að hin-
ir fyrrnefndu séu betur fallnir til náms frá
náttúrunnar hendi ,heldur sökum þess að
þeir hafa notið skynsamlegri kennsluað-
ferða, andað að sér öðru og betra lofti inn-
an skólaveggjanna.
Að sumu leyti liggja til þess eðliieg
rök. Þessi skóli er upphaflega stofnaður til
þess að ryðja nýja braut. Um hann stend-
ur styrr. Þess vegna leita þeir hingað, sem
einhverja hugsjón eiga, eitthvað nenna að
gera. í þessu samþandi er það eftirtektar-
vert, að það er fyrst nú frá áramótum
1955, að skólinn hefur getað greitt kenn-
urunum sambærileg laun við það, sem
þeir gátu fengið í hvaða ríkisskóla, sem
var. Ágæt samvinna núverandi skólastjóra
og yfirkennara, sem hvor á sínu sviði eru
afburða skólamenn og sameiginlega óvið-
jafnanlegir, hefur orðið til þess, að skól-
inn hefur á örfáum árum tekið algerum
stakkaskiptum og hafizt úr því ókynni,
sem hann var kominn í á stríðsárunum,
til þess að verða viðurkenndur einn
fremsti skóli sinnar tegundar í öllu
Þýzkalandi.
Ég trúi því, að kennarar heima, einkum
þeir, sem vinna við heimavistarskólana,
séu mér sammála um, að hingað sé margt
að sækja, sem verða má til fyrirmyndar,
og ég gæti ímyndað mér, að t. d. kennur-
um við Laugarvatnsskólann, en hann er að
sumu leyti mjög hliðstæður skólanum hér,
myndi þykja lærdómsríkt að koma hingað.
E. t. v. væri mögulegt að koma á kennara-
skiptum milli skólanna. Mér virðist í
fljótu bragði, að það ætti að vera hugsan-
legt, t. d. með kennara í öðrum tungumál-
um en þýzku og íslenzku.
V.
Ég held einnig, að enda þótt skólarnir í
borgum og bæjum séu fremur ætlaðir til
þess að veita fræðslu en uppeldi, þá geti
kennarar þeirra margt lært af starfs-
bræðrunum hérna suður í Óðinsskógi, og
víst er um það, að kennarar í þýzkum
borgaskólum fylgjast nú með því, sem hér
er að gerast, með sívaxandi athygli.
Eitt er það ,sem ég hef ekki enn talað
um, en nauðsynlegt er þó að drepa á, en
það er hinn almenni skólabragur, eins og
hann kemur útlendingi fyrir sjónir hér í
Odenewald. Ég hef enn ekki séð hér eitt
óþokkalegt hrekkjabragð. Ég hef aldrei
séð eða heyrt neitt til unglings, sem mér
finnst, að hann hefði þurft að skammast
sín fyrir. Ég hef engan ungling séð, sem
ber þess merki, að hann sé hræddur eða
þústaður af umhverfinu. Hér virðast allir
eðlilegir í framgöngu, kurteisir, hjálpfúsir
og alúðlegir.
Framan af var ég kynjafugl, en nú er ég
orðinn heimamaður. Þau vita, að þýzkan
mín er bölvuð, en það gerir ekkert til, því
að þau vita líka, að ég gríp til enskunnar,
þegar í harðbakkann slær ,og þá þykir
þeim gaman að spreyta sig. Mér hefur
verið sýndur sá sómi að vera boðið á
bekkjaskemmtanir, en þar með tel ég, að
tilvist mín hér hafi verið formlega viður-
kennd. Ég uni mér því vel, vildi gjaman
geta verið lengur.
Af þeim sögum, er sagðar hafa verið
héðan, vona ég ,að það hafi orðið ljóst, að
hér er verið að hjálpa ungmennunum til
þess að ala sig sjálf upp með því að skír-
skota alltaf til hins jákvæða í vitund
þeirra og leita leiða til eflingar þess. Hér
er ekkert, sem heitir blind hlýðni, fátt