Heimili og skóli - 01.02.1959, Síða 7

Heimili og skóli
TÍMARIT UM UPPELDISMÁL
18. árgangur Janúar—Febrúar 1959 1. hefti
Áriá okkar
Árið okkar er gengið í garð. Það
gengur við hlið okkar. Það leikur um
okkur eins og andblær, stundum kald-
ur — stundum hlýr. Við lifum andar-
tök þess hvert af öðru í óendanlegri
röð. Við notum tækifæri þess, eða not-
um þau ekki, eftir atvikum. Arið 1958
er liðið og kemur aldrei aftur. Það er
ekki lengur árið okkar. Öll tækifæri
þess eru liðin hjá. Sólskin þess vermir
okkur aldrei meir, — nepjur þess kæla
okkur heldur ekki framar. Og árið
1960 bíður framundan. Það er ekki
heldur árið okkar. Við vitum ekki,
hvert í sínu lagi, hvort við fáum að
njóta þess. Nei, aðeins þetta ár er árið
okkar — árið, sem er að líða, og þó öllu
heldur andartakið, sem er að líða. Það
er okkar tækifæri. Misnotkun andar-
taksins er kannski okkar stærsta synd
— eða kannski aðeins það, að nota það
ekki. Andartök allra ára eru eins og
gullkorn, sem við oft látum renna um
greipar okkar. Það er þó okkar eini
fjársjóður. Það er kvöl okkar eða sæla,
upphefð okkar eða niðurlæging, allt
eftir því, hvernig á er haldið. . . Svona
mikilvægt er andartakið — andartakið
okkar.
Já, það munu margir kveðja á þessu
ári og hverfa sjónum okkar. En það
munu líka margir koma og heilsa. Er-
um við öll við því búin að taka á móti
þeim? Er allt sópað og prýtt í þeim
heimi, sem á að verða dvalarstaður
þeirra? Er loftið hreint og heilnæmt í
kringum þessa litlu nýkomnu gesti?
Er þar nokkuð ljótt eða óhreint á
sveimi.
Vaggan og umhverfi hennar er heil-
agur staður. Ekkert barn má fæðast
inn í myrkur og kulda. Ekkert barn
má anda að sér lofti, lævi blöndnu.
Hvert einasta heimili er fyrst og fremst
fyrir börnin. Ekki til þess að þau eigi
að ráða yfir því, heldur til að veita
þeim öryggi, hlýju, birtu og ástúð — en
einnig aga. Þetta ár á að vera ár barn-
anna okkar.
H.J.M.