Tækni - 01.06.1943, Síða 33

og félagar hans handfylli af óhreinum
tvist hjá hverju teikniborði. Þetta var
vissulega ánægjulegt svar. En sem sagt,
þeir ungu hafa áberandi geig af því þreif-
anlega og sérstaklega vélum, að mér finnst.
Þeir vilja helzt „konstrúera“ út frá bók-
unum einum“.
Samtalið heldur áfram og lýkur með
eftirfarandi:
„Gott verður það ekki, fyrr en við lær-
um að meta hina verklegu reynslu sam-
fara bóknáminu í iðnaðinum. Það mundi
verða mikil hamingja fyrir Danmörku, ef
við gætum komið á slíku samræmi milli
þessara tveggja grundvallarskilyrða fyrir
framförum iðnaðarframleiðslunnar“.
Það þarf ekki miklu hér við að bæta.
Prófessorinn á hér við nemendur sína á
„polyteknisk Læreanstalt“, sem flestir
hafa ekki annað en stúdentspróf, þegar
þeir byrja þar nám. Hins vegar er eitt af
inntökuskilyrðum verkfræðingaskólanna
„Teknika“, að viðkomandi hafi að minnsta
kosti 4 ára verklega reynslu, áður en þeir
fá að ganga undir inntökupróf. Enda þótt
sömu kennslubækur séu notaðar bæði við
„Teknika“ og „polyteknisk Læreanstalt",
hafa Teknika-verkfræðingarnir verklegu
reynsluna fram yfir hina. Þeir hafa líka
sýnt það í verki, eftir að þeir koma út frá
skólanum, hvað verklega reynslan er þeim
mikils virði.
TÆKNIFRÉTTIR
HREINSUN SMURNINGSOLÍU
Fyrirtæki, sem lengi hefur verið þörf
hér á landi, hefur nýlega tekið til starfa,
en það er Olíuhreinsunarstöðin, Sætúni 4,
Reykjavík.
Langalgengast mun það hafa verið, að
allri notaðri og óhreinni smurningsolíu
væri kastað, og hefur það að sjálfsögðu
verið gert án þess, að menn gerðu sér
grein fyrir, hvílíka sóun á verðmæti væri
um að ræða.
Nágrannaþjóðir vorar hafa um margra
ára skeið haft hreinsunarstöðvar til þess
að geta hagnýtt alla óhreina smurnings-
olíu. Lengst á þessu sviði munu Svíar og
Þjóðverjar vera komnir, en þeir taka til
hreinsunar alla notaða smurningsolíu, frá
hvaða vélum sem er.
Margir vélgæzlumenn ganga með þá
grillu, að þegar olían hafi verið Jiotuð um
skeið og hún sé orðin óhrein, þá hafi hún
með öllu tapað smurningshæfileikum sín-
um. Hér er um þá reginvillu að ræða, að
úrbóta er full þörf.
Mikið hefur verið talað um sparnað, og
þess hefur ekki verið vanþörf, en þess er
ekki síður þörf nú, þegar um aðfluttar
vörur er að ræða, jafn þröngt og er um
alla aðflutninga sökum skipaskorts.
Nú, þegar vélaeigendum er bent á þann
möguleika, að hreinsa notaða smurnings-
olíu og nota hana á ný, vakna þeir vonandi
til meðvitundar um það, hvaða verðmæt-
um þeir kasta á glæ með því að notfæra
sér það ekki.
Meðalverð smurningsolíu mun nú vera
nálægt 3,00 kr. pr. kg, en hreinsun á kg í
hinni nýju hreinsunarstöð mun vera ná-
T Æ K N I
23