Mímir - 01.06.1989, Blaðsíða 16

Because man is ruler in the world, he
holds that the violence of his desires is a
sign of his sovereignty; a man of great
erotic capacity is said to be strong, potent
— epithets that imply activity and
transcendence.
— segir Simone de Beauvoir á einum stað.18
Textinn stillir þeim Lucy og Mínu upp sem
andstæðupari. Lucy er elskuð og dáð þar til hún
verður sólgin í kynferðislegan unað; eftir það er
hún forsmáð og fyrirlitin af öllum nema
Dracula. Hann biður bara um eitt og veitir það,
lifir unaðinn til fulls ólíkt hinum karlpersónun-
um sem fyllast fyrirlitningu þegar gyðjan þeirra
vekur girndina. Mína er þeirra kona. Hún sýnir
þeim umhyggju og „móðurást“. Þess konar ást
er gjöful og óeigingjörn og krefst einskis á hinu
kynferðislega sviði. Hún vekur öryggi en ekki
ótta —
.. .being only an object, she will be descri-
bed as warm or frigid, which is to say that
she will never manifest other than passive
qualities.19
Mína sættist á þessa afarkosti, Lucy ekki.
Stefnumót Dracula og fórnarlambs er því ekk-
ert líkt stefnumóti kúnna og hóru (en kannski
líkara draumi karlmannsins um stefnumót af
því tagi). Lucy lýsir fyrsta fundi þeirra Dracula
á eftirfarandi hátt:
I didn’t quite dream; but it all seemed to
be real. ... Then I have a vague memory
of something long and dark with red eyes
...and something very sweet and very
bitter all around me at once; and then I
seemed sinking into deep green water,
and there was singing in my ears, as I
have heard there is to drowning men; and
then everything seemed passing away
from me; my soul seemed to go out from
my body and float about the air. (121)
A mörkum draums og veruleika á algleymið
heima. Hóran hefur engan aðgang að þeim
heimkynnum, ekki frekar en hin undirgefna,
„hlutræna“ kona.
Samband Dracula og Mínu nær hámarki
nóttina sem „blóðskírnin“ fer fram í svefnher-
16
bergi Harker-hjónanna. Á meðan Dracula
neyðir Mínu til lags við sig, liggur eiginmaður-
inn meðvitundarlaus og kokkálaður í rúmi
þeirra hjóna. Þegar greifinn hefur fengið nægju
sína hjá Mínu varnarlausri (“strangely enough,
I did not want to hinder him“), gerir hann gys
að karlmönnunum —
They should have kept their energies for
use closer to home. Whilst they played
their wits against me — against me who
commanded nations, and intrigued for
them, hundreds of years before they were
born — I was countermining them. And
you, their best beloved one, are now to
me flesh of my flesh; blood of my blood;
kin of my kin...and shall be later on my
companion and my helper. (343)
Mína kvelst af samviskubiti og refsar sjálfri
sér fyrir siðlausa og ósæmilega kynhegðan og
eins og menn hafa sagt tekur hún þar með
hanskann upp fyrir feðraveldið, kúgarana og
bælinguna. Hún gengst Dracula aldrei endan-
lega á hönd og verður ekki félagi hans og hjálp-
arhella. Hún er ekki fær um að losna úr viðjum
hefðar sem segir konunni á margvíslegan hátt:
Kynferðislegur unaður er ekki þitt hlutskipti!
Hún er huggari og verndari bandalagsins, hinn