Ný menning - 15.01.1946, Side 4

4
N Ý M E N N I N G
þeir að jafnaði, að stjórnarskrá Ráð-
stjórnarríkjanna sé ekki annað en
marklauct pappírsgagn. Slíkt getur
auðvitað hver og einn sagt um stjórn-
arskrá hvaða ríkis, sem er, og er það
sízt meiri sannleikur, þótt það sé sagt
um stjórnarskrá Ráðstjórnarríkjanna
en t. d. stjórnarskrá fslands.
Um þá staðhæfingu, að kjósendur
fái aðeins að segja já eða nei við
frambjóðendum stjórnarinnar, er það
að segja, að samkvæmt 141. gr.
stjórnarskrárinnar er framboðsrétíur
ekki aðeins tryggður deildum Komm-
únistafiokksins, heldur og ýmiss kon-
ar félögum og samtökum almennings
svo sem verkalýðsfélögum, samvinnu-
félögum, æskulýðsfélögum og menn-
ingarfélögum hvers konar. Kjósend-
ur eru auðvitað frjálsir að því að
velja milli allra þeirra frambjóðenda,
sem í kjöri eru, enda hagnýta þeir
sér þann rétt til fulínustu. Reuters-
fréttastofan, sem er ekki nema í með-
allagi hlynnt Ráðstjórnarríkjunum,
flutti t. d. fyrir nokkru fregn frá
fréttaritara sínum í Lem'ngarði, þar
sem hann Iýsir kosningaundirbúningi
þeim, sem nú fer fram í Ráðstjórnar-
ríkjunum. Þessi Reutersfréttaritari
skýrði frá því, að verkamenn í Put-
iiov-smiðjunum í Leníngarði hefðu
vísað á bug frambjóðanda Kommún-
istaflokksins og ákveðið annan fram-
bjóðanda fyrir sitt kjördæmi. Enginn
var hengdur eða hálshöggvinn fyrir
þetta fremur en þó að það hefði gerzt
t. d. í Reykjavík.
Þess rná geta, að þar sem ekki eru
til í Ráðstjórnarríkjunum neinar stétt-
ir, er hafi andstæðra hagsmuna aeí
gæta, geta ekki heldur verið þar /1
neinir stjórnmálaflokkar, því að
stjórnmálaflokkar eru alltaf fulltrúar
ákveðinna stétta. Til dæmis er Sjálf-
stæðisflokkurinn hér fulltrúi auðbur-
geisanna, heildsalanna, útgerðarauð-
valdsins o. s. frv., en Sósíalistaflokk-
urinn fulltrúi verkalýðs og annarrar
alþýðu. — Kommúnistaflokkur Ráð-
♦
.stjórnarríkjanna er í raun og veru
ekki stjórnmálaflokkur í venjulegri
merkingu þrátt fyrir nafnið, því að
hann er ekki fulltrúi neinnar sérstakr-
ar stéttar, heldur hins stéttlausa þjóð-
élags í heild. Einmitt þess vegna er
hið sósíalíska Iýoræði Ráðstjórnar-
ríkjanna miklu fullkomnara en hið
borgaralega lýðræði t. d. hér á landi.
3. Lygin um dauSarefsxngu
viS verkíöllum
A 658. bls. Lesbókarinnar er birt
sú staðhæfing Koestlers, að dauða-
refsing liggi við verkföllum í Ráð-
stjórnarríkjunum. Ekki viínar hann í
neina lagagrein þessu til sönnunar,
sem ekki er von, þar eð engin slík
lagagrcin er til.
Saimlðiksirmn er sá, að í Ráðstjórn-
arríkjmium eru verkf öll ekkert vanda-
mál, því að fsasr er ekki til nein at-
vinmirekendasiétí, og bæði ríkisvald-
ití og stjórnir allra atvinnafyrirtækja
eru raunverulegfr fuít'irúar verkalýðs-
ins sjálfs. Verkamenn gætu því ekki
gert verkfail gegn öðrum en sjálfum
sér. Laun verkamanna eru ákveðin
af verkalýðsfélögunum í samráði við
stjórn fyrirtækisins í hverri grein, og!
þetta er ekki annað en tæknislegti
atriði. Hér kemur ekki neinn hag:
munaárekstur til greina, þar sem báð-j
ir 'aðiijarnir, verkalýðsfélagið ogj
stjórn fyrirtækisins, eru raunverulegir'
fulltrúar starfsfólksins. Verkalýðsfé-I
lögin hafa með höndum stjórn þjóð-l
félagstrygginga og annarra slíkraj
hagsmunamála bins vinnandi fóiks,
og það væri vissulega hlægilegt, ef;
verkamenn og aðrir starfsmenn færu!
að gera verkföll gegn eigin samtök-i
um vegna slíkra máía. Verkamenn,
sem slíkt gerðu, væru ekki refsiverð
ir, því að þeir hlytu að vera bilaðir á
geðsmunum. En í lögum’Ráðstjórnar-
ríkjanna eru annars engin ákvæði umj
_ bann við verkföllum.

- vl

Loítvarnarn’.ena úr Rauða hernuin
4. Lygin um bann viS ferSa-
lögum
Koestler verður tíðrætt um það,
ao borgarar Ráðstjórnarríkjanna hafi
ekki mátt fara frjálsir ferða sinna um
mdið fyrir ófriðinn, þeir hafi átt á
jiættu að verða ákærðir fyrir njósnir
úða jafnvel landráð, ef þeir hafi gef-
pjið sig að útlendingum, o. s. frv. (Les-
upók, 659—660. bls.). Sérhver borg-
|ari Ráðstjórnarríkjanna og sérhver
útlendingur, sem þangað hefur kom-
ið, gctur vitnað um, að þetta er til-
íhæfulaust með öllu. Hver útlendur
tferSamaður eða ráðsíjórnarborgari
;gaí farið á járnbrautarstöð, keypt sér
|farn\iða og ferðazt hvert á land, sem
jhomim sýntiist án nokkurrar íhktun-
]ar sijórnarvaltlanaa, væri hann ekki
jbrotlegur við lögin, grunaður um
njcsnir eða slíkt, en ef um slíkt væri
>að ræða, mundi lögreglan vitanlega
itöðva mann í hvaða landi sem væri,
ekki síður t. d. í Englandi en Ráð-
|stjórnarríkjunum. Morgunblaðið gæti
jt. d. spurzt fyrir um þetta hjá sendi-
jjljherra íslands í Moskvu, ef því væri
áhugamál að fá af þessu sannar
jfregnir.
Það mun hins vegar rétt, að á