Bergmál - 01.03.1947, Blaðsíða 15

1947
BergmÁu
til að muna eitthvað. Svo sagði ég:
„Sjáið þér, það er dálítið undarlegt.
Eg er alls ekki viss um að ég sé
Godfrey Ferring, en það er undar-
leg tilviljun, að mér er algerlega ó-
mögulegt að muna hvað fyrir mig
hefur komið áður en ég fór til Ind-
lands fyrir fjórum árum. Annað,
sem er undarlegt, mér fannst þegar
ég sá yður, að ég þekkti yður mjög
vel.
„Vertu ekki áhyggjufullur dsk-
an mín, okkur snýst allt í haginn.
Ég verð hér í þrjá daga og fer síðan
til Harneys á Clirt Plabl, sem er
skammt’ héðan. Ég hringi til pabba
og segi honum, að ég hafi fundið
þig, hann verður ákaflega glaður.
Síðan eyðum við tveimur dásam-
legum dögum hér, þar næst fer eg
til Harneys í tvo daga og loks kem
ég og sæki þig og fer með þig til
Haddenham. Ertu samþykkur
þessu?
Ég kinkaði kolli. Þegar öllu var
á botninn hvolft gat ég engu tapað
við það.
Næstu tveir dagar voru dásam-
legir. Við böðuðum okkur, lékum
golf, gengum eða ókum langar leið-
ir. Hún vildi ekki láta mig aka bíln-
um; í hvert sinn sem ég ætlaði að
setjast við stýrið sagðist hún vilja
banna mér að aka bíl, það sem eftir
væri ævinnar. Það var bíl að kenna,
að hún var rétt búin að missa mig
og nú vildi hún ekki eiga neitt á
hættu.
Hún hafði talað við föður sinn
og hann sendi mér símskeyti, sem
hlýtur að hafa kostað hann nærri
því fjögur pund. I símskeytinu stóð,
að hann og kona hans væru í sjö-
unda himni yfir því, að litla stúlk-
ari þeirra hefði fundið mig.
Að morgni hins þriðja dags hjálp-
aði ég henni upp í RollsReyzen.
Hún settist við stýrið og þrýsti hönd
mína.
„Ég kem og sæki þig eftir þrjá
daga“, sagði hún. „Vertu þá til-
búinn. Meðan ég er í burtu máttu
ekki nota bílinn, mundu, að þú lof-
aðir mér því. Ég skil þennan eftir
í Harneys og þú getur látið þinn
standa í bílskúrnum. Erum við sam-
mála um þetta?“
Ég kinkaði kolli. Hún sneri and-
litinu þannig, að ég gæti kysst hana?
An revoir, Darling! Hún setti
vélina í gang, svo sagði hún: „Elsku
gerðu mér greiða. Síðast þegar ég
sá þig, ég á við áður en slysið vildi
til, varstu í velsaumuðum gráum
flónelsbuxum, Ijósri silkiskyrtu með
mjúkan flibba, hafðir brúnt silki-
bindi, varst í brúnum jakka og brún-
um skóm. Mér hefur alltaf þótt svo
vænt um þig í þessum fötum.
Reyndu að ná þér í sams konar föt
á meðan ég er í burtu og farðu í þau
13