Bergmál - 01.03.1947, Blaðsíða 9

1947
Bergmál
Vinir hans horfðu með vaxandi hryggð og áhyggjum á það, hvernig
staðfestulaus og samvizkulaus kona eyðilagði skapgerð mikilmennisins.
„Eg hef viðbjóð á þessum kvenmanni", skrifaði mælskusnillingurinn
Cicero, „og ég hef ástæðu til að mæla þannig . . . ósvífni hennar er
ekki hægt að fyrirgefa“. Þessi ósvífni var nú í þann veginn að gera
að engu frelsi rómverska lýðveldisins. Cicero og aðrir forustumenn
lýðveldisins vöruðu Caesar hvað eftir annað, við drottnunargirni Cleo-
pötru og metorðagirnd hans sjálfs. En Caesar gáði ekki að sér, heldur
hé'lt áfram .að framkvæma í blindai fyrirætlanir Cleopötru. Hann lét
setja upp „heilagt hvílurúm“ handa sér í hofinu og gullbúið hásæti var
byggt handa honum í Senatinu. Það var aðeins eitt eftir svo draumar
Cleopötru gætu rætzt. Það var aðeins eftir að krýna Caesar opinberlega.
Loks rann hinn sögulegi marzdagur árið 44 f. k. upp. Geðshræring
Cleopötru hafði náð hámarki, því þann dag átti að krýna Caesar opinber-
lega. Cleopatra átti þá að verða drottning heimsveldisins, eftir allt saman!
Til þess að lægja hugaræsinguna skipaði hún einum þræla sinna að halda
undir höfuð sitt. Eitthvað róaðist hún við þessa skemmtan, sem var
uppáhalds aðferð hennar til að lægja taugaóstyrk sinn. Hún settist óþolin-
móð niður til að 'bíða Jhinnar þýðingarmiklu tilkynningar frá Senatinu.
Um kvöldið fékk hun fréttirnar. Caesar hafði ekki hlotið kórónu,
heldur tuttugu og þrjár rýtingsstungur í staðinn.
Cleopatra sneri aftur til Egyptalands með mikinn tómleika í hjarta
sínu.
Niðurlag í næsta hefti.
Varð að láta undan vinnukonunni.
Það var einu sinni kona í Minneapolis, sem átti 3 óþæga stráka.
Hún var oft ekki heima, því hún flutti erindi í kvennaklúbbum
í borginni. Eitt sinn fekk hún sænska stúlku, stóra og hraustlega
til að líta eftir strákunum, og gaf henni þá skipun, að baða þá
og láta þá fara í rúmið kl. 8 á hverju kveldi. Er hún kom heim
fyrsta kvöldið, spurði hún stúlkuna hvernig hefði gengið. — Allvel,
sagði hún, — mér gekk vel með þrjá litlu strákana. En stóri
rauðhærði strákurinn, hann barðist tun, en hann varð að láta
undan, ég baðaði hann eins og hina strákana.
•— Hamingjan hjálpi mér, sagði konan, — þetta var maðurinn minn.