Hrafnista - 01.12.1948, Qupperneq 19

------^----: :——i-:---1—-*n
HRAFNISTA
Blnð win sjómenn, sjóferðir og siglingar
1. Tölublað Jóllfl 1948 1- Árgangur
Ritstjóri: Vilhj. S. Vilhjálmsson
Útgefandi þessa tölublaðs er Fjársöfnunarnefnd
dvalarheimilis fyrir aldraða sjómenn.
Björn í Mýrarhúsum
segir frá
Mýrarhús á Seltjarnarnesi er nátengt útgerð-
arsögu okkar í hundrað ár eða jafnvel lengur.
Þaðan var mikil útgerð róðraskipa fyrrum, síð-
ar skútuútgerð og loks kom þaðan mikill afla-
maður og sjósóknari, Björn í Mýrarhúsum, sem var
einn kunnasti skipstjóri skútualdarinnar og síðar
togaraflotans að minnsta kosti fyrr á árum, en
jafnframt skipstjórn sinni var hann umsvifamikill
útgerðarmaður.
Mýrarhús höfðu ekki sérstöðu í útgerð og mikl-
um umsvifum í atvinnumálum á Selstjarnarnesi.
Þar voru fleiri stórbýli, sem mikið komu við sögu
í útgerð og búskap. Þar var mannmargt á hverju
býli á vertíðum, þar bjuggu stórbændur rausnar-
búum og þaðan hefur komið kjama fólk.
Björn í Mýrarhúsum, Björn Ólafs, virðist enn
ungur að árum. Hann er að vísu búinn að lifa langa
ævi, 69 ár, qg umsvifamikla, en hann er fullur af
lífsfjöri, sífellt brosandi og rneð gamanyrði á vör-
um. Hann er sístarfandi, nú sem stendur fram-
kvæmdastjóri h. f. Kirkjusandur og ekur bifreið
sinni eins og ungur strákur um götur Reykjavík-
ur þrátt fyrir umferðaflækjur og umferðahnúta.
En hann er vanur því að fást við hnútana á sjó og
því leikur hann sér að þeim á landi. En hann gerir
og fleira. Hann ber velferð sjómannastéttarinnar
mjög fyrir brjósti og gjaldkeri Dvalarheimilissjóðs
aldraðra sjómanna hefur hann verið frá upphafi.
Hann hefur ætíð verið góður fjárgeymslumaður og
Jafet Ólafsson og Björn Ólafs.
Myndin er tekin í ferðinni, sem sagt er frá.
sjóður Dvalarheimilisins er vel kominn í hans
höndum.
Þegar ákveðið var að gefa út þetta blað til ágóða
fyrir sjóðinn, ákvað ég að fá Björn til að segja les-
endum þess nokkuð frá fyrstu sjóferð hans. Af því
tilefni sneri ég mér til hans einn daginn og rabb-
aði við hann. Við sátum lengi saman. Hann hafði
frá mörgu að segja, og mál sitt kryddaði hann
með gamansögum frá skútuslarki og togarastriti,
en hér verður eingöngu haldið sér við efnið að
hans eigin ósk og væri þó freistandi að skrásetja
eitthvað af sögum hans öðrum.
„í raun og veru á ég allsendis ómögulegt með að
segja þér frá fyrstu sjóferð minni“, segir Bjöm.
„Ég man nefnilega alls ekki eftir mér öðru vísi en
á sjó, og það er víst af því að ég hef farið á sjó
meðan ég var enn á milli vita. Það er líka hægt að
segja að við Mýrarhúsamenn höfum alizt upp á
sjó. Afi minn bjó í Mýrarhúsum og faðir minn bjó
þar og ég hef lifað þar allan minn aldur. Allir
höfum við stundað sjó og sveitabúskap, nema hvað
ég er nú að mestu hættur sveitabúskapnum. Faðir