Freyja - 01.09.1900, Blaðsíða 2

146
autirjA
Þá sprett ég úr sæti, ura gólíið ög geng
og geð raitt ög varla fæ stillt;
ég hata mitt ólán og harmur mig sker,
ég hugsa um kaldlyndan pilt,
sem unað gat lífi hjá elskandi snót,
en ískulda heimsins við bjó;
ó, það er ög sjálfur, sem þekkti’ ekki ást
og því flýði hjarta míns ró.
DROPINN.
[þýtt úr sænsku].
Litli dropi, lagarbarn,
lítill eins og þú ég er.
Þú f öldu eigi sézt,
er þig hafs úr djúpi ber;
lyftist aðeins litja stund
ljósu himinskýi mót,
glatast, hverfur geysiskjótt
gínandi f öldurót.
Brotnar sjvmt á báru ljós
birtan skín í hjarta þér,
litli dropi, lagarbarn,
líkur, ó, svo líkur mér!
Jarþr.
Þá skyldi eg kveða og hvfslast á
við kalda fjarðarboða,
og dali, hlíðar, loft og lá
f ládeyðunni skoða;
þá skyldi eg vinum heilsa hlýtt
við liafsins ströndu svala,
en kveðju ljóð mitt barnslegt, blítt,
það bærist fram til dala.
Þá léttir vindar vors í frið
um vanga stryki mfna,
eg skyldi sumar sólu við
með sælu brosi skína;
þá kvæði eg brag um bláfjöllin
og bemskugleði dána.
þá kvæði eg hinnst um hvamminn
minn
og klappirnar við ána.
Birgitta Tómasdóttir.
HEIMÞRÁ.
Ef væri ég orðin bára blá
um bjarta Ránar-vegi,
er liði Dana landi frá
á ljósum vorsins degi,
um norðurhafsins víða völl
eg vildi ferðum beina,
unz sviphýr móður sæi fjöll
með silfurfaldinn hreina.
Endurminningar
Á ÍSLENDINGADAGINN 2. AUGÓST 1900.
Svífur andinn yfir hafið
að hann sezt á litlum bæ,
hvar í landi liggur grafið
lffs mfns bezta vona fræ.
Sé ég dali’ og háar hlíðar,