Freyja - 01.01.1901, Blaðsíða 1

^ ^®ð>' cc&W^’ "V^v’ Cc^y
r r r n j a
Mœrin i iundinum.
Ég sá eina bröður um sumardag'skvöld
tft• sat út í blómguðum luudi,
og horfði á gullfögur geislanná fjöld,
og glaðværðin skein á því sjtrundi.
Hún lúk sér þar alein og ekkért bar mein,
því yndið, það bjó lienni’ í hjarta;
og sjlfurskært bros var & sérliverri grein
og sólin í vestrinu bjarta.
Hún var þar svo róleg, hún var þar svo gl«ið
og vissi’ ekki af harmi eða kvíða,
Svo hallaði hún sér á blómanna blöð
og blundaði’ í lundinum frfða.
Þar dreymdi’ hana fitgurt um unað og ást
f>g unnustan hjartkæra og blíða;
(tg varla mun dýrðlegra’ f veröldu sjást,
eu vífið ! lundinum fríð.i.
Iivað skcði nú í þessum litfagra lund?
— Mjög lengi liana unnustinn þreyði —
Úr heiminum hvarf þetta hugljúfa sprund,
því hún lág þar dáin hjá meiði.
Jóh Kjœrueeteð.