Freyja - 01.01.1901, Blaðsíða 5

FREYJA
,,Mörg cru herbergi
í liúsi míns föðurs,“
kærleiks herrann kvað.
Otal eru hnettir
íaliieims djúpi
ei er vistum vant.
Það sem að hjarta
þröngvir mínu
og vekur s&ra sorg,
það eru blessuð
börnin ungu
liör sem kveðja hlýt.
Hvern get ég beðið,
hverjum falið
umsjá óvitringa?
Getur faðirinn,
faðir og móðir
verið börnum bæði?
Missti ég ung
og óviti, móður,
bót þess aldrei beið; -
átti þó föður
ástum ríkann
en— móðir mér var frá.
Kallar nú að dyrum
kaldur dauði:
,,komdu, komdu fijótt!
mæld er mjer braut
og mældur tími,
drottni hlýða hlýt.“
Astríki faðir'.
A Imáttki guð!
O, breyttu dauðans brautl
Leyfðu mér ennþá
ögn að lifs.
blíðum börnum lijá.