Freyja - 01.01.1901, Blaðsíða 15

„Það hcfði ekki verið hæítulaust að fcrðastþannig. Slhttir liðsmenn
rileppa þar sem liershðfðingjaruir slcppa ekki. ICu van'iðar vegna fiirum
við samt að næturlagi.“
„Égskil.1’ sagði liright, sem virkilega liítlt sig skiija.
„Jæja.heldurðu að þessi herdeild gæti orðið til innan fjíigra vikna/“
,,Já, ef þiirf gjörist. En heldurðu að við verðum kallaðir svo lijrttt?"
„.Já, feg býst við að þið verðið kallaðir eíns fljótt og þið enið tilbhn-
ir. En hvenær hafið þið fund?“
„Viku frá næsta þriðjudegi um miðnætti, þvi þ'i getíi allir sóttþá.“
„Rétt. Það stendur heima við það sem Sir William sagði okkur. Hn
Imnn vissi vístekki livar þeir halda f andi slna,“ sagði Karinel og leit
til félaga síns.
„Nei, liann ætlaði okkur að komast eftir því sjilfum. Þvt við eig-
um að koma með ykkur til að leiðbeina ykkur,“ sagði Robert og sneri
sér til bónda.
„Eigið þið? ]æja, við hiJfum fundi okkar nálægt iuiðbæjarbrúnni,
fjórar mílur norðvestur af Elizabethtown ogþrjir mílur frá Newark.
En þið íinnið það aldrei lijilp trlaust, svo ykkur er bezt að konia hing-
að og verða mer samferða þangað.“
„Það erg itt, við komum þá hingað,“ sagði Karmel. En bezt er að
hreyfa þessu ekki.“
„Því ekki; þarf eklci að gjöra mfJnnunum að vart svo þeir séu t,il?“
„Ekki er það nauðsynlegt, þeir myndu öfunda þig cf þeir kætnustá
ísnoðir um að llowe hershðfðingi hefði sent til þin.“
„Ó, ég skil, 'þeir mvndu sjálfsagt ðfunda mig,“ sagði Brigt himin-
glaður. „Þið komið þá hingað í tæka tíð,“ bætti liann við.
,,.lá, við skulum koma En nú vcrðuni við að hafa okkur á stað,"
Karmel. Ogáleiðinni til hesthússins tók hann bóndacnn þá vara fyrir
að geta uin komu þ irra, svo það orsakaði ekki óánægju meðal mann-
jinna að hanti væri tekinn fram yfir þá, og settur yfir þá.
Jim skildi og lofaði að fara varlega. Og bað þi fullvissa sir Willi--
jtm um trúmennsku sína. Og hötu þeir þvf, skildu þeir svo með vináttu
mikilli.
XVII. KAI'ITULI.
Ilúðar/jörðir og undirbúningur.
Þegar iiei'- íölagar komu til þorpsins slóst Warner í fiir tneð þeim,
sijglu þcir ! oanm allt um feið þeirra, og varð hann glaður við.