Freyja - 01.01.1901, Blaðsíða 4

FREYJA
•241
Uppi’ á heiði hátt
lióar smalinn ánurn heim að kvínnum.—
Létt við loftið hlátt
lóan flytur aftansöngva skýjunum.
Sjáðu frammi’ á sjö
seglin hlika Ijós við dökka himinröndF—
Iíóglát hvílir ró
hvar sem augað lítur yfirdal og strönd.
Hér við lijarta þitt
hinnsta hlundi sofna vil ög, Isafold!
Ó.að auga mitt
aftur sjái þig er loks ög rls úr mold!
Guðm. Guðmumlsson.
MÓÐIR Á SÓTTARSÆNG.
Hrygg er nú sái
og hug-ur kvíðir
hvað fyrir höndum sö.
Harmur þó enginn
að lijarta þrengir
yfir eigin liag.
Treysti ég heitt og
af hjartans rótum,
drottins gæzku gnótt.
Veit ég hann vill
og veit ég hann getur
liknað lúinni sál.
Sál skóp mér drottlmi
sístarfandi
er eflaust aldrei deyr;
hreiskláta þó
og hrotum gjama
vamrsekta o4't og veikta.