Freyja - 01.01.1901, Blaðsíða 19

laudi, eða liomtm liíífTtir þl að cins
við að „"lúpna og gráta,“
þegar þessir „guðlausu n(ðingar“
gjöra það. Þegar aðrir gjiíra það
kreppir hann hncfana o.s.frv. Ann-
ars er þeu.a kvæði laglegt. I kvæði,
liuttu untlir nafni „Hvftabanclsins-‘
segir Itöf..-
..Treystandi fast að ín lieilaga
kvrkja
rétti oss lijálpantlí hendur í st.riði,
cn ltorfl’ekki á leikinn og sofandi
bíði.
Já sofandi, dottandi, dreymandi bíði
að djöfullinn vinni í því allsherjar-
stríði,
sem háð er i guðsnafní heimsenda í
miili, o.s.frv.
A f þessu er svo að sjá, sem „Hvíta
bandið og djöfullinn berjist hvort á
móti öðru í drottins nafni, en að
þessum tima hafi kyrkjan setið og
horft aðgjörðalaus á þetta strið.
Það erekki gott að sjá hvort þetta
er gagnrýni eða vanhugsun.
Minnin eru mjðg lagleg og vfða
koina þarfram verulega þýðirdrætt-
ir. „Söknuður og gremja“ eru lag-
leg erindi, liefnigirnin f þeim ersvo
sanngjörn þó nokkuð einkennileg.
Allstaðar kemur höf. fram sein ein-
lægur bindindisvinur, þar ber meir
á gremju en viðkvæmni eða rök-
semdum, að uiidanteknuin þýddu
kvæðu-ium og „Uiinn “ „Til vin-
sinna heima“ ér allsnoturt, en að
voru ábti langt of mikið enclurtekið.
Betra þykir oss kvæðið „A fyrsta
sumardag 100(J“, sem þó er mjög
bkt að efni. í Stöku bálljinum þyk-
ír oss „Rógberinn" og „Eg elska —
ég hata“ langbezt. Ef til, vjll eru
kvæðin „Llaniallt og nýtt“ og „Ein-
tal Sa-finns“ svipmestu kvaáiiii í bók-
inni. Yfirleitt samanstendur bókin
itf’ tækdærisljóð'am og ððrurn smá
kvæðinn, sem eiga litið verulega
frumlegt, en siðferðislcg og vel Imgs-
uð flest.
,,Kynjahfisið,,cr all undarlegsaga.
Tvent er scm oss þykir þarónáttur
legt. liið fyrra, að liöf. setur sorgina
á bekk mcðdjöflinumoghyski lians.
llver getur liugsiið sér sorg móður-
innar scm grætur barn sitt, kommi
frá djöflinum. Sorgin er sannarlega
ekki glæpur. Sorgin, senioft hefur
gjört glæpamenn að góðum mönn-
um. Sorgin, þeSsi liclga, göfuga t.il-
tinning, slíkt ér fjarstæða mikil.
Einnig er mesta ógeðfelt að liugsa
sér, aðið illa sigri f mannshjartanu,
að djöfullinij sigrist á almættinu og
liði hans;(án þess maður hneykslistá
þeirri gömlu villu, að hjartað sé bíi-
staður hugsananna]. Afturer „Skóf-‘
afylgjan biturt gagnrýni, þó nokk
uð blandið bölsýni.
Vér óskum höf. alls hirts bezta ogr
vonuin að liann vandi sig bctur
næst; um getuna efumst vér ekki.
Xýtt ALMAXAK gefið út af 8. B.
Benedietssyni Selkirk Man. Innihald
þess auk mánaðardaganna og aug-
lýsinga eru, skrftlur, saga — „Hjá
hverjum liggur sf5kin“og „Sýnishorn
vestur-íslenzkrar ljóðagjörðar.1* Sag-
an er góð, og vel þess virði að hún
sé lesin. Ilún er sönn, og þórt sann-
leikurinn sé ekki ávalt æskilegur þá
er liann þó lieztur.
Ljóðabálkurinn er að voru áliti
heldur vel valinn, þó innibindur
liann ekki nærri alla vesturíslenzka
hagyrðinga, en útgefandinn lofar að
bæta úr því. Með tfmanuni getur
maður eignast all laglegt Ijóðasafn
ef almanakið heldur áfram, og með
þvíer lagður grundvöllurtil ofurlftíls
bókmenntavfsis sern getur ineð tíin-
anum orðið mikils virði. Véróskum
aðeins að útg. sé setn allra vand-
virkastur, því þetta er í sannlelka
vandasaint verk. Óskandi væri að
sem fiestir vestur-ísl. hagvrðingar