Freyja - 01.05.1901, Qupperneq 10

Freyja - 01.05.1901, Qupperneq 10
70 JTIŒXJA allar verklegar framfarir. Ég var nú farinn að vona að karl væri orðinn liæst ánægður með atvinnu val mitt enda míi vera að svo hafi verið. En það kom brátt snurða á samtalið. ,Hver á hestinn sem þú rlður?‘ spurði faðir minn. ,Séra Jón; það er reiðhesturinn og mesta blessuð skepna. 0g prest- ur bauð mör hann án endurgjalds.1 „Þetta týndi ög fram svo saklcys- islcga alveg eins og þcgar ög var að svara prestinum okkar út úr sjötta kapitulanum á kyrkjugólfi. Þú get- ur þvi ímyndað þör hvernig mör muni hafa orðið við þegar faðir minn spratt upp og sagði rneð rödd, sein skalf af hryggð eða bræði:“ ,Ekki hölt egað það kæmi á mína daga, að sonur minn þægi hestlán af öðrum eins óþokka, og það án endurgjalds.1 „Með þetta stökk hann út, en ég sat undrandi eftir, og mynntist þess þá, að ég hafði aldrei áður heyrt föður minn minnast á séra Jón ogþó vissi ég að hann byrjaði búskap í sókn lians, og gott ef ég hét e kki í höfuðið á þessum manni, sem faðir niinn virtist nú hata svo innilega. Eg hefði sjálfsagt sctið þarna len'gi hefði móðir mín ekki vakið mig af þessum hugleiðingum. Hún lagði höndina á öxlina á mérog sagði með mér liggur við að segja, sinni himn- esku blíðu:“ ,Það fór illa að þú skyídir þiggja hestlánið af presti, elsku Nonni minn. En þó er ekki þér um að kenna. Eg hefði líklega átt að segja þör frá því, að hann Arni minn og hann séra Jón eru mestu óvinir. Þeir eru báðir vænir inenn, en heimskulega stífir. Eins og þú veizt byrjaði faðir þinn búskap í sókn séra Jóns. Árni minn var hreppstjóri og hafði þess vegna mikið saman við prest að sælda, enda voru þeir þá mestu mátar að því er virtist. Svo þegar þú fæddist, vildi ég láta þi<í heita Einar, eftir föður mínum; en faðir þinn vildi láta þig heita í höf- uðið á presti og því heitir þú Jón- En næsta vetur á eftir þókti þeim út úr einhverjum smámunum í hreppstjórninni, svo að faðir þinn rauk út í ófært veður um liá nótt og var nærri því orðinn úti. Hann sagði af sér hreppstjórninni og næsta vor reif hann sig upp af jörðinni sér í stór skaða og flutti hingað. Auð- vitað var það mest fyrir milli- göngu annara, að ekki komust á sættir. Árni minri átti öfundar- menn sein blösu að kolunum, annar vildi komast á jörðina sem við bjugg- um á, en hinn vildi verða hrepp- stjóri og varð það líka fyrir fylgi séra Jóns. Árni minn áleit það gert af ásettu rúði prests að gjöra þessa tvo menu, er okkur var í kala við, að eftirmönnum sínum, með því líka að hvorugur þeirra var jafningi föður þíns að viti eða mannkostum. Það eru tuttugu ár síðan þetta kom fyrir, og þrátt fyrir áhrif mín á föð- ur þinn og ftrekaðar tilraunir í öll þessi ár, hefur mér ekki tekist að mýkja skap hans til sætta og nú er ég vonlaus um að það verði nokk- urntíma. Mér er nær að halda að sökin sé eins mikil hjá honum.‘ „Allt f einu þagnaði hún, strauk hendinni um vanga minn þann er

x

Freyja

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Freyja
https://timarit.is/publication/33

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.