Freyja - 01.05.1904, Síða 18

214
FREYJA
VI. io.
sáru meölíöunarþrá hennar, þessu hnngri eftir innilegri vináttu.
I þessu kom faöir Maríu og baö konu sína aö ljá sér 5 dali,
því hann þyrfti þeirra með, en heföi þá ekki viö hendina sjálfur,
svo hún sagöi Maríu að sækja fimm dala gullpening, sem vœri í
kampúng sínum inn í svefnherbergi sínu. María fór, en kom bráð-
lega aftur skjálfandi af ótta með kampunginn tómann. Móöir hennar
varö strax fokvond, sagði hún heföi stolið peningnum, leitaöiívasa
hennar og fann þar fimm dala gullpening. ,,Svo þú ert bœöi þjóf-
ur og lygari! Faröu nú og dúsaðu ein inni í barnaherberginu þang-
að til þú meðgengur og iðrast, “ sagði móðir hennar, og skipaði
svo vinnukonunni að bera hana burtu. María reyndi aö afsaka
sig meö því að þetta vœri peningurinn, sem faöir hennar hefði gef-
ið henni í jólagjöf, en kom engu orði að fyrirgráti og ofstopa móð-
ur sinnar, enda var hún þá borin burtu. Um kvöldið fór faðir
hennar að vitja hennar og lá hún þáí megnrihitasótt. Hann strauk
lokkana frá enni hennar og setti þá að henni ákafan grát. ,,Eg er
saklaus, ó, ég er saklaus, “ sagði hún og þreif um hönd föðursíns.
,,Ég held þú sért of hörð viö barnið, hún er ósköp veik, ogsvo gat
þetta verið satt um peninginn, “ sagöi hann seinna um kvöldið viö
konu sína. Hún kvaö það vitleysu eina, María vœri eins bruðlunar-
söm eins og hún vœri lýgin og hrekkjótt, það vœri réttast að flengja
hana fyrir ósvífnina. Nei, svo langt sagöi faðirinn aö það skyldi þó
aldrei ganga, því slíka hegningu gæti hann ekki liðið. En það end-
aði þó svo, að móðir Maríu, hýddi hana um kvöldið með keyrinu
sínu, reyndar voru það ekki nema sex högg, en það nœgði, bæði til
að sýna að hún meinti það sem hún sagði og að hún kynni að upp-
ala börnin sín. Faðirinn sagði ekkert er hann frétti það, en þegar
hann um nóttina vitjaði Maríu, var hún horfin. Leit varstrax hafin
og fannst hún nokkrum klukkutímum seinna í tjörn einni skammt
frá bænum.
María var dáin, og þó lokaði móðir hennar sig inni með hana
og reyndi með öllu upphugsanlegu móti að lífga hana við, jafnvel
löngu eftir að lœknarnir höfðusagt henni að það vœri árangurslaust.
Nú hefði hún viljað gefa aleigu sína—jáog líf sitt til að heyra hana
gráta. og til að meiga hugga hana og þrengja henni að hjartasínu.
Hún gjörði það hvort sem var, en nú var það of seint. Litla,þreytta
hjartað þurfti þess ekki lengur með.
Gullpeningurinn fannst skömmu seinna. Sagt er að fylgja Maríu
hafi liðið um húsið og bent á hann þar til hann fannst.