Freyja - 01.03.1909, Page 21

XI. 8.
FREYJA
x97
bóndinn verið samtaka konunni um að hafa þaS svo. En það
var öðru nær. Hann bar slengi, hausa, húSir, íætur ogóverk-
aðann fisk inn í eldhúsiS, þaSan barst lyktin og allskonar ó-
þverri inn um allt húsiS. ÞaS kom enda fyrir að hmin bar
sumt af þessu góSgæli iun í borSstof una og ægði þá öllu sam'
an hráum og soðnum mat og heimiliS hafSi fengið á sig orð
fyrir óþrifnað. En konan, vesalings litla konan. sem nú var
farin að eldast og þreytast, en einusinni hafSi verið tilhalds-
stúlka, hafði barist við aS halda þessu heimdi hreinu í mörg
ár. Hún var búin aS koma upp hóp af börnum, stúlkurnar
flýSu hver á fætur annari hið sóðalega heimili, en drengirnir
sömdu sigað siSum föSur síns. MeSan konan var ung, fann
hún að og hreinsaði, en bóndinn kvaS óhætt að venja hana af
fínheitunum, og í stað þess að hjálpa henni til aS gjöru heimilið
huggulegt og hreinlegt, áleit hann skyldu sína að venja þessa
hreinlátu konu sína af hcgómaskapnum. Annars var hann
allra heiSvirSasti maður. En þetta var bjargföst skoðun hans
sem framan af búskap þeirra orsakaSi marga óánoegjustund,
nöldur og nudd, því svo var umkvörtun hennar jafnan köhuS
og tilraunir hennar til að halda hreinloeti á heimilinu óparfa
dekur ogverkleysa. Meðan hún var ung og hraust, hreinsaSi
hún þegar á milli varð, en vandist af því eftír því sem aldur
og þreyta fengu yfirhönd yfir henni, enda fann bóndi hennar
jafnan ráð til að breyta útlitinu áheimilinu furSu fijótt.
Heimilið var orSin sönn fyrirmynd í óþrifnaði. Dreng-
irnir byggðu upp sitt heimilið hver og sumir þeirra urðu sönn
eftirmynd föðursins, móSurunni var kenntum. —Almennings-
álitiS.
Ég þekkti annað heimili upp til sveita á íslandi (hittvar
í bæ og í Ameríku). Hjónin áttu þrjá sonu, tvær dætur, einn
uppeldisson, auk þessa höfðu þau mörg vinnuhjú. Þau höfðu <
stórt bú og heimili þairra var viðbrugSið fyir þrifnað og reglu-
semi utan húss og innan. Bœri gesti aS garði þeirra, sem oft
var, sást enginn öðruvísi enn hreinn ogvel klœddur, væru þeir
heima á annaS borS, kom það til af þeirri eiustöku reglu, að
skifta œfinlega um föt er menn kotnu frá fjósi eða fjárgæ/.lu á
vertum og var þaS gjört í framhýsi einu svo engin óhreinindi