Freyja - 01.05.1910, Page 16

256
FREYJA
XII 9.
gefa mér. En þessi maður — Minghelli — ExcéUencý, er morð-
ingi, sem eftir að vera rekinn.frá Lunclúnum ;kpm hingah', oig
baö Rossi að 'hjálpa sér til aiö komast á fund innahri'kismálatláiö-
gjafans. svo Ihann gæti myrt hann. Herra Rossi henti honumi út
úr húsi sínu, o,g þetta er befndin.”
“Þ'etta er ekki satt,” sagöi Minghelli rauöur eins og blóö.
Rómu var þuri'gt um andardrátt og ælaöi.aö standa upp, en
Fuselli hélt henni niöri. Sjálfur s.tóö hapn .upp og sýndi með
örfáum setningum meöferöina á Brúnó, aö hún væri úsamboöin
siöaöri þjóö, og inm í réttarhaldiö eöa meðferð fanganna ætti
ekki aöi komast prívat' befnigirni eða afbrýðissemi. Forsetim
varð mjög hrifinn og sagði': “Ég hefi svarið þess dýran eið,
að fá l.ér réttlætinu framgengt.” þé stóð' .málafærslumaður
ríkisins upp og-balð um leyfi til að spyrja fangann nokkurra
spurninga og var það leyft. Hann snöri sér því að fanganum
og sagði: •
“Þú segir, að Minghelli 'hafi sagt að konan þín ha.fi strokið
með Rossi?”
f‘Já. Flann sagði þaið.'en laug því eins öllii öðru,”
“Brúnó þagtði, svo að ræðUmaður tók upp 'hjól sér bréf ojg
sagði. “Þekkirðu rithönd Davids Rossi ?” — “XJekki ég rnáske
ljótu vinnuhörðriúðu hendurnar á mér?” , , ,
“Er þetta rithönd' hans?” sagði ríkislögmaðurinn og rétti
Brúnó bréf. <
“Já”. — “Þú ert viss?” — “Viss!” — “Og serð að það er
skrifað til konu þinnar?” — “Já, en þú þarft ekki að gjöra
neitt veður úr því.”
“Þú verður að tala kurteislega viö hans háæruverðugheit,
Rocki,’ sagði forsetinn.
“Rétt, segið j:á. hans háæruverðugheitum aö Rossi og konan
mín hafi vérið eins og systkin, o,g hver sem reynir að misskilja
kunningsskap þeirra, er fantur!” sagði Brúnó og þeytti frá sér
bréfinu.
“Viltu lesa það ?”
“Nei Það er annara bréf, og ég er ekki háæruverðugur
fulltrúi laganna.”
“Þá vil ég lesa það fyrir þig,” sagði lögmaður krúnunnar,
opnaði bréfið og las: '
“Kæra Elenor — —” — Hvað um það?’ ’hrópaði Brúnó.
“Þau eru. eins óg systkini.” Lögmaður las áíram;: “Ég er
eyðilaeður af sorg yfir dauða litla Josephs.” — “Einnig þaið er