Eir - 01.12.1899, Blaðsíða 1

Eir - 01.12.1899, Blaðsíða 1
EIR MÁNAÐARRIT HANDA ALí’ÝÐU UM HEILBRIGÐISMÁJ, I. árg. | De8eiuber. 1899. 6o^íeríur. ----- (Niðurl.) Hitinh, sera bakteríur þurfa til þess að þrífast vel, er töluvert misraunandi. Til þess að geta vagsið og tímgast, má hitinn hvorki vera rajög lítill né mjög mikill og oft á sérstakur hiti bezt við hverja tegund. Þannig er (í Celsiusstigum): lægstur hætilegur mestur hiti hiti liiti hey-bakteríuna . . . 6° 30° 50° miltisbruna-bakteriuna . 15° 20—25° 43° kóleru-bakteríuna . . . 8° 37° 40“ tæringar-bakteríuna . . O 00 (N 37—38° 42° Annars falla þær vanalega í dá, þegar hitinn nálgast 0°, en nokkrar þola þó allhart frost um langan tíma, eða mjög mikið frost, jafnvel 110° stutta stund. Meiri hita en 50—60° þola aðeins mjög fáar tegundir; þó þrífast fáeinar bezt i 70° hita. En frjókornin þola oft ótrúlega miklar hitabreytingar, alt frá hinum mikla kulda, er um var getið, og upp að suðu- hita um langan tíma, séu þau í raka, og jafnvel 123° hita í þuiTU lofti. Það er því vel skiljanlegt, að erfitt sé að útrýma bakteríum. Þessi lífseigja þeirra gerir þeim mögulegt að vera svo að segja alstaðar. Þurk þola sjálfar bakteríurnar illa, en írjókornin geta vel verið skrælþur um mörg ár, án þess þau saki. Eins á birtau illa við þær og þrííast þær því bezt í dimmu og raka. Sól- arljósið eyðir þeim unnvörpum og er það því ágæt vörn gegn þeim. Rök og dimm híbýli eru því óholl.

x

Eir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eir
https://timarit.is/publication/36

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.