Helgarpósturinn - 06.04.1979, Blaðsíða 6

6 Föstudagur 6. apríl 1979 —he/garpósturinn_
Robert Redford sagði nei takk. - Paul Newman sagði nei takk. - Clint Eastwood sagði nei takk. - Nick Nolte sagði nei takk. - Burt Reynolds
sagði nei takk. Á tímabili voru framleiðendur myndarinnar „Superman” að því komnir að gefast upp. Þeir fundu bara alls ekki rétta mann-
inn í hlutverk stálmannsins.
Christopher Reeve hreppti hlutverk Súpermans út á einstaka flughæfileika slna.
TANNLÆKNIRINN FLAUG EKKI
OG MISSTI ÞVl AF RULLUNNI
Þau voru mörg vandamálin
sem framleiöendur kvikmyndar-
innar Superman uröu aö glima
viö á framleiöslustigi hennar.
Þeir voru aö velta miklum pen-
ingum milli handanna, aö fást viö
sérvitra og óbilgjarna peninga-
menn og listamenn.
En þaö sem þeir höföu samt
hvaö mestar áhyggjur af, til aö
byrja meö aö minnsta kosti, var
að finnna rétta manninn i aðal-
hlutverk myndarinnar, sem verð-
ur páskamynd Háskólabiós.
Myndin var einkum gerö meö
Bandarikjamenn i huga og i þvi
landi hefur nánast hver einasta
sála sinar eigin hugmundir um
þaö hvernig súpermann eigi aö
lita út. Þaö var þvi ekki sama
hvernig kappinn var. Sá sem
leika átti súpermann þurfti aö lita
út eins og súpermann.
Auk þess þurfti hann helst aö
kunna aö leika. Hlutverkiö var
krefjandi, og sá sem þaö fengi
yröi bókstaflega að vera kvik-
myndastjarna. „Súpermannsleg
st órstjarna” — þaö var þaö sem
þurfti. Og leitin hófst.
SA sem var númer eitt á
listanum var géökunnur
hjartaknúsari, Robert
Redford. Alexander Sal-
kind, framleiöandi myndarinnar,
taldi aö meö réttri föröun og lýs-
ingu gæti Redford veriö nógu súp-
ermannslegur i hlutverkiö. Og
vinsældir hans um allan heim
myndu auk þess hjálpa til viö aö
ýta á hugsanlega fjárveitendur.
En Redford vildi ekki sjá hlut-
verkiö. Hann setti upp alltof
miklar peningakröfur til aö byrja
meö og neitaði siðan tilboöinu af-
dráttarlaust, enda var handritið
hvergi nærri tilbúiö á þessu stigi
— i ársbyrjun 1975.
Eftir aö Redford haföi neitaö,
sneru framleiöendurnir sér aö
Paul Newman. Það var reyndar
meö hálfum huga. Kannski var
það heldur mikil bjartsýni að ætl-
ast til að hinn fimmtiu og tveggja
ára gamli Newman gæti leikið
þritugan stálmann. Honum var
þó sent handrit og sagt að hann
mætti velja um tvö hlutverk. Ef
hann vildi ekki súpermann sjálf-
an, væri til i dæminu aö ræöa um
hlutverk Lex Luthor ( sem Gene
Hackman endaði i). Paul New-
man vildi hvorugt hlutverkiö sjá.
SALKIND framleiöandi
sagði siöar aö sennilega
hafi þaö veriö hiö óklár-
aöa handrit og allur rugl-
ingurinn I sambandi viö fjármálin
sem settiþá Redford og Newman
útaf laginu.
Eftir aö Newman var úr sög-
unni voru allir möguleikar opn-
aöir. Næstu átján mánuðina var
leitaö og leitaö, og yfir tvö hundr-
uð kandidatar skoöaöir. Þaö voru
bæöi heimsfrægir leikarar og
gjörsamlega óþekktir menn,
iþróttamenn, lyftingakappar og
jafnvel tannlæknir frá Beverly
Hills.
Öskadrengirnir i hlutverkiö
voru orönir ansi margir: Steve
McQueen, Clint Eastwood, Charl-
es Bronson, Sylvester Stallone,
Nick Nolte, Burt Reynolds,
James Caan, Ryan O’Neal, Jon
Voight. Neöar á listanum voru
svo Perry King, Jeff Bridges,
Jan-Michael Vincent, Robert
Wagner, og jafnvel söngvararnir
David Soul og Kris Kristofferson.
SUMARIÐ 1976 var fariði
að verða illt I efni. Enginn
súpermann fundi.in, og
kvikmyndatakan átti að
hefjast u*h haustið. Orörómur var
á kreiki um aö Salkind gæti ekki
fundið mann I hlutverkiö og i ráði
væri aö hætta viö allt saman . Og
slikur orörómur gerði banka og
peningaaðila heldur tortryggna.
Þaö var þvi breytt um taktik i
hlutverkamálunum. I staðinn
fyrir að fá súperstjörnu i aöal-
hlutverkiö, var ákveðiö aö fá eina
slika i helsta aukahlutverkiö, —
Jor El, fööur stálmannsins. Og
allir voru sammála um aö aöeins
einn leikari kæmi til greina I þaö
nlutverk — Marlon Brando.
Brando var þvi gert tilboð, —
svo gott aö nánast útilokaö var aö
hafna þvi. Hann fékk 4 milljónir
dala fyrir fjórtán daga vinnu.
(Þessi upphæö er 1.3 milljaröar
isl. Hann hefur þvi verið með
um 100 milljónir á dag. Ef við
reiknum meö aö hann hafi unniö
lOtima á dag, hefur hann haft litl-
ar tíu milljónir á tímann!)
Ráöning Brandos haföi góö
áhrif, aö minnsta kosti á peninga-
mennina. Það sýnd' aö hér var
ekki á ferðinni nein annars flokks
framleiösla. Vissir leikarar setja
gæöastimpil á þær myndir sern
þeir eru i, og Brando er sennilega
þeirra fremstur.
Og nú gátu menn sætt sig viö aö
finna einhvern óþekktan leikara i
Súpermannshlutverkið. Þaö var
ekki einu sinni vist að það þyrfti
leikara. Framleiöendunum var
bent á ólympiumeistarann i tug-
þraut Bruce Jenner, og þeim leist
vel á. Jenner er dökkhærður, blá-
eygur, myndarlegur, og afskap-
lega vel á sig kominn likamlega,
auk þess sem hann haföi opinber-
lega lýst yfir áhuga á kvikmynda-
leik. Spurningin var bara hvort
hann gæti leikið.
Honum var flogiö til Rómar,
prófaöur þar lengi, en niöurstaö-
an varö sú aö hann kynni ekki að
leika. Og nú voru aöstandendur
myndarinnar á barmi örvænting-
ar.
Framleiöandinn Salkind og
leikstjórinn Richard Donner sett-
ust þvi niður I New York, og hófu
brjálæðislega leit aö heppilegum
stálmanni. Þeir flettu leikara-
skrám, höfðu samband viö alla
mögulega og ómögulega umboös-
menn. Meöal þeirra nafna sem
þeir fengu var Christopher
Reeve, sem hafði talsverða
reynslu, bæöi á sviöi og I sjón-
varpi. Og þeir buöu Reeve, eins
og reyndar fjölmörgum öörum á
undan honum til hádegisveröar.
Hann þótti of mjór og slánalegur,
og einnig alltof ungur, aöeins 24
ára.
SALKIND og Donner
færðu sig til Los Angeles
og hófu leitina þar. Og
viti menn, eftir
nokkra daga höföu þeir fundiö
þann sem þeir töldu hinn eina
sanna súpermann. Eiginkona
Salkind benti þeim á hann, —
tannlæknirinn hennar. Fyrst i
stað foru framleiöendurnir heldur
vantrúaöirog töldusig ekki mega
vera aö eyða dýrmætum tima i aö
tala við einhvern tannlækni. En
þeir slógu til.
Tannlæknirinn bankaöi uppá,
og inn gekk súpermann. Það
fannst a.m.k. bæði Donner og Sal-
kind. Maöurinn var geysi-
myndarlegur og vel vaxinn. Hann
var umsvifalaust tekinn og fluttur
i hendingskasti til London, og
prófaöur. En öllum til mikilla
vonbrigöa kunni hann ekki frekar
að leika en tugþrautarmaöurinn
Jenner. Og nú voru tveir mánuöir
þar til myndatakan átti aö hefj-
ast.
SALKIND framleiöandi
fékk þvi komiö i kring,
þrátt fyrir dræmar undir-
tektir hjá leikstjóra
myndarinnar Richard Donner, aö
haft var samband viö Christopher
Reeve aftur, og hann boöaður á
annan fund. i þetta sinn leist þeim
betur á hann, enda kannski ekki
eins kröfuharðir og I fyrra skipt-
iö.
Reeve var sendur til London og
stóö sig meö fádæmum I reynslu-
upptökum, — aö áliti framleiö-
andans aö minnsta kosti. Og hann
hafði sitt fram. Reeve varráðinn.
Reeve tók til viö udnirbúning-
inn af krafti. Hann var tæplega
190 centimetrar á hæö, en heldur
mjór. Hann þurfti að bæta á sig
vöövum. Og næstu tvo rnánuöi
æföi hann reglulega, og borðaði
vitamin og próteinbættan
mjólkurhristing og heila auka-
máltiö á dag. Og á örskömmum
tima breyttist hann úr brothætt-
um slána i vöövabúnt. j
Akvöröun framleiöendanna um'
aö ráöa óþekktan leikara I aðal-
hlutverkiö var af mörgum talinn
hálfgerö uppgjöf. Þeir væru
bara aö redda sér út úr vandræö-
um meö þvi aö ráöa leikara sem
heföi rétta útlitiö, en hyggöust
siöan láta Marlon' Brando, Gene
Hackman, Ned Beatty, Valerie
Perrine, Glenn Ford, Suzannah
York og fleiri stórstjörnur bera
myndina uppi. Og Reeve geröi sér
grein fyrir þessu.
,,Ég ætla að gefa þeim meira
fyrir peningana, en þeir búast
við”, sagöi Reeve i viötali
skömmu eftir aö taka myndar-
innarhófst. ,,Ég tek þetta hlutvek
eins alvarlega og annaö sem ég
hef áöur gert, og ég ætla ekki
bara aö „fljóta meö”. Ég ætla
ekki aö láta aöra gera allt fyrir
mig i þessari mynd”, sagöi
Reeve, sem hafði, þegar hann
var ráöinn, verið aö leika á
Broadway á móti Katherine
Hepburn.
Myndin Superman hefur yfi.r-
leitt fengiö þolanlega dóma gagn-
rýnenda erlendis. Og lofsamieg-
ustu ummælin hafa þeir yfirleitt
notaö á Christopher Reeve, leik-
arann sem framleiöendur mynd-
arinnar hreinlega „neyddust” til
aö taka.
—GA
(Byggt á,,TheMaking of Super-
man eftir David Michael Petrou)