Helgarpósturinn - 09.11.1979, Blaðsíða 9

.Jielgarposturinn. Föstudagur 9. nóvember 1979
i L.tim ■■
’Ve* §* -;6a:
€»/> 2. -r pss
rT c ýöte <
^'.ður 4-
Cyrir
i.000-3,
er uk
*niðst£
70 z -
*Q.
Ö>, i
- ..wess. Auövitad eíón-
* W.%* fm*ltir
^rekar en -ödmis-
hægðarleiki'8 aS
- , .r meo
m frelsi
að ðgœtn fri,tt 'áS
u_i !>arf sér- , «,e
!8S' ‘taka v»
)fTi i/reO'hljí>5i
ytnaftuii
,a NORUS
[atnieauro
55»
ÖRFA ORÐ UM SKAMMIR
Hverja mundir þú álíta vera
v mestskömmuöu menn landsins,
lesandi minn? Opinberir
starfsmenn? Aöskiljanlegir
„þrýstihópar”? Embættismenn
og „möppudýr”? Jú, ætli eitt-
hvaö sé ekki til I þvi aö ýmsir
menn sem teljast til þeirra er
hér voru taldir upp, geti álitiö
sig vera i flokki hinna mest
skömmuöu. Aö minnsta kosti á
tilteknum timabilum þegar
engu er likara en langflestir rit-
glaöir menn þjóöarinnar risi
upp á afturlappirnar og birti
skammir um einhvern hóp
manna i blööunum. Hversu oft
hafa ekki t.d. „möppudýrin”
fengiö aö kenna á þvi? Raunar
stendur „herferöin” gegn þeim
yfir enn og viröist raunar vera
aö vaxa ásmegin fremur en
hitt. Minnast menn skrifanna
um verkfall Grafiska sveina-
félagsins? Þaö eina sem kom i
veg fyrir aö ritmenn blaöanna
gengu hreinlega milli bols og
höfuös á þeim var þaö, aö eng-
in blöö komu út meöan á verk-
fallinu stóö. Þá veröur aldrei lát
á þvi aö strætisvagnabílstjórar
fái aö heyra þaö i lesenda-
dálkunum.en munurinn er þó sá
i þeirra tilviki, aö oftar en ekki
risa einhverjir upp og segjast
hafa ekiö meöbilstjóra sem var
ekkert nema hjálpin og greiö-
viknin. Eöa löggan? Flugmenn-
irnir? Aö ógleymdum þjónum
og dyravöröum á skemmtistöö-
um. Þaö mætti ábyggilega
halda áfram aö nefna dæmi um
mun f leiri starfshópa sem lenda
öðru hvoru f skammaroki, jafn-
vel ofsaskammaroki. En eitt
skilur þó fyrrgreinda hópa frá
þeim er sá er þetta ritar álitur
vera — mest skömmuöu menn
landsins. I ofangreindum til-
vikum koma skammirnar i
gusum og standa misjafnlega
lengi. 1 hinu tilvikinu ganga
skammirnar svo aö segja lát-
laust, viku eftir viku, mánuö
eftir mánuö, ár eftir ár — já
áratug eftir áratug — og hafa
staöiö svo lengi sem elstu menn
muna eins og þar stendur. Og
hverja er alltaf veriö aö
skamma? Jú, vitanlega stjórn-
málamennina okkar.
Hvers vegna?
Hver skyldi ástæöan vera?
Eru stjórnmálamenn okkar
eitthvaö verri en gerist og
gengur annarsstaöar? Þaö er
enganveginn vist og raunar
mun liklegra aö þessi starfs-
hópur sé hvorki betri né verri en
kollegar þeirra I nálægum lönd-
um. Ætli skýringin kunni ekki
aö vera sú m.a., aö þessi
skammagangur er oröinn aö
tisku hér, eins og viöa annars
staöar og ein af orsökum
þeirrar tisku sé sú, aö viö höfum
fyrirmyndirnar til þess aö
draga dám af. Nefnilega stjik’n-
málamennina sjálfa sem marg-
ir hverjir viröast telja þaö vera
sina aöalatvinnu aö skammast
og einkum aö láta skammirnar
dynja hver á öörum.
Þetta er alveg ábyggilega
„merkilegtrannsóknarefniút af
fyrir sig” eins og maöurinn
sagöi, og veröugt efni í prófrit-
gerö fyrir einhverja upprenn-
andi félagssálfræöinga, sem nú
eru aö færast nær lokaprófinu.
Er þaö mikiö tilhlökkunarefni
þess er þetta ritar, aö lesa þá
skýrslu sem hann vonar aö
veröi skrifuö sem allra fyrst.
Eftirsóknarverð
atvinna
Og þá er loksins komiö aö þvi,
lesari minn, aö litskýrafyrir þér
þennan langa inngang og
raunar einnig tilganginn meö
þessu greinarkorni. Hann er
nefnilega sá, aö biöja þig aö
ihuga andartak hvers vegna
góöir, gegnir og skynsamir
menn eins og flestir ef ekki allir
þeir frambjóöendur eru, sem
ætla aö gefa okkur kost á aö
kjósa sig — gangast aö þvf er
viröist af fiisum og frjálsum
vilja undir endalausar skamm-
ir, bæöi kjósenda sinna sem
kollegai frambjóöendahópnum.
Og ekki nóg meö þaö, heldur er
keppikeflið vitanlega aö komast
inn á Alþingi og eftir aö þangaö
er komiö, aö halda fyrrgreindri
skammaiöju áfram og liggja
jafnframt undir henni — næstu
fjögur árin.
Ekki veit sá er þetta ritar
svariö, en gaman væri aö heyra
álit st jórn mála manna nna
sjálfra hreint út — eftir kosn-
ingar. Þaö er nefnilega harla
óliklegt aö nokkur f rambjóöandi
vilji taka sig út úr hópnum og
útskýra þetta fyrir okkur núna
— og kannski ekki miklar likur
til þess eftir kosningar heldur.
Þá langar mig einnig aö biöja
þig aö ihuga, lesari minn, annaö
atriöi i þessu sambandi. Þaö út-
heimtir alveg ótrúlegt llkams-
þrek aö: 1. Berjast áfram uns
nokkuö örugguþingsæti er náö á
lista. 2. Hafi viökomandi ekki
oröiö undir i þeirri miskunar-
litlu viöureign, þá þarf hannsvo
sannarlega aö taka á honum
stóra sinum þegar kosninga-
baráttan hefst.
Enhvaö kemur þetta likams-
þreki viö? kannt þú aö spyrja.
Jú, frambjóöandinn veröur aö
vera reiöubúinn, h vort heldur er
á nóttu sem degi, aö mæta á
þessum eöa hinum fundinum,
hann þarf aö geta talaö látlaust I
simann klukkustundum saman,
hann þarf aö fara um kjördæmi
sitt og hitta sem flesta og heilsa
helst öllum. Hann forgerir öllu
einkalifi og siöast en ekki sist —
hann veröur aö geta drukkiö al-
deilis býsn af kaffi. Svo þegar
honum finnst hann ekki geta
komiö öörum kaffibolla niöur
meö nokkru lifandi móti, þá
veröur hann aö taka sig enn
saman i andlitinu og skella i sig
minnst þremur bollum i viöbót.
Slikt útheimtir óvenjulegt
likamsþrek.
Er von á góðu?
Þegar löng prófkjörsbarátta
er aö baki og heiftarleg kosn-
ingabarátta I kjölfariö, þegar
tuttugu og fimm þúsund kaffi-
bollar á einum mánuöi eru á-
byggilega búnir aö umturna
meltingunni, fjarvistir aö heim-
an og fundahöldin búin aö drepa
hvernmeðalmann, áhyggjurnar
yfir þvi aö falla búnar aö halda
vöku fyrir þingmannsefninu
vikum saman aö þvi ógleymdu
aö vera svo aö segja látlaust
undir skammahriö, eöa þá aö
skamma aöra 16-18 tima á dag
— er þaö þá sanngjarnt aö
ætlast til aö menn séu til stór-
ræöanna eftir aö á þing er kom-
iö? Nei, þaö getur ekki veriö
sanngjarnt og ekki kæmi þaö
manni á óvart aö nýi þingmaö-
urinn gæti hvorki hugsaö séyaö
drekka kaffi næstu árin, ne til
átaka viö aö stjórna landinu.
Maöurinn hlýtur aö þurfa aö
hvila sig!
Styrknum var hætt áður
en milljónin náðist
Heiöraöi ritstjóri,
1 blaöi yöar föstudaginn 2. 11.
’79 er grein sem nefnist: „Aöstoö
lslands viö þróunarlöndin” er i
fjársvelti, eftir Þorgrim
Gestsson.
I greininni er sagt,,... á árun-
um 1972—1976 fékk Island 200
þúsund dollara styrk frá
Þróunarstofnun S.Þ. eöa samtals
eina milljón dollara. Þetta fé fór
til beitarþolsrannsókna á hálendi
Islands.”
Gott ef satt væri. Sannleikurinn
er sá aö þessum styrk var hætt
áöur enmilljónin náöist, en styrk-
urinn var notaöur i fjölmörg
verkefni hér á landi og fengu
beitarþolsrannsóknir aöeins hluta
af styrknum.
Hvaö sem um Island má segja
sem „þróunarland” er þaö vist
aö rannsóknastarfsemi á lslandi
er ákaflega vanþróuö og illa aö
henni búiö fjárhagslega.
Þætti mér vænt um aö þetta
yröi leiörétt i blaöi yöar og jafn-
framt væri ekki úr vegi ef blaöiö
kannaöi möguleika á þvi aö
kynna rækilega landgræösluáætl-
unina miklu sem beitarþols-
rannsóknirnar voru liöur i.
Viröingarfyllst,
Björn Sigurbjörnsson
forstjóri
Athugasemd frá blaðamanni
Umrædd tilvitnun er höfö eftir
Birni Þorsteinssyni starfsmanni
Aöstoöar lslands viö þróunar-
löndin og veröur þvi aö skrifast á
reikning hans. Hann staðfesti
þessa fullyröingu sina þegar ég
haföi samband viö hann vegna
bréfs Björns Sigurbjörnssonar.
Hann benti ennfremur á, aö
styrkveitingar SÞ til Islands hafi
náö milljón dollurum þegar 1
ágúst 1976.
Þá hittist hinsvegar svo á, aö
peningarnir voru uppurnir þegar
kom aö greiöslum til
Rannsóknarstofnunar landbún-
aöarins vegna beitarþols-
rannsóknanna. Um tima mun
hafa verið I ráöi aö þiggja áfram
greiöslur frá SÞ, en frá þvi var
horfiö. Aöalástæðan var sú,
aö ekki þótti ver jandi aö þiggj a fé
HORFTÁ HLJOMLE/KA
Atvikin höguðu þvi svo til, aö
um daginn þurfti vesalingur
minn aö gangastundir uppskurö
til aö vlkka út á mér hlustirnar.
Af því leiddi, aö þær veröa f ullar
af tróöi i 2-3 vikur og ég hdlf-
heyrnarlaus.
Reyndar hef ég grun um, aö
þessi þrenging hlusta minna hin
siöari ár hafi veriö náttúrleg
boröinu. En lét mig hafa þaö aö
fara meö lífvörö til Tónlistar-
félagsins á laugardaginn meö
bundiö fyrir bæöi eyru og troöa
mér fremst I salinn.
Ég nefndi þaö víst í fyrsta
pistlimínum af þessu tagi I vor.
aöfleira gæti veriö athyglisvert
á tónleikum en múslkin sjálf.
Tilamunda svipbrigöi hljóö-
Ægm
Fm Eyrna lyst
eftir Arna Björnsson

vörn liltamans gegn hinni of-
boöslegu hávaöamengun, sem
enginn er óhultur fyrir úti né
inni, hvort heldur er I friösælu
svefnherbergi, gönguparti
Austurstrætis eöa inni á rakara-
stofu Oggildir einu, hvort um er
aö ræöa nööruskelli eöa popp.
En iivaö cam hvl ilönr hS
færaleikaranna, angurvær, eöa
jafnvel fólskuleg, augnagotur
handasláttur og limaburöur all-
ur. Hvort og þá hvernig þeir
spila meö andlitinu öllu eöa
augabrúnum, heröum mjööm-
um og rassi (Rudolf Serkin).
MaÖur sérekki hjörtun og nýr-
Þaö eru auövitaö fleiri en é
sem njóta tónleika meö fle
sönsum en heyrninni einni sai
an. Frægt er, þegar 9. sinfór
Beethovens var frumflutt h
fyrir rúmum &ratug og þurfti
endurtaka fjórum sinnum fy^
troöfullu húsi, uns varö
hætta. þar eö Siguröur Björr
Félagar i S.A.T.T.:
Ósk um góðan bata
AÐSTOÐ ÍSLANÐS ViÐ ÞRÓi
ARLÖNOIN” ERIFIÁRSVEL1

úr sjóöum, sem ætlaöir eru
fátækum löndum, ekki sist þegar
þess er gætt, aö framlag Islands
til þróunaraöstoðar náöi ekki
þeirri upphæö, sem þaöan komu.
Hitt veröur svo aö skrifast á
minneiginreikning, aöégskyldi I
grein minni ekkiminnast á annaö
enbeitarþolsrannsóknir. Eöa öllu
heldur: þarna hafa falliö niöur
oröin „meöal annars”.
Þorgrimur Gestsson
blaöamaöur.
Viö nokkrir félagar i S.A.T.T.
(Samtök alþýöutónskálda og
tónlistarmanna) sjáum af gefnu
tilefni ástæöu til aö óska Arna
Björnssyni, þjóöháttafræöingi er
stundaö hefur skrif á siðum
Helgarpóstsins um tónlist, meöal
annars um alþýöutónlist, góös
bata eftir undangengna útvikk-
unareyrnaaögerö er hann gekkst
undir fyrir skömmu. Var ekki
einleikiö meö skrif Arna en þar
sem orsökin viröist hafa legiö ljós
fyrir hjá viðkomandi háls-, nef-
ogeyrnasérfræöingi er aögeröina
framkvæmdi væntum viö þess aö
árangurinn komi fram þá og þeg-
ar og batnandi heyrn.
Félagar I S.A.T.T.