Helgarpósturinn - 30.01.1981, Síða 17

17
-he/garpósturinnu Föstudagur 30. janúar 1981
Breiðholtsleikhúsið:
,,Ánægð með viðtökurnar
segir ÞórunnPálsdóttir
„Þetta hefur gengib vel og við
erum mjög ánægð með móttökur
áhorfenda”, sagði Þórunn Páls-
dóttir, einn af aðstandendum
Breiðholtsleikhússins, þegar
Helgarpósturinn spurði hana
hvernig þeim hefði gengiö með
sýningará Plútusi Aristofanesar.
Þá sagði Þórunn, að þau væru
einnig ánægð með gagnrýni á
verkið og hefði hún verið þeim
hagstæð.
Aðspurð hvort það væru ein-
göngu Breiðhyltingar, sem sæktu
leikhúsið i Fellaskóla, sagði Þór-
unn, að svo væri ekki. Fólk kæmi
alls staðar að úr borginni.
Þriðja sýning á Plútusi verður
á sunnudagskvöld kl. 20.30 og er
fólki bent á að leiðir 12 og 13
stansa við skólann.
um á borð við „Allt sem þig
hefur alltaf iangað að vita um
kynlifið...” — groddalegum
myndum miðað við siðustu verk
hans. Þróunin i list Woody Allen
hefur verið eðlileg og ánægju-
leg. Um leið og hann hefur náð
meiri ieikni i ,meðferð miðils
sins, og tæknivinna þeirra orðið
fágaðri þá hefur húmorinn orðið
finni og persónurnar trúverð-
ugri. Og siðast en ekki sist hefur
undirtónninn orðið alvarlegri.
Allenerrithöfundurá miðjum
aldri, fráskilinn en á i ástar-
sambandi við 17 ára stúlku
þegar myndin hefst. Vinur hans
sem er giftur á i sambandi vi
blaðakonu nokkra. Hún og Alle
karakterinn verða hrifin.
Þetta einfalda
mynstur verður
Allen tilefni til vangavelta
um hans gamalkunna
þema — karl-
upp, —þótt enginn viti af
hverju, og svo sannarlega hvor-
ugt þeirra.
Tæknilega er þessi mynd
meistaraverk. Ég minnist þess
t.d. ekki að hafa séð kvik-
myndasamtöl jafn aðdáunarvel
unnin. Það er vart hægt að gera
betur. Það segir sitt um mynd
sem er nánast ekkert nema
samtöl. — GA
Mariel Hemingway og Woody
Allen i Manhattan
Tunglið, tunglið,
taktu mig. . . . ekki
Nýja bíó:
La Luna. ttölsk árgerð 1979.
Handrit: Clare Peploe, Giu-
seppe, Giovanni og Bernardo
Bertolucci. Leikendur: Jill
Ciayburgh, Matthew Barry,
Veronica Lazar, Kenato Salvat-
ori. Leikstjóri: Bernardo
Bertoiucci.
Bertolucci hefur látiö hafa
það eftir sér i viðtali, að fyrsta
endurminning hans frá bernsku
sé sú, aö kvöld eitt var hann á
reiðhjóli meö móður sinni og
horfði upp i fullt tungl á himnin-
um.
Inngangsatriði myndarinnar
gerast rúmum áratug fyrr en
raunverulegur söguþráöurinn.
Litill drengur er aö leika sér á
verönd litils húss við Miöjarðar-
hafið, meöan móöir hans daðrar
viö einhvern mann, sem siöar
kemur i ljós, að er hinn raun-
verulegi faðir piltsins. Barnið
flækist siöan I bandhnykli
móður sinnar og má túlka þaö
sem naflastreng hennar. Barnið
hefur aö visu eitthvert rými til
aö leika sér, en það er aldrei al-
veg frjálst. Inngangsatriöið
endar siðan á þvi, aö móöirin,
sem er fræg óperusöngkona,
reiðir barnið á hjóli sinu og þaö
horfir upp I andlit móður sinnar
og fullt tungliö á himninum.
Eftir að titlar myndarinnar
hafa runnið hjá, er sögusviðið
New York, tæpum fimmtán
árum siðar, og móðirin á leið til
Italíu i söngferðalag. Stráksi
vill fá að fara meö, en móðir
hansneitar. örlögin haga þvi þó
á þann veg, að hann fer með
henni til Italiu, þar sem þau
setjast að.
Áhorfandanum er á ýmsan
hátt gefið til kynna, að pilturinn
þrái móður sina kynferðislega,
en þær tilfinningar eru birgöar
inni. Það er ekki fyrr en hann
fer aö sprauta sig meö heróini,
og móðir hans kemst að þvi, að
þessar bældu tilfinningar, bæði
hans og móöurinnar, verða aö
veruleika.
Hvað svo sem segja má um
efni myndarinnar, tekst
Bertolucci ekki vel að halda
athygli áhorfandans, og það fer
ekki hjá þvi, að á stundum
leiðist manni töluvert. Hins
vegar verður ekki annað sagt,
en að myndin er á allan hátt
mjög falleg og listilega vel gerð.
Einnig er leikur Jill Clayburgh
og Matthew Barry mjög góöur,
og sömuleiöis tónlistin, en það
nægir ekki til að gera þessa
mynd áhugaverða. Til þess er
söguþráðurinn einum um of ob-
skúr. gb
„Mér list á þetta eins og hvert
annað starf, sem ég tek að mér.
Ég reyni aö gera það af heilindum
og vera sjálfum mér sam-
Phil. cand. gráðu i leikhúsfræöum
frá háskólanum i Stokkhólmi, auk
töluverörar reynslu i leikstjórn.
„Maður hefur heyrt þaö, að
samkvæmur sér i þvi, sem hann
hefur fjallaö um. Þetta eru hans
skoðanir, sem hann setur fram og
það er hans að standa við þær.
„Geng að þessu starfi með vissri ánægju
segir Hrafn Gunnlaugsson, sem verður með gagnrýni í þætti
Sigmars B. Haukssonar
kvæmur”, sagöi Hrafn Gunn-
laugsson I samtali við Helgar-
póstinn, en Hrafn hefur tekiö að
sér að vera meö leikhúsgagnrýni
á móti Jóni Viðari Jónssyni I þætti
Sigmars B. Haukssonar, A vett-
vangi.
Þaö hefur áöur komið fram i
Helgarpdstinum, aö Sigmar hefur
að undanförnu veriö að reyna að
fá mann á móti Jóni Viðari, en
gengið fremur illa, þvi hann hafði
sett það sem skilyrði að við-
komandi væri menntaöur i leik-
húsfræðum. Þá höfðu leikarar
bent á, að æskilegt væri að gagn-
rýnandinn hefði einnig reynslu af
leikhdsi, og telur Sigmar, að
Hrafn fullnægi báðum þessum
skilyröum, þar sem hann hefur
gagnrýnendur yrðu oft óvinsælir,
en það fylgir öllum störfum, að
menn verða kannski aldrei á eitt
sáttir. Aöal atriöiö er að vera
sjálfum sér samkvæmur og þá
þarf maður ekki að hafa neinar
áhyggjur af þvi þó menn séu ekki
sammála manni”, sagði Hrafn og
bætti þvi við, að hann hefði mjög
ákveðnar skoðanir á þessum
málum.
Jón Viðar Jónsson hefur fengiö
orö á Sig fyrir aö vera mjög harö-
orður í gagnrýni sinni og var
Hrafn spurður hvort hann yröi
jafn harður.
„Ég veit ekki hvað átt er við
með þessu orði haröur. Ég hef
ekki séð allar sýningarnar, sem
hann hefur fjallað um, en mér
hefur nú virst, að hann væri mjög
Gagnrýni á að veita aðhald, en
ef hún er tómt mjálm, þá hefur
hún ekkert upp á sig”.
Hrafn sagöist ganga að þessu
starfi með vissri ánægju. Hann
hefði sjálfur fengið mjög hressi-
lega gagnrýni á stundum. „En
þaö er nú með mig eins og púkann
á fjósbitanum, ég hef bara fitnað
við það. Ég ætla mér ekki að vera
sérstaklega óvæginn né sérstak-
lega bliðlyndur. Ég sé ekki að
þessi orötök eigi neitt við, ef
maður er sjálfum sér sam-
kvæmur. Þaðsem ég mun einkum
fjalla um, er leikstjórinn og
verkið, vegna þess, aö mér finnst
það oft hafa veriö vanmetið i
gagnrýni. Það er jú leikstjórinn,
sem ber ábyrgð á öllu, og hann
ber lfka ábyrgö á leik
leikaranna”, sagöi Hrafn Gunn-
laugsson að lokum.
Hver er hvað og hvað er hvurs?
Þjóðleikhúsiö
litla sviðið:
Likaminn — annað ekki
eftir .Jamcs Saunders.
Sigmundur örn Arngrimsson,
Gisli Alfreösson.
Lifið er brjálað eða er það
ekki? Og ef lifið er brjálað þá
erum viö sem lifum meö brjál-
uð. Og þá eru þeir sem farið
hafa i meöferð og ekki lifa með
Leiklist
eftlr Slgurð Svavarsson og
Gunnlaug Astgeirsson
Þýðandi: örnólfur Arnason.
Leikstjóri: Bendikt Arnason.
Leikmynd og búningar: Jón
Svanur Pétursson. Lýsing: Páil
Kagnarsson
Leikendur: Kristbjörg Kjeld,
Steinunn Jóha nnesdóttir,
heilbrigðir. Eða er það kannski
hinsegin. Eru þeir sem hafa
frelsast frá lifinu galnir og þá
þeir sem enn eru i hringiöu lifs-
ins heilbrigöir. Og hvað er þá
lifiö? Er þaö að taka þátt i þvi
sem er að gerast eða felst hiö
sanna lif i þvi að vera stikkfri.
Og af hverju er þá allt svona
flókiö og öll þessi vandræöi sem
við erum sifellt að lenda i. Er
það vegna þess að lifið er svona
eða er allt oröið brenglaö? Af
hverju þá? Afall i æsku? Skort-
ur á kærleika? Ereitthvaö hægt
að gera i málinu?
Ég veit það svo sem ekki, en
hitt er vist að spurningar af
þessu tagi eru bornar fram á
áleitinn hátt i sýningu
Þjóðleikhússins á leikritinu Lik-
aminn — annað ekki.
Leiksagan er mjög einföld:
Tvenn hjón sem
einu sinni voru
nánir vinir, en
tóku uppá þvi að

Galsafenginn og stílfærður Shakespeare
Leikfélag Reykjavlkur sýnir
Ótemjuna eöa Snegla tamin
eftir William Shakespeare I
þýðingu Helga Hálfdánarsonar.
Forleikur: Böðvar Guðmunds-
son. Leikstjóri: Þórhildur
Þorleifsdóttir. Leikmynd:
Steinþór Sigurðsson. Búningar:
Una Collins. Lýsing: Daniel
WiIIiamsson. Tónlist: Eggert
Þorleifsson. Leikendur: Jón
Sigurbjörnsson, Lilja G.
Þorvaldsdóttir, Lilja Þórisdótt-
ir, Þorsteinn Gunnarsson,
Ragnheiöur Steindórsdóttir,
Hanna Maria Karlsdóttir,
Margrét Helga Jóhannsdóttir,
Sigriður Hagalin, Jón Hjartar-
son, Sigurður Karlsson, Karl
Guðmundsson, Guðmundur
Pálsson, Kjartan Ragnarsson,
Harald G. Haraldsson og
Eggert Þorleifsson.
Ferill Williams Shakespeares
hefur aldrei legiö alveg á kláru.
Þó ber mönnum nokkurn veginn
saman um að varðveitt verk
hans séu eigi færri en 36, e.t.v.
fleiri. Það mun hafa verið fljót-
lega uppúr 1590 sem hann samdi
Ótemjuna (The taming of the
Shrew) ásamt með fleiri sigild-
um gamanleikjum, s.s. Allt I
misgripum. A sama timabili
samdi Shakespeare einnig sögu-
leg verk, t.d. Hinrik 6. Ef til vill
hafa gamanleikirnir veriö
höfúndinum athvarf og hvildfrá
sögulegu verkunum. Ótemjan
verður fráleitt talin til merkari
verka meistarans, en hefur þó
verið nokkuð hampað. Nægir i
þessu sambandi að minnast á
ágæta kvikmyndun verksins,
sem þeim Richard Burton og
Elisabeth Taylor i aöalhlut-
verkum og söngleikinn Kiss me
Kate, sem einnig öölaðist
vinsældir.
Erfitt er að gera i stuttu máli
grein fyrir gangi leiksins, hann
byggist á heilmikilli flækju með
tilheyrandi misgkilningi og
dulargervum, en að lokum
greiðist þó úr öllu. Baptista
aðalsmaður i Padúu á tvær dæt-
ur, sú yngri er indæl og eftirsótt
en sú eldri er fram úr hófi skap-
heit og lítt leiöitöm og freistar
þvi fárra biðla. Faöirinn hefur
ákveðið að sú yngri, Bjanka, fái
ekki aö giftast fyrr en sú eldri,
Katrin, er gengin út. Ungur
ævintýraseggur frá Verónu,
Petrútsió, tekur að sér að biöla
til Katrfnar og temur síðan
skassið. Viö þetta æsist leikur-
inn milli vonbiöla Bjönku, en aö
lokum veröur ungur aöals-
maður frá Písu, Lusentsió, hlut-
skarpastur.Helsti keppinautur
hans, Hortensió, .
lætur aö end-
ingu hagkvæmis
sjónarmiðin
Darío
Fo í Hafnarbíó
Fyrsta frumsýning Alþýðuleik-
hússins i nýju húsnæði i Hafnar-
biói verður i kvöld, föstudag, kl.
20.30. Þar verða sýndir þrir ein-
þáttungar, sem hafa samheitiö
Kona, og eru eftir italska ieik-
skáldið Dario Fo og konu hans.
Franca Rame. Leikendur i ein-
þáttungunum þrem, eru jafn
margar konur, þær Sólveig
Hauksdóttir, Edda Hólm og Guð-
rún Gisladóttir, sem sést hér á
myndinni.
Allen uppá sitt besta
Tónabió: Manhattan
Bandarisk. Argerð 1979. Hand-
rit: Woody Allen og Marshall
Briskmann. Leikendur: Woody
Allen, Diane Keaton, Michael
Murphy, Meril Streep, Mariel
Hemingway. Leikstjóri Woody
Allen.
1 Manhattan heldur Woody
Allen áfram skoðun sinni á nú-
timamanninum, skoðun sem
hófst fyrir löngu siðan i mynd-
mennsku og kvenmennsku, til-
finningar og skynsemi, kynlif og
siðferði. Húmorinn er sem fyrr
fólginn i þvi að áhorfendur sjá
fólk eiga i hliðstæðum vanda-
málum og þeir sjálfir og þvi
gengur ekkert betur að eiga við
þau. Það er léttir. En vanda-
málin eru til staðar spurning-
unum er ósvarað. Allen
karakterinn, sem er 42 ára
getur ekki átt i ástarsambandi
við 17 ára stúlku, þótt þeim liði
vel saman, og elski hvort annað.
Það bara gengur ekki
Kvikmyndir
eftir Gudjón Arngrímsson og
Guölaug Bergmunr sson