Helgarpósturinn - 29.01.1982, Blaðsíða 6

Fostudagur 29, janúar 1982 h(=>//JP=irpn<=:// ^f/np
eftir Guðlaug Bergmundsson
mynd Jim Smart

Helga Uaraidsdóttir viö heita pottinn i sundlaugunum
Gunnar Hámundarson fyrir framan ljósritarann
Greltir Asmundsson vift vinnu sina hjá Vegageröinni
Alnafnar
fornkappanna
islendingum þykir vænt um hetjurnar sínar, fornarog nýjar. Hetjur
islendingasagna eru undantekningarlitiö sveipaöar dýrðarljóma og
vitnaö er til fleygra oröa þeirra á hátíðlegum stundum. En hvernig
skyldi þaö vera aö heita í höfuöið á þessum mikilmennum? Helg-
arpósturinn ræddi um þaö við alnafna nokkurra af helstu hetjum okk-
ar.
„Kann vel við
nafnið”
segir Skarphéðinn
Njálsson
Skarphcóinn Njálsson á Bergþórshvoli
á lika sinn alnafna i Reykjavik, Skarphéð-
inn Njálsson starfsmann hjá Stálveri, þar
sem hann vinnur við viðhald og fram-
leiðslu á isvélum.
„Þæreru mjög góðar”, sagði Skarphéð-
inn, þegar hann var spurður hvernig til-
finning það væri að bera þetta nafn.
— Veldur það aldrei neinum misskiln-
ingi, þegar þú þarft aö segja til nafns?
,,Jú, það veldur misskilningi. Það
verður oft úr þvi Jónsson hjá þvi opin-
bera.”
— Halda menn ekki að þú sért að
grinast?
„Jú,oft er litið á þetta sem grin.”
— En þér hefur aldrei verið stritt á
þessu?
,,Jú, þegar ég var yngri. Þá var farið i
söguna.”
— Skirðu loreldrar þinir þig i höfuði ð á
Skarphéöni sjálfum, eða er þetta nafn i
ættinni?
„Ekki mitt naín, og íööurnafnið er lika
gripið beint úr sögunni. Þetta er ekki til i
ættinni.”
— Voru foreldrar þinir þá kannski
aðdáendur þessara karla?
„Jú, bækurnar voru til heima.”
— Hefur þú kynnt þér Skarphéöin eitt-
hvað sérstaklega?
„Ekki nema hvaö ég hef lesið um hann
og aðeins kynnt mér hann. Þaö er nú einn
Gunnar i íjölskyldunni lika.”
— Helduröu, aö þið eigið eitthvaö sam-
eiginlegt, naínarnir?
„Ég veit það ekki, það eru skiptar skoð-
anir um þaö,” sagði Skarphéöinn Njáls-
son.ogbætti þvi við, aö hann kynni vel við
nafnið.
„Ekki mikið
hraustmenni”
segir Grettir
Ásmundsson
Ég finn aldrei neitt fyrir þvi. Það hefur
alltaf sérstakt lán fylgt mér,” sagði
Grettir Asinundsson, fyrrverandi sjó-
maður, þegar hann var spurður hvaða
tilfinning það væri að heita i höfuðið á
kappanum væna.
Grettir sagði, aö hann hefði aldrei sagt
til nafns.
Aðspurður hvort eitthvaö væri likt með
þeim nöfnum, þvertók Grettir alveg fyrir
það.
— En hefuröu gert þér sérstakt far um
að kynna þér sögu Grettis?
„Eg hef lesið hana og ég á hana. Hún er
bara eins og hinar Islendingasögurnar.”
„Hvað linnst þér merkilegast við
Gretti?
„Hann átti góða móður og hann var alls
ekki slæmur maöur. Hann var mikið
hraustmenni.”
— Ert þú það ekki?
„Nei, nei”, sagði Grettir Asmundsson.
„Stekk ekki
hæð mína
í öllum
herklæðum”
segir Gunnar
Hámundarson
Gunnar Hámundarson, öðru nafni Gunn-
ar á IHiðarenda, er einhver frækilegasti
kappi, sem uppi hefur verið á tslandi fyrr
og síðar. Hann á tvo alnafna i simaskránni
og hringdum við i annan þeirra, Gunnar
Skarphéðinn Njálsson uppi á dekki togarans Ingólfs
Arnarsonar, þar sem hann var að vinna i isvélunum
Hámundarson, starfsmann Offsetfjölritun-
ar h.f. Hann var fyrst spurður hvernig til-
finning það væri að heita i höfuðið á þessum
kappa.
„Eg veit það nú ekki, ég held, að séu nú
engar sérstakar tilfinningar. Ekki kannast
ég nú við það.
Það getur stundum verið svolitið gaman
að þvi. Þegar maður kemur einhvers stað-
ar og þarf að segja nafnið sitt, hvá menn og
koma stundum með athugasemdir.”
— Ber mikið á þvi?
„Það kemur fyrir.”
— Halda menn kannski, að þú sért að
grinast?
„Nei, en oft og iðulega þegar ég fæ bréf,
er ég skrifaður Ámundarson en ekki Há-
mundarson, eins og fólk vilji ekki alltaf
trúa þvi, að nafnið sé rétt.”
— Þér hefur ekkert verið stritt I æsku?
„Nei, ekki minnist ég þess.”
— Varstu skirður beint I höfuðið á Gunn-
ari á Hliðarenda?
„Ég held, að það hafi verið beint i höfuðið
á þessum eina rétta.”
— Þetta nafn er ekki i fjölskyldunni?
„Nei, nei. Þetta er ekki til i f jölskyldunni,
eða var ekki fyrir mina tið.”
— Hefurðu gert þér sérstakt far um að
kynna þér sögu Gunnars á Hliðarenda?
„Nei, ekki hef ég nú gert það, ekki nema
eins og gengur og gerist. Sg hef lesið Njálu,
en það eru orðin mörg ár siðan.”
— Ætlarðu ekki að fara að pæla meira i
honum?
„Nei,.ég held ekki.”
— Heldurðu að þið eigið eitthvað sameig-
inlegt?
„Það efast ég um. Ég treysti mér alla
vega ekki til að stökkva hæð mina i öllum
hertygjum, eins og hann á að hafa gert.”
— Mun þetta nafn lifa áfram i fjölskyid-
unni.
„Ekki i minni fjölskyldu. Ég hef ekki not-
að Hámundarnafnið. Hitt er svo annað mál,
að það er til i fjölskyldunni,” sagði Gunnar
Hámundarson.
„Hefur ekki
haft slæm
áhrif á mig
segir Helga Haraldsd
„Ég lield ég hljóti að hafa góðar tilfinn-
ingar gagnvart þvi'. Alla vega hefur nafnið
ekki haft slæm áhrif á migf” sagði Helga
Haraldsdóttir sundkennari við Langholts-
skóla, en nafna hennar, Helga Haralds-
dóttir, kona Harðar Hólm verjakappa, vann
á sinum tima frækilegt afrek, er hún synti
ur Harðarhólma i Hvalfirði til lands með
tvö börn sin á bakinu.
Helga varspurð hvort henni hafi nokkurn
tíma verið stritt á þessu nafni.
„Nei, nei, það var frekar á rauða
iubbanum.”
— Hefur þu kynnt þer nöfnu þina eitthvað
frekar?
,,Nei, ég mundi ekki segja það. Það eru
meira en tuttugu ár siðan ég synti þetta
sund i Hvalfirðinum, þar sem hún á að hafa
synt með tvo syni sina”.
— Hvers vegna gerðir þú þetta?
,,Það var Eyjólfur sundkappi, sem vildi
endilega fá mig út i þetta.”
— Þú hefur ekki synt með neitt á bakinu,
eins og hún?
„Nei, ég átti engin börn þá.”
— Er eitthvað fieira likt með ykkur en
þetta sund?
,,Það hefur ekki verið nein uppgjöf I
henni.”
— Skirðu foreldrar þinir þig beint i
höfuðið á þessari ágætu konu, eða var þetta
nafn til i fjölskyldunni?
„Það hefur ekki verið til i f jölskyldunni.
Að visu átti ég að heita Jóna Helga i höfuöið
á öm mu m inni, en hún vildi ekki hafa Jónu-
nafnið. Svoþetta kom nú kannski óvart, og
það var alls ekki i höfuðið á neinum”, sagði
Heiga Haraldsdóttir.