Helgarpósturinn - 16.04.1982, Side 16

16
Föstudagur 16. apríl 1982 hQÍQBrpOStUrÍnrL.
Eins og soðin
ýsa
í útlöndum
Rætt við Önnu Guðnýju
Guðmundsdóttur pianóleikara og
Frey Sigurjónsson flautuleikara
viðtal: Jóhanna Þórhallsdóttir mynd: Jim Smart
Á hverju ári fer fjöldinn allur
af ungu tónlistarfólki út til
hinna ýmsu landa i rándýrt
framhaldsnám . Að sjálfsögðu
fá nú flestir námslán frá Lána-
sjóði islenskra námsmanna, en
það er nú eins og með önnur
lán, það þarf að borga aftur og
vist er að lánin eru verðtryggð
og vel það. Eitt af dýrari náms-
löndum er England, en viðmæl-
endur minir að þessu sinni hafa
einmitt lagt stund á nám þar.
Það eru þau Anna Guðný Guð-
mundsdóttir pianóleikari og
Freyr Sigurjónsson flautuleik-
ari. Anna Guðný hefur að und-
anförnu verið i höfuðborginni,
London,eða allt frá árinu 1979
og lært hjá þeim James Gibb,en
sá mun vera skoskur, og hjá
Walesbúanum Gordon Back.
Freyr hefur hins vegar verið i
Manchester frá haustinu ’78 i
RoyalNortheriiColiege of Music
hjá Trevor Wye(en hann er
Tjalli),
Þau eru stödd hér á landi og ætla að halda
tónleika i Norræna húsinu á sumardaginn
fyrsta ogá Akranesi á morgun. Og efnis-
skráin er fjölbreytileg,prýdd verkum eftir
Couperin, Jolivet, Pixis, Martinu og Widor.
En vindum okkur i spjallið.
Ég er sko ,,bara i tónlist”
— Hvenær byrjið þið að leika á hljóð-
færi?
Anna: „Það er nú svo langt siðan að ég
man varla eftir þvi. Ég lentii Barnamúsik-
skólanum þegar ég var 6 ára. Og þegar
maður byrjar svona snemma að læra þá fer
framhaldið mikiðeftir þvi hvort maður fær
stuðning frá foreldrum sinum eður ei.”
— Og þú Freyr, af hverju valdirðu þér
flautu?
Freyr: „Það lá næst, ég fór að visu i
Barnamúsikskólann með þvi hugarfari að
læra á slagverk, sem var einhver æskuhug-
mynd. Krakkar byrja að imynda sér hljóð-
færi sem þeir vilja s pila á. Ég þurfti að und-
irbúa mig undir slagverkið og fór að læra á
blokkflautu.en bein afleiðing af henni var
silfrið. — I Englandi fær fólk tækifæritilað
læra á hljóðfæri innan skólanna. Þú ferð
einfaldlega á tónlistarsvið, en hér er ennþá
litið á tónlistarnám sem forréttindanám.”
Anna: „Já, það var mikil framför þegar
tónlistarsviðið í Menntaskólanum við
Hamrahlið komst á laggirnar.”
Freyr: „Það er alltaf litið á tónlistarnám
sem eitthvert hobbý, hjá þeim sem leggja
stund á tónlistarnám hér á landi. Þegar
„alvöru námið” er músik, þá er þetta svo-
litið erfitt. Já, ertu „bara i tónlist?” er oft
sagt. Og svo þegar maður drifur sig loksins
út, þá er maður algjör öldungur á svæð-
inu...”
Anna: „... Það er nú kannski i lagi að
vera svolitið gamall. Já, þaö er eins og
maður þurfialltaf að vera að stelast i mús-
ikina en það á nú sérstaklega við hér
heima.”
Freyr: ,,Á hinn bóginn er það nauðsyn-
legt að hafa eitthvað annað i bakhöndinni,
— eitthvaö annað en tónlistina. Það er ekki
svo auðvelt að fá atvinnu.” Hann glottir og
bætir við. „Mér var boðið pláss á sjónum i
gær, og var jafnvel að pæla i þvi...”
Að fá eitthvað við sitt hæfi
— Já.talandi um atvinnuhorfurnar... Er-
uð þið svartsýn? Komið þið ekki heim?
Anna: „Það fer eftir hvað manni býðst”
Freyr: „Þetta er stór spurning: Kemur
maður heim?
Anna: „Ekki það að ég hafi áhyggjur af
atvinnuleysi, spurningin snýst frekar um
það hvort maður fái eitthvað við sitt hæfi.
Kennslan biður, enda á maður sjálfsagt eft-
ir að kenna, en ekki strax”. Anna horfir
hálf hræðslulega á mig... „Vonandi ekki,
Maður kviður þeim degi sem maður fer að
borga námslánin.”
Freyr: „Já, það er dýrt blessað námið i
Englandi.” Og við fussum og sveium.
Á innsoginu i útlöndum
— Er einhver munur á að læra á Islandi
eða i Englandi?
Freyr: „Ja, úti er meiri umferð af tón-
listarfólki, það er meira að gerast i kring-
um þig og það er einmitt mjög mikilvægt að
hlusta á aðra.”
Anna: „Þaðer alveg yndislegt að koma á
nýjan stað (lesist með nefhljóði) og að ekki
sétalaðum aö komast út fyrir skerið. Og ég
held að London sé alls ekki versta borgin.”
Freyr: „Kennslanúti er allt öðru visi. Eg
held að það sé meira verið að undirbúa
mann undir daginn sem maður þarf að
standa á eigin fótum. Það er farið hratt
yfir sögu og mikið lagt upp úr þvi að maður
komist yfir sem mest.”
Anna: „Skólastofnunin i London er svona
tiu sinnum stærri en Tónlistarskóli Reykja-
vikur.”
Freyr: „Það er hörð samkeppni og það
þarf að berjast fyrir að fá að gera eitt-
hvað.”
Anna: „Þegar út er farið er maður eins
og soðin ýsa, en ég held maður fái aðeins
meira en kartöflur með.”
Freyr: „Það þýðir ekki að vera með neitt
slór þegar út er komið — annars eru lauflétt
viðbrigði að þurfa að sjá um sig sjálfur.”
Anna: „Það er um að gera að soga að sér
allt sem er að gerast, ekki bara i tónlist,
heldur i alls konar aktivitetum. Enda er
maður úti til að hafa öll skynfæri opin; svo
er að vinsa úr.”
Hreintrúarstefna
— A efnisskránni gefur að lita verk eftir
tónskáld sem voru uppi á 17. og 18. öld.
Hvernig stendur á þvi að þið eruð að spila
svona þrælgamla tónlist...?
Anna: „Viðverðumaðsjá um klassikina,
við höfum alist upp við það að spila þetta
gamla. Maður byrjaði á Sonatina Vorstufe.
Annars er það Freyr sem velur prógramm-
ið. Ég er bara ráðin.” Anna Guðný hlær og
bendir á Freysa.
Freyr: „Ég vil benda á að Jolivet er enn-
þá á lifi.. er annars nokkuð skrýtið að spila
gamla músik?”
Anna: „Ég hef ekkert hugsað mér að
hætta við þá, þó að þeir séu kannski komnir
af sinu léttasta.” Anna verður alvarleg og
bætir við: „Þetta er bara bláköld leti I
manni. Auðvitað ætti maður að vera á kafi f
nýja dótinu. En ég er hálfpartinn ennþá i
námi og i raun og veru ekki orðin sjálfs
min frú... þú skilur.”
Freyr: „Og þetta er popptónlist þeirra
tima... sumir eru ennþá að spila Bitlana.”
— Þarf maður ekki að vita heilan helling
um þessa kalla ef maður ætlar að hafa
túlkunina pottþétta?
Freyr: „Að sjálfsögðu er best að vita
hvaðvar að gerast i pólitikinniá þeim tima
sem verkið var skrifað og nánast allt i sam-
bandi við....
Anna Guðný gripur frammi:
„Það er rikjandi hreintrúarstefna núorð-
ið, sem felst i þvi að túlka verkið eins og það
er skrifað. Helst þarf maður að vita hvernig
höfundurinn vildi að það yröi spilað lika.
Hér áður fyrr þótti ekkert tiltökumál að
breyta aðeins hér og þar en núna eru frum-
ritin leituö uppi. Og ef Bartók skrifaði við
eitthvert verk að það ætti að taka 3 min og
55 sek þýðir ekkert að ætla að vera klár og
spila það á þremur og hálfri.”
Nýbylgja, djass, barokk, nú-
tima...
— Hvað með aðra tónlist?
Anna: „Elskan min, ég vakna yfirleitt
við nýbylgjuna og kann ágætlega við hana.
Ég hlusta yfirleitt á allt nema þungan
bassa, enda hefur nágranni minn skýr
fyrirmæli um að spila ekki þungan bassa.”
Freyr: „Éghlusta á djassinn nú og svo á
franska útvarpið.”
— En uppáhaldstónlistin, hver er hún?
Freyr: „Ég hef mest gaman af barokk.
Þótt það sé mikið til skrifað af þeirri tón-
list þá er ótrúlega litið vitað um hana og
það er mjög erfitt að spila barokk á þau
hljóðfæri sem nú er spilað á. Svo hef ég
gaman af nútimatónlist sem er akkúrat i
þveröfuga átt,og svo hef ég auðvitað gaman
af öllu þar á milli.”
Anna: „Ætli þaðsé ekki bara Martinu um
þessar mundir. Annars er ég alltaf svolitið
skotin i Þjóðverjunum Lúlla og Wolf.”
Að borga skuldir...
Og þá er það lokaspurningin. Hvað kem-
ur til að þið ætlið að spila núna?
Freyr: „Ætli það sé ekki bara af þvi að
við erum bæði á endastigi i okkar námi.
Okkar skuld við þjóðina er að sýna árangur
af náminu.”
Anna: „Já, við erum að skemmta liðinu
og okkur sjálfum”. Já,og ég þakka fyrir
spjallið og minni i lokin á tónleikana á
Akranesi á morgun og i Norræna húsinu á
sumardaginn fyrsta.