Helgarpósturinn - 29.10.1982, Qupperneq 14

14
Föstudagur 29. október 1982 y// irinn
m*rnam
„Þetta er Gunnar Kvaran, sem talar frá Alþingi“ (mynd: Jim Smart)
Gunnar Kvaran þingfréttamaður Útvarpsins:
ungi. Þar var ég í tvo mánuöi,
áður en ég tók mig upp og hélt til
Noregs ásamt eiginkonu og
barni, segir Gunnar.
í Noregi vann hann í fyrstu sem
„sporvagnskonduktör“ eða
miðasali hjá Sporvögnum Os-
lóar, en hóf síðan tveggja ára
nám í Blaðamannaháskólanum
þar í borg. Og öil þrjú árin í Nor-
egi var hann fréttaritari útvarps-
ins í Noregi.
„Ég var í sumarafleysingum á
Vísi meðan ég var á skólanum
úti, en fékk starf við útvarpið
eftir að ég kom alkominn heim,
sumarið 1981“.
— Nú ertu kominn í starf þing-
fréttamanns. Er það ekki frá-
brugðið annarri fréttamennsku
sem þú hefur stundað?
Jafnvægið kemur af sjálfu sér

„Þetta er Gunnar Kvaran, sem
talar frá Alþingi". Fólk er sjálf-
sagt farið að kannast við þessa
„afkynningu“ á frcttum úr stjórn-
málaheiminum í hinum nýju
Kvöldfréttum útvarpsins. Frétt-
um sem eru raunvcrulcga talaðar
beint úr blaðamannastúkunni í
Alþingishúsinu, um línu niður í
Útvarpshúsi við Skúlagötuna.
Og þcir sem muna dálítið
lengra aftur i tímaiin muna el'tir
fréttapistlum frá Norcgi sem
enduðu á: „Þetta er Gunnar
Kvaran scrn talar frá Osló“.
Hann tók við starfi þingfrétta-
manns útvarpsins við þingbyrjun
í haust af Stefáni Jóni Hafstein,
sem nú sér um morgunþáttinn
Gull í mund. Á undan honum
sátu I lalldór Halldórsson og þar
áður Ólafur Sigurðsson, núver-
andi fréttamaður á Sjónvarpinu,
við hljóðnemann í Alþingis-
húsinu.
ff
„Undanfarin ár hafa verið ör
mannaskipti í þessu starfi, þessir
fyrirrennarar mfnir hafa ekki ver-
ið nema eitt þing hver. Ætli ég
verði ekki aö fara að Jeita mér að
annarri vinnu til að brjóta ekki þá
hefð?“, segir Gunnar Kvararv,
Gunnar var lausráðinn á frétta-
stofunni í rúmt ár, en var ráðinn í
fast starf í haust. En fjölmiðla-
feril sinn hóf hann vorið 1976 á
Alþýðublaðinu, þcgar enn ein til-
raunin var gerð til að efla það
ágæta blað, þá undir ritstjórn
Arna Gunnarssonar sem líka hóf
feril sinn á Alþýðublaöinu og
endaði hann í útvarpinu.
„Mér fannst sú tilraun takast
vel, á þessum tíma kom margt
ungt fóik á blaðið og salan jókst.
Hinsvegar fór margt úrskciðis,
m.a. dreifingin og vorið 1978
flutti ég mig yfir á Ttmann, þegar
stefndi að því að Alþýðublaðið
gufaði upp og yrði aðfjórblöð.
„Breytingin var sú, að ég fór út
af föstum vöktum, en þingið byrj-
ar klukkan tvö og stendur
eitthvað frameftir degi. Talsvert
mikið af þessu er hreint af-
greiðslustarf, það eru ákveðin
mál sem þarf að geta um og eru
eiginlega bara skrifstofuvinna.
Síðan er ætlunin að ég fylgist
með því sem fram fer í þingsölum
og heist öllu því sem gerist á
göngum þinghússins og bakatii,
þessum margfrægu gluggakistu-
umræðum.
Þetta er alveg yfirdrifið starf
fyrir einn rnann, og þegar rnikið
er að gerast get ég kallað til auka
fólk“.
— Hvernig er samstarfið við
þingmennina í þessari frétta-
öflun?
„Það hefur nú lítið reynt á það
ennþá. Ég er enn að komast inn í
gang máia á þinginu og starfs-
hætti,það tekur marga mánuði og
þeir eru lítið farnir að þekkja mig
ennþá þingmennirnir. En það
sem af er hefur mér fundist þeir
þægilegir í umgengni og góðir í
samstarfi".
— Nú dynur sífelit á ykkur út-
varpsmönnum krafan um jafn-
vægi í pólitískum fréttaflutningi.
Getur ekki stundum verið erfitt
að uppfylla allar þessar kröfur?
„Það kemur mest af sjálfu sér.
Ef maður kemur auga á frétta-
punkta hljóta þeir að hafa for-
gang án tillits til pólitíkurinnar.
En maður verður að gæta þess
vandlega þarna niðurfrá að ræða
við menn úr ölium flokkum, það
má engin frétt fara út nema það
sé öruggt að hún sé alveg rétt.
Þingmenn líta alltaf á sín mál út-
frá pólitískum skoðunum og sjá
þau kannski í öðru ljósi en
andstæðingarnir. Þess vegna
verður að vera tryggt að allar hlið
ar málanna komi fram. Sjálfur
er ég ekki í vandræðum með að
gæta þessa jafnvægis þar sem ég
er hvergi flokksbundinn og ekki
með yfirlýsta pólitíska skoðun",
segir Gunnar Kvaran frétta-
maður að lokum. ÞG

Konunglegur
málsverður
— fyrir konunglegt
verð
Þeir kalla ekki allt ömmu sína i
olíubænum Houston í Texas allra
síst í peningamálum, en þar munu
vera fleiri milljónamæringar en í
nokkurri borg annarri í heiminum.
Samt var nýverið sett nýtt met í
miðaverði að matarboði með kóngi
lítils ríkis norður í höfum - Ólafi
fimmta Noregskóngi.
Það kostaði hvorki meira né
minna en 14.500 krónur norskar
eða rúmlega 29.000 íslenskar að
sitja við háborðið með kóngi, tígul-
borðið svonefnda. Jafnvel borð-
hald með sjálfum Ronald Reagan
kostaði á sínum tíma ekki „nema“
um 15 þúsund krónur íslenskar eða
þúsund dollara.
Það er algengt, að seldur sé að-
gangur að slíkum matarboðum
með frægu fólki, sérstaklega póli-
tíkusum úr heimspólitíkinni.
Tilgangurinn er að safna fé til
góðgerðarstarfsemi með því að
spila á þennan hátt á snobb ríka
fólksins í Houston.
1 þetta sinn var.verið að safna
peningum til Tryggingar norskrar
sjómannakirkju í Houston, sem
Olafur lagði einmitt hornsteininn
að í þessari ferð. Og matarboðið
með norska kónginum hefur
greinilega verið vel sótt. Tígul-
borðið var fullt sama er að segja
um gullborðið þar sem maturinn
var eitthvað ódýrari. Aðrir greiddu
„bara“ 250 dollara eða 3750 ís-
lenskar krónur fyrir að fá að borða
í námunda við þennan gamla sæ-
garp, og gróðinn af öllu saman varð
um tvær milljónir íslenskra krónar.
Hollenskir dátar
fylgja tískunni
Gleðikonur og viðskipta
vinir þeirra til læknis
Andrés
prins og
Elísabet Knglandsdrottning ætti
ekki að verða í vandræðum með
öskubakka næst þegar hún fær
reykjandi gest á rúmstokkinn.
Fregnir hafa nefnilega borist af
því frá Buckinghamhöll, að And-
rés prins hafi fært móður sinni
gagnmerkan öskubakka að gjöf.
Og auðvitað er þetta enginn venju-
leguröskubakki, neiónei. Hanner
búinn til úr notuðu skothylki, sem
Andrés prins fann á Falklands-
eyjum í stríðinu þar á dögunum.
Þeir gátu ekki verið óheppnari,
eigendur Wisdom Bridge-
leikhússins í Chicago. Nýtt leikrit
var frumsýnt þar einn dag í síðasta
mánuði. Gagnrýnendur tóku því
vel og uppselt var á nokkrar næstu
sýningar.
En sýningar voru felldar niður
strax eftir frumsýningu og ekki
einu sinni kveikt ljós í leikhúsinu.
Fyrir um einum áratug þurftu
hollcnskir hermenn að bera hárnet
til að forða axlasíðu hári sínu frá
því að lenda í tannhjólum skrið-
drckanna. Nú cr hártískan styttri
og hárnetin að mestu úr sögunni. í
staðinn hafa hollenskir hermenn
unnið til nýrra réttinda í gegnum
verkalýðsfélag sitt: þeir mega bera
eyrnarlokka.
Herforingjar höfðu um tíma
reynt að fá hermennina til að hætta
við að bera eyrnarlokkana, sem til-
heyra tísku dagsins, enda gætu þeir
flækst í tannhjólum stríðsvélanna
ekkert síður en síða hárið. Þá tók
hermannaforystan sig til og skrif-
aði varnarmálaráðherranum bréf
með ósk um að fá að bera eyrna-
Hér er örlítið innlegg í umræð-
una um „frjálst“ útvarp og auglýs-
ingamennsku. Ameríkanar hafa
nefnilega komist að þeirri niður-
stöðu, að sjónvarpsstöðvar, sem
gera ekkert annað en að sýna aug-
Hvers vegna? Jú, leikritið heitir
Princess Grace and the Fazzaris og
fjallar um ungt par, sem var gefið
saman sama dag og Grace heitin
prinsessa af Mónakó gekk að eiga
furstann Rainier. Og frumsýningin
var daginn áður en Grace fórst í
bílslysi. Eftir viku hófust sýningará
ný og hafði ieikritinu þá verið
breytt örlítið — en heiti leiksins er
óbreytt...
lokka. Gjörið þið svo vel, svaraði
ráðherrann.
Holienskirstjórnmálamenn hafa
á undanförnum árum orðið að taka
verulegt tillit til óska æskufólks,
enda hefur kosningaaldur þar í
landi verið lækkaður úr 21 ári í 18
ár.
Konur í herþjónustu eru ekki
síður kátar yfir þessari ákvörðun
varnarmálaráðherrans, því þær
höfðu áður átt í mesta basli með að
fá að bera nýju eyrnalokkana sína.
Nú ríkir jafnrétti á þessu sviði og
allir eru ánægðir. Meira að segja
Bernard W. Rogers, hershöfðingi
NATO í Evrópu, sem segir að holl-
enskir hermenn séu hinir
vöskustu — þrátt fyrir útlitið.
lýsingar, geta orðið býsna vin-
isælar.
Það er a.m.k. niðurstaðan í Pea-
body, Massachusettes. Síðan í
mars hafa þrjár rásir kapalsjón-
varpsstöðvar einnar sýnt sömu
50—60 auglýsingarnar daginn út og
daginn inn. Tilraunasendingarnar
stóðu í sex mánuði og á þeim tíma
hafa tveir þriðju hlutar áskrifend-
anna horft á þessar auglýsingar
a.m.k. einu sinni. Þrír fjórðu
hlutar þessara áhorfenda stilltu á
auglýsingarásirnar að minnsta
kosti einu sinni í viku. Og til að
þjónusta auglýsingasjúklingana
enn betur er um að velja fjórðu
rásina, þar sem birt er yfirlit yfir
auglýsingarnar og nákvæm tíma-
setning á því hvenær uppáhalds
auglýsingarnar birtast. Sé það ekki
nóg má einnig hringja í sérstakt
númer til að biðja um tilteknar
auglýsingar snemma....
Bæjarstjórnin í San Bernardino í
Kaliforníu hefur sett reglur sem
kveða svo á að vændiskonur og við-
skiptavinir þeirra sem neita að
gangast undir læknisskoðun eigi
fangelsisvist yfir höfði. Reglur
þessarganga ígildi ílok októberog
eftir það mun lögreglan senda heil-
brigðisyfirvöldum borgarinnar
nöfn og heimilisföng allra vændis-
kvenna og viðskiptavina þeirra
sem handtekin eru. Síðan eru þau
kölluð í læknisskoðun og ef þau
Þessar föngulegu konur cru ekki
beint hættulegar á að sjá og minna
ekki beinlínis á hættulega glæpa-
menn. En það er einmitt það sem
þær eru, eða öllu hcldur eiga að
vera.
Þetta er „fjórmenningaklíkan
hin önnur“, fjórar lítt þekktar
breskar leikkonur í nýjum glæpa-
þáttum sem verið er að taka í
London um þessar mundir og
verða væntanlega sýndir í sjón-
varpsstöðinni ITV í byrjun næsta
árs.
Leikkonurnar heita Ann Mitc-
hell, Maureen O’Farrell, Fiona
Hendley og Eva Mottley og leika
hlutverk ekkja eftir bankaræn-
ingja, sem létu lífið í misheppnaðri
tilraun við að ræna sendiferðabíl,
sem flutti peninga milli banka.
Frúrnar ákváðu að „gráta ekki
Björn bónda“ en taka upp þráðinn
þar sem eiginmennirnir hættu —
nauðugir - og ná þessum milljón
pundum sjálfar, sem þarna voru í
veði.
Tilgangurinn með því að gera
þessa sjónvarpsseríu, sem verður í
sex þáttum, er að friða þær raddir
sem að undanförnu hafa gagnrýnt
framleiðendur glæpaþátta fyrir að
kvenhlutverk skipta sjaldnast
miklu máli fyrir framgang sögunn-
ar í slíkum myndum, eru mest til
| skrauts.
neita að gangast undir hana vofir
yfir þeim allt að hálfs árs fangelsi.
Borgarstjórinn í San Bernar-
dino, Bob Holcomb, segir að þess-
ar reglur séu nauðsynlegar sem lið-
ur í baráttu gegn því sem hann
nefnir faraldur kynsjúkdóma.
Ýmsir hafa þó mótmælt reglunum
og segja að með þeimslé heilbrigð-
isyfirvöldum gert kleift að fylgjast
með og skrásetja kynlífshegðan
fólks.
Þetta eru semsé glæpaþættir
jafnréttis kynjanna, og eins og við
vitum geta konur verið harðar í
horn að taka ef því er að skipta.
Hér á íslandi bíðum við því unn-
endur breskra glæpamynda og von-
um að íslenska sjónvarpið kræki
í þessa mynd, sem er framleidd af
Euston Film.
Hin fögru glæpakvendi,sem ákveða
að ná í þau milljón pund, sem
eiginmenn þeirra létu lífið fyrir.
Martröð í leikhúsinu
Sér rás fyrir þá
auglýsingasjúku
KVENNAFRAMBOD AF KRIMMUM