Helgarpósturinn - 04.02.1983, Síða 21

21
Hélöa'r—'" vV r 4
_posturinn
Föstudagur 4. febrúar 1983
eftir Þorgrím Gestsson
kenni alkans að hugsa um það hvert hann á
nú að fara næst“.
Sem minnst hjálp utan frá
Að sjálfsögðu kostar það sitt að reka
þetta heimili eins og önnur. Stærri herberg-
in, sem eru yfir 14 fermetrar að stærð, kosta
kr. 146.60 á sólarhring, þau minni kr.
136.60. í þessu verði eru morgunmatur og
kvöldmatur og auk þess hádegismatur um
helgar - og kaffi eins og hver vill. Og þarna
geta menn þvegið af sér í þvottavél og horft
á litasjónvarp á kvöldin sem vilja.
Það er ekki annað að heyra en reksturinn
standi undir sér, að vísu með einhverjum
fjárstuðningi frá borginni.
„Það hefur verið leitað eftir fjárstuðningi
frá borginni og nokkrum öðrum aðilum, þó
ekki neinum af þessum góðgerðarklúbb-
um. Að öðru leyti þykir okkur rétt að leita
sem minnst hjálpar utanfrá“, segir Guð-
laugur.
Það er líka bjart í honum hljóðið og hann
segir að eina áhyggjuefnið sé hvort húseig-
andinn vill endurnýja húsaleigusamning-
inn, sem rennur út í júní.
Stökkpallur
Árangurinn af starfsemi þessa óvenju-
lega heimilis?
„Það er erfitt að nefna nokkrar tölur. En
ég tel að hann sé nokkuð góður. Það eru
kannski ekki svo ýkja margir „þarna úti“
sem hafa farið hér í gegn, en ég tel að heim-
ili sem þetta eigi fullan rétt á sér sem stökk-
pallur út í lífið.
Það er nefnilega bara fyrsta stigið að
hætta neyslu áfengis. Síðan er að aðlaga sig
þjóðfélaginu. Einstaklingurinn hefur ekki
öðlast fullt frelsi fyrr en hann kann að fara
með það, kann fótum sínum forráð úti í
lífinu og getur rækt skyldur sínar við sjálfan
sig, heimilið og þjóðfélagið", segir læknir-
inn. - En Guðlaugur hefur handbærar
tölur:
„Frá því 14. október 1977 til 26. janúar í ár
hafa 299 innritast á heimilið. En frá því ég
fór að taka þetta út hafa komið hingað 199
menn og af þeim tel ég að helmingur sé að
mestu leyti búinn að ná sér upp úr drykkj-
unni og um fjórðungur hafi náð þó nokkr-
um árangri. Þetta tel ég góðan árangur,
ekki síst ef við athugum að þarna er um að
ræða fólk sem er „sett í samband" í þjóðfé-
laginu ef svo má að orði komast. Gerum við
ráð fyrir því að þeir sem hér eru greiði að
meðaltali 20 þúsund krónur á ári í skatta og
útsvar fær samfélagið í sinn hlut nærri hálfa
milljón króna. Það er dálítið annað en að
greiða mörg þúsund krónur á dag fyrir
sjúkrarúm!"
Haraldur Jónasson
lögfræðingur:
„Gott að
koma hingað
- líka gott að fara
héðan”
Rúnir trausti, vinum og ættingj-
um, atvinnu og eignum. Og ekki síst
mannorði. Þannig er komið fyrir
þeim sem fá inni í Risinu, nýkomnir
úr meðferð við áfengissýki.
En þeir eru lausir við brennivínið,
það telja þeir sína gæfu. Og fortíðin
er að baki, gleymd og skiptir ekki
lengur máli. Það er forsendan fyrir
því að geta lifað í nútíðinni - og
byggt upp framtíðina.
Haraldur Jónasson lögfræðingur er einn
þeirra sem halda til í Risinu. Hann kom
þangað 15. janúar 1982 og er því búinn að
eiga þar heima í rúmt ár.
„Ég kom utan úr óreiðunni og var oft
búinn að fara í gegnum prógrömm. Loks
tengdist ég göngudeild Landspítalans fyrir
drykkjusjúka og þaðan kom ég í Risið. Ég
þori ekki að hugsa þá hugsun til enda hvað
hefði gerst hefði ég ekki komist hér inn“,
segir Haraldur við Helgarpóstinn.
- Heldurðu að þú sért sloppinn?
„Já, alfarið. Ég var á botninum, þar sem
fólk þarf oftast að lenda, og þaðan er aðeins
ein leið. Það er uppleið.
Haraldur Jónasson lögfrœðing-
ur: „Eg var ú botninum þar sem
fólk þarf oftast að lenda, ög þaðan
er aðeins ein leið. Uppleiðu.
Ég var í drykkjunni í 23 ár en fór að taka
við mér 1975. Þá komst ég í tengsl við Flóka
deildina og eftir það tók við þessi venju-
legi ferill: Ég fór á Freeport, með til-
heyrandi kollsteypum eftir mismunandi
langan tíma.
Sigurinn er fólginn í því að langa ekki
lengur í hlutina, ekki að vera edrú með
áreynslu og einbeitni. Maður þarf að
gleyma þessu."
Það tók Harald tíma að átta sig á þessu.
Hann taldi sér óhætt að fá sér glas, en það
endaði með ósköpum. Loks lá leiðin á Geð-
deild Landspítalans þarsemhannfékkenn
eina meðferðina og var raunverulega skikk-
aður til að lifa í því verndaða umhverfi sem
þar er nánast allan sólarhringinn.
- Hvernig var svo að koma hingað að
þessari meðferð lokinni?
„Dálítið framandlegt í byrjun. En núna
líður mér eins og á stóru heimili. Nema
hvað hér er aldrei rexað og rifist. Þurfi
menn að fá útrás fá þeir hana á reglulegum
fundum sem hér eru haldnir.
Það var gott að koma hingað en það er
líka ánægjulegt að fara héðan með sóma.
Rúnar Brekkan jdrniðnaðarmað-
ur: „Það er ósköp auðvelt fyrir
fyllibyttur að lifa eðlilegu lífi. En
eitt verðum við að muna: Við get-
um ekki drukkið“.
Hvorttveggja er áfangi uppávið. Það er öm-
urlegtað standa uppi alheilbrigður rúinn
stöðu, trausti og ættingjum og geta ekki
undið sér í að vinna og gerast venjulegur
þjóðfélagsþegn", segir Haraldur Jónasson
lögfræðingur, og bætir því við, að nú þegar
hafi hann hellt sér út í skattavertíðina - eins
og hver annar lögfræðingur.
Rúnar Brekkan
járniðnaðarmaöur:
#■
„Egreikna með
framtíðarveru
hérna"
Rúnar Brekkan járniðnaðarmaður
var búinn að vera drykkjumaður í
myndir: Jim Smart
tuttugu ár þegar hann fór fyrst í
meðferð fyrir fimm árum. Hann var
edrú í tvö ár.
„Ég missti þetta út úr höndunum á mér
aftur og sá að það þýddi ekki annað en
koma sér á réttan kjöl og fara í meðferð.
Eftir að hafa verið á Sogni kom ég svo
hingað í byrjun október".
- Eftir að hafa reynt að hætta drykkjunni
og mistekist, telurðu að það skipti sköpum
að hafa komið hingað eftir meðferð?
„Ég á yfirleitt gott með að vera einn, svo
kannski hefði ég sloppið. En ég veit um fullt
af fólki, sem ekki „meikar það“ að vera
einsamalt. Og það er víst að það að komast
hér inn gerir það að verkum, að það er
ekkert mál að halda sér þurrum. Það gerir
það svo létt, að ég hef ekki fundið fyrir því á
nokkum hátt.
Hér er að sjálfsögðu ekki haft vín um hönd
né heldur aðrir vímugjafar. Auk þess er
samkomulagið sérlega gott og árekstrar-
laust, allt gengur létt og fyrirhafnarlítið
fyrir sig. Ég hef aldrei heyrt mönnum verða
sundurorða síðan ég kom hingað.
Hér ríkir mikill fjölskylduandi, og ég vil
meina að það sé líka ákaflega mikils virði,
að hér er lítið um boð og bönn. Eins að hér
er fylgst með því hvernig mönnum líður.
Margir eru ákaflega illa staddir fjárhagslega
þegar þeir koma hingað, og því er það líka
ákaflega mikils virði að komast af á ódýrari
hátt,tel ég“, segir Rúnar Brekkan, sem
stundar vinnu hjá blikksmiðjunni Glófaxa.
„En þegar ég kom hingað var ég líka
búinn að læra af biturri reynslu. Það er
ákaflega létt að hætta að drekka. Þegar ég
gerði það fyrst taldi ég málið afgreitt, ég
þyrfti ekki að hafa áhyggjur af því meir“,
heldur Rúnar Brekkan áfram.
„Þar af leiðandi gerði ég ekkert til þess að
halda mér við efnið. Það er nefnilega ósköpl
auðvelt fyrir fyllibyttur að lifa eðlilegu lífi.
En eitt verðum við að muna: Við getum
ekki drukkið", segir Rúnar, og að þessu
sinni ætlar hann enga áhættu að taka.
„Það er alveg óákveðið hvað ég bý hér
lengi. Eins og stendur reikna ég með fram-
tíðarveru hérna“, segir hann.
FÚSTUDAGSKVÖLD
IJIiHUSINU 11 Jl! HUSINU
0PIÐ1!,llduu" ™KL10 I KVÖLD
ÞORRAMATUR IÚRVALI
ÞORRABAKKAR ITVEIMUR STÆRÐUM
MATVÖRUR
FATNAÐUR
HÚSGÖGN
Munið okkar
hagstæðu
greiðslu-
skilmála
RAFTÆKI
RAFLJÓS
REIÐHJÓL

|HR [cdúl;-jojgJ;
» Lúczcuuucjuqiij^
Jón Loftsson hf. OTTOPTFI1111 'l'nl U m
Hringbraut 121 Sími 10600
0PIÐ LAUGARDAG FRÁ KL. 9-12