Helgarpósturinn - 24.11.1983, Blaðsíða 25

skrýtnar hugmyndir um áherslur.
Ef orðið var erlent, eða hann hélt
það væri erlent, hafði hann áhersl-
una ýmist á öðru eða þriðja atkvæði
og skipti þá engu hver venjan var í
því landi sem orðið kom frá. Það
kom jafnvel fyrir að hann bar ís-
lensk orð fram á þennan máta, ef
hann hélt í fljótfærni að þau væru
erlend.
Eitt sinn kom frétt um mikil flóð í
ánni Gautelfi í Svíþjóð og snemma í
fréttinni kom orðið fyrir í eignar-
falli: Gautelfar. Þulurinn sneri sér til
fréttastjórans, sem var sænsk-
menntaður og spurði: „Hvort berðu
þetta fram Gátel-far, eða Gát-elfar?“
Eins og margir vita var Sigrún Ög-
mundsdóttir fyrsti þulur útvarpsins.
Hún var dáð og tilbeðin þau ár sem
hún starfaði. Síðan fóru ýmsir þulir
aðrir að koma fram á sjónarsviðið.
Mér er til dæmis minnisstæðurbónd-
inn norðan úr landi, sem kom hing-
að suður til þess að iáta draga úr sér
tennurnar. Hann ákvað að bíða fyr-
ir sunnan meðangómarnir greru og
nýja settið yrði tilbúið. Mönnum
datt þá það snjallræði í hug, að gera
hann að varaþul meðan hann beið.
Framburðurinn var ekki upp á það
allra besta eins og gefur að skilja. Ég
fékk stundum orð í eyra fyrir að
framburðurinn hjá mér væri með
eilítið sérstökum hætti, en ég held
að framburður bóndans hafi verið
einstæður.
Jón Múli var settur í þularstarf hjá
útvarpinu árið 1947, fyrirvaralaust.
Hann var þá lausráðinn á fréttastof-
unni, sem fréttamaður, en einn dag-
inn kemur Jónas Þorbergsson inn á
fréttastofu og segir: „Jæja Jón, þú
átt að vera þulur." Jón hafði þá
aldrei komið fram í útvarpi að öðru
leyti en því, að hann hafði verið
gestur í jassþætti hjá Einari Páls-
syni. Þeir höfðu talast við og Jón
kynnt nokkur jasslög.
Jón Múli var mjög vondur þulur til
að byrja með og ekki áheyrilegur.
Hann var hins vegar mjög fljótur að
átta sig á hlutunum og varð fljótlega
einhver besti þulur sem starfað hef-
ur á útvarpinu, að mínum dómi, og
innleiddi margar snjallar nýjungar.
Ein þeirra var til dæmis í sambandi
við kynningar á músík.
Það hafði alltaf tekið eilífðartíma
frá því að þulur kynnti og þar til tón-
listin heyrðist og ástæðan var sú
hve grammófónninn var óþjáll í
meðförum. Jón kom hins vegar
fram með snjalla uppfinningu.
Hann lét setja fílt á plötuspilarana
sem olli því að hann gat haldið við
plötuna. Fónninn snerist, en platan
ekki. Hann fann byrjunina á laginu
áður en hann kynnti, hélt við plöt-
una meðan kynningin fór fram, en
sleppti svo og þá hljómaði músíkin
strax.
Þegar við Jón vorum á ólympíu-
leikunum í London 1948 fengum
við að vera viðstaddir beina útsend-
ingu hjá BBC. Jóni þótti þeir ærið
frumstæðir hjá breska ríkisútvarp-
inu og kenndi þeim þessa aðferð
sína. Þeir urðu yfir sig hrifnir og
sögðust mundu taka upp þessa
snilldaraðferð strax.
Er það rétt sem heyrst hefur og
sumir telja heimsmet, að Jón Múli
hafi lesið fréttir á nærbuxunum?
Já, hlustendur gera sér ekki alltaf
Ijóst hvernig ástandið er hinum
megin við hljóðnemann. Kvöld eitt
á árunum sem fréttastofan var til
húsa á Klapparstíg 26 gerist það,
rétt fyrir kvöldfréttir, að Ragnari
Tómasi Árnasyni, sem þá var frétta-
þulur, lendir saman við Högna
Torfason, fréttamann. Það upphefst
ógurlegt rifrildi er jaðrar við handa-
lögmál. Ósköpin verða svo mikil, að
Ragnar fer allur að titra og skjálfa
og treystir sér ekki til að lesa frétt-
irnar.
Jón Múli bjó á næstu hæð fyrir of-
an ásamt fleiri útvarpsmönnum og
Kafli
úr nýrri
bók um
Sigurð
Sigurdsson
íþróttafréttamann
fjölskyldum þeirra. Það er hlaupið
upp á loft í leit að honum. Þá vill svo
til, að Jón er nýkominn úr baði og
rétt búinn að smeygja sér í nærbux-
urnar. Menn hafa hins vegar engar
vöflur á, og drífa hann niður á
fréttastofu á nærbuxunum til þess
að lesa fréttirnar, sem hann og
gerði með sóma.
Við Jón Múli, Auður Óskarsdóttir,
sem vann með mér á innheimtunni,
Jón Guðmundsson, húsvörður, og
fleiri, höfðum það hlutverk í eina tíð
að skreyta jólatréð í útvarpssalnum
á aðfangadagsmorgun og gera klárt
fyrir barnatímann á jóladag.
Eitt sinn þegar við erum að klára
þessa skreytingu, segir Jón Múli við
mig: „Heyrðu, viltu ekki fá þér einn
lítinn fyrir matinn." Við höfðum
verið að skemmta okkur kvöldið
áður og vorum dálítið þurrir í
kverkunum. Jón Múli var alltaf þul-
ur á aðfangadagskvöld og hafði
venjulega hjá sér eitthvað hjarta-
styrkjandi, sér til huggunar. Eg fæ
mér sopa og Jón segir: „Ef þú verð-
ur áfram og þig langar í meira, þá
verður þetta hér í skápnum."
Ég fór heim skömmu síðar, en eft-
ir jólin frétti ég, að þegar Jón kom
aftur á vaktina síðdegis, hefði flask-
an sem hann ætlaði að gæða sér á
um kvöldið verið tóm og einn
tæknimannanna sem hafði verið
nálægur, þegar Jón var að traktera
mig, meðvitundarlaus af drykkju
inni í útvarpssal. Jón er tímanlega á
ferðinni og honum tekst að kalla út
annan tæknimann. Þegar hann er
að leggja frá sér símtólið heyrir
hann að Jónas Þorbergsson, út-
varpsstjóri, og Gunnlaugur Briem,
verkfræðingur útvarpsins, koma
inn ganginn. Hann rýkur inn í sal og
tekst honum á síðustu stundu að
vefja tæknimanninum innan í gólf-
teppi, þó þannig að fæturnir á hon-
um standa út úr. Jón er dauðhrædd-
ur um að þeir komi auga á hann.
Þeir eru góða stund í salnum,
klappa saman höndum til þess að
kanna hljómburðinn og eru við
ýmsar athuganir, en fara síðan, án
þess að taka eftir neinu.
Var Jónas Þorbergsson harður
húsbóndi, þegar áfengi var annars
vegar?
Já, en hann var samt alltaf mjög
mannlegur. Það kom auðvitað fyrir
að menn voru að skemmta sér að
næturlagi í Landsímahúsinu, þó að
það væri að sjálfsögðu stranglega
bannað.
Eitt sinn voru til dæmis tveir ung-
ir menn að skemmta sér aö nætur-
lagi í æfingasal, sem var inn af
fréttastofunni og voru með tvær
stúlkur með sér. Þeir gengu illa um
og það sem verra var, þeir yfirgáfu
stúlkurnar, sem lentu i vandræðum
og rötuðu ekki út. Þegar ræstinga-
konurnar komu, snemma næsta
morgun, urðu píurnar á vegi þeirra
og allt komst upp. Málið var klagað
í Jónas, sem fór og kannaði verks-
ummerki og fann frakka og hanska
í salnum. Hann hampaði sönnunar-
gögnunum og sagði: „Nú höfum við
hann í hendi okkar. Sá sem á þenn-
an frakka verður látinn fjúka. Þetta
verður ekki liðið."
Valgerður Tryggvadóttir, auglýs-
ingastjóri, heyrði Jónas segja þetta,
sá strax hver átti flíkina, fór til eig-
andans og sagði: „Nú vil ég ráða þér
heilt. Jónas er alveg óður. Þú skal
verða fyrri til og fara til hans, segja
honum allt af létta og biðjast fyrir-
gefningar." Maðurinn verður við
þessu og skjálfandi á beinunum fer
hann inn til Jónasar og játar allt á
sig.
Jónas er hinn alvarlegasti, heldur
yfir honum þrumandi ræðu og segir
að svona nokkuð megi alls ekki
koma fyrir aftur. Þegar starfsmað-
urinn er að fara út úr gættinni með
skrekkinn, kallar Jónas á hann og
spyr: „Heyrðu, var hún falleg?"
Gefjun AKUREYRI

PRJÚNAGARN - ÚTSAUMUR - SMYRNA

Parið á ströndinni
ásamt mörgum
ísaumsmyndum fyrir-
liggjandi
Sjón er sögu ríkari
Póstsendum daglega
Mikið úrval af
prjónagarni
Tugir tegunda
Hundruð lita
Með haustinu bendum við
sérstaklega á mohairgarn
fyrir grófa prjóna og
ullargarn

HflF ~ INGÓLFSSTRÆTM
■ ■ ^ ® (GEGNT GAMLA BÍÓII. SÍM1167«.
i
Auglýsingasími
Helgarpóstsins er 81511
HELGARPÓSTURINN 25