Helgarpósturinn - 29.11.1984, Blaðsíða 3

VEL BÖINN TIL ALLRAR ÚTIVINNU
FINNSKIR SAMFESTINGAR
HEILFÖÐRAÐIR - HLÝIR - STERKIR - LIPRIR - LAGLEGIR
Útsölustaöir:
Ellingsen - Mikligaröur — Sport - Últíma - Útilff - Vinnan - Sjóbúöin, Grandagarði -
Byggingavöruverslun Sambandsins — Versiun Einars Þorgilssonar, Hafnarfirði —
Axel Sveinbjörnsson, Akranesi og kaupfélögin um land allt.
„Þannig er, að sjónvarpið er að endurvekja stöðu, sem var
við lýði fyrir nokkrum árum, en þó að vísu með örlítið breyttum
formerkjum. Þá voru þetta nokkrir mánuðir, en núna er talað
um að ég verði hér í tvö ár. Þetta er tilraunastarfsemi og er
ætlunin að reyna að meta hvort það er þess virði að hafa frétta-
mann starfandi í Skandinavíu í fullu starfi til þess að beina frétt-
um héðan heim."
— En hvað segir reynslan það sem af er?
„Mér virðist þessi tilraun sýna það og sanna, að við verðum
að halda uppi miklu betra sambandi við Norðurlönd en við höf-
um gert. Sjónvarpið sjálft hefur ekkert beint samband haft við
Norðurlönd, og vel að merkja gildir það sama um alla íslenska
fjölmiðla. Norðurlandafréttir í íslenskum fjölmiðlum koma frá
Reuter eða AP fréttastofunum."
— íslenskir fjölmiðlar hafa þannig vanrækt Norður-
lönd að þínu mati?
„Já, ég er að segja það og meðal annars vegna þess, að fyrir
AP og Reuter eru Norðurlönd í útjaðri hins athyglisverða.
Menningarleg og söguleg tengsl okkar við Norðurlönd eru allt
önnur og meiri."
— En hvers vegna Kaupmannahöfn af öllum stöð-
um? Gamall kækur?
„Menn geta haft skiptar skoðanir nákvæmlega um staðinn,
en þú mátt ekki gleyma því, að Kaupmannahöfn er stærsti við-
komustaður íslendinga erlendis. Það segir sitt. Hér búa líka
þúsundir islendinga og þúsundir bjuggu hér, en eru komnar
heim.
En ég vil að það komi fram líka, að mér er ætlað að huga jafn-
framt að fréttum í Norður-Evrópu og Efnahagsbandalaginu.
Starfið er ekki einskorðað við Norðurlönd."
— En svo ég nuddi svolítið í þér með staðsetninguna.
Væri ekki eðlilegra að byrja með sérstakan fréttamann
í borgum eins og Lundúnum eða New York?
„Ég held, að það sé mikilvægara að hafa mann hér, því við
höfum ekki þær beinu línur og það daglega samband við
Kaupmannahöfn, sem við höfum þegar við Lundúnir og New
York."
— Hvernig er vinnuaðstaðan?
„Hún er á sinn hátt frekar frumstæð og ég er kominn upp
á náð og miskunn danska sjónvarpsins varðandi myndatöku
og hljóðtöku. Ég er ekkert að kvarta og satt að segja er ágætt
að vera kominn upp á og náð og miskunn þessara manna."
— En hvernig er aðstaðan samanborið við starfs-
bræður hérna? Er þetta eins og að koma úr snjóhúsi?
„Áttu við hvernig aðstaðan hjá sjónvarpinu í Reykjavík sé
miðað við danska sjónvarpið?"
— Já.
„Ja, ég á nánast ekki orð. Ég ber það ekki saman. En það
er eitt, sem fréttamenn eiga sameiginlegt. Þeir kvarta alls stað-
ar yfir því hvað þeir séu fáir og hafi of lítið kaup. Þetta er alls
staðar sama sagan: Hjá New York Times, danska sjónvarpinu,
enska sjónvarpinu, hvar sem ég þekki til. Þetta á hins vegar
hvergi eins vel við og á íslandi. Menn stara á mig í forundran
þegar ég segi þeim hvað við höfum í kaup og þeir trúa mér
varla þegar ég segi þeim hverju hver íslenskur fréttamaður þarf
að skila frá sér daglega vegna þess að hér er það reglan að
menn séu með eina frétt í takinu. Ef þú tekur hins vegar inn-
lendan fréttamann heima, sem er að hakkast í þessu, þá er
hann a.m.k. með þrjár og oft miklu fleiri fréttir í vinnslu dag-
lega.
Hvað launin varðar, þá eru Danirnir með jafnmargar krónur
og við. Munurinn er bara sá, að krónurnar þeirra eru danskar.
Þeir eru með yfir 70 þúsund krónur íslenskar í laun á mánuði.
En vel áð merkja þá er nú samt að hefjast fjöldaflótti frétta-
manna frá danska sjónvarpinu. Ég get nefnt mörg dæmi, en sá
sem íslendingar þekkja e.t.v. best í þessum hópi er Preben
Dick, alveg ágætur fréttamaður, sem hefur oft komið til islands
og sent fréttir þaðan. Nú er hann að fara að vinna fyrir Norður-
landaráð. Það mætti nefna fjölmarga menn og danskir frétta-
menn telja sig ekki ofsæla af því kaupi sem þeir hafa."
— Hvernig gengur með dönskuna?
„Ég skil og skilst."
Sjónvarpsáhorfendur hafa efalítið tekið eftir því, að Bogi Ágústsson,
fréttamaður sjónvarpsins, sendir okkur fréttir í gríð og erg frá Kaup-
mannahöfn. Þetta er ekki skammtímaverkefni, heldur verður Bogi
þarna í tvö ár og er nú sestur að í Herlev I Kaupmannahöfn með konu
og barn.
Hvern skrambann ertu að
gera í „Kjöben", Bogi?
Dásamlegt karlasport
Bogi Ágústsson
★ „Það vita flestir hver ég er í
ballettheiminum hérna, en nei,
ég er ekki orðin fræg.. .enn-
þá," segir María Gísladóttir,
ballettdansari í New York. Hún
var drifin út Columbus Avenue
á Manhattan um daginn þar
sem Jim Smart smellti mynd af
henni með þessum hressa
slökkviliðsmanni. Þetta var
fyrsta balletsporið hans, en hún
hefur dansað síðan hún var
smástelpa.
Nú dansar hún „free lance" í
Bandaríkjunum og hefur „nóg
að gera" eins og er. „Sam-
keppnin hefur verið að aukast
hérna, og var nóg fyrir. Ég hef
aldrei fengið mína sénsa í
gegnum klíkuskap, en hér gildir
það aðallega að þekkja rétta
fólkið og ég er farin að hegða
mér samkvæmt því," segir
María. Hún dansaði áður í
London, Berlín og Wiesbaden.
Síðast dansaði hún hér heima
fyrir tveimur og hálfu ári í
Giselle á móti Helga Tómas-
syni.
„New York er aðalstaðurinn
núna," segir María. Freelance-
bransinn hefur þó þeytt henni
víða. Hún hefur t.d. farið til
Perú, og dansað í Los Angeles,
Milwaukie, nokkrum borgum í
Arkansas og víðar.
„Seinna meir," segir María,
„gæti ég hugsað mér að koma
heim og hjálpa til með Íslenska
dansflokkinn. Mig mundi til
dæmis langa að koma fleíri
strákum inní þetta! Ballettinn er
dásamlegt karlasport!"^
HELGARPÓSTURINN 3