Helgarpósturinn - 12.09.1985, Blaðsíða 15

■ ■
■ ' ■ : .
wBS
— Hvaöan komu áhrifin?
„Bæði Moggi og Tími voru keyptir heima.
Þegar ég varð læs og fór að lesa blöðin byrjaði
ég að mynda mér skoðanir, eins og barn auð-
vitað, og þær voru alla vega eins og gengur. En
á sumrin var ég í sveit hjá einum ágætis sjálf-
stæðismanni. Ætli ég hafi ekki verið níu, tíu ára
og hafði gaman af að tala um pólitík og velta
þessum hlutum fyrir mér. Og hann var svo góð-
ur þessi maður að taka vel undir — að gefa sér
tíma til að tala við mig, og við vorum náttúrlega
sammála um allt.“
— Var því ekki spáö að ungur drengur med
ákvedna afstödu œtti eftir ad komast langt í
flokknum?
„Nei, það held ég ekki. Enda hef ég ekki stefnt
á það heldur. Pólitíkin er áhugamái."
STEFNI EKKI Á ÞING
— Madur sem gefur kost á sér í formannskjör.
Pad hlýtur eitthvad meira aö liggja aö baki?
„Nei. Ef við lítum til þeirra sem hafa verið for-
menn, þá má segja að helmingurinn hafi orðið
þingmenn, hinn helmingurinn ekki. Torfi, fyrsti
formaður SUS — hann fór aldrei á þing en varð
einn mesti mannasættir í þjóðfélaginu áratug-
um saman. Það er svo margt annað sem menn
geta gert en að verða stjórnmálamenn."
— Hvaö œtlar þú þér?
„Eins og ég segi þá hef ég áhuga á pólitík, og
framgangi þeirra hugmynda sem ég fjalla um;
að vinna að þeim, móta þær og fylgja þeim eftir.
Sem formaður hef ég auðvitað meiri möguleika
á að beita mér gagnvart þeim ólíku aðiljum sem
mynda Sjálfstæðisflokkinn og vinna þessum
hugmyndum fylgi sem talsmaður þeirra, — án
þess að gera þingmenn sérstaklega hrædda um
að ég ætli að fara að ýta þeim út. Og ég mun ekk-
ert sækjast eftir því...“
— Ætlaröu aö neita því aö þaö hvarfli aö þér
aö fara á þing?
„Ég ætla að neita því að ég hafi nokkru sinni
stefnt að því.“
— En komi sá möguleiki upp?
„Þá kemur hann upp, en ég ætla ekkert að
gera til þess að búa hann til.“
— Mig langar aö spyrja þig aö ööru; er ekki
Vinnuveitendasambandiö komiö meö óeölileg
áhrifinnan flokksins meö þigsem formann SUS
og Þorstein sem formann flokksins?
„Eða flokkurinn með of mikil áhrif í Vinnu-
veitendasambandinu,“ svarar Vilhjáimur að
bragði, en bætir svo við:
„Nei, ég held ekki. Það verður að meta menn
sem einstaklinga, hvort sem það er hér eða í
Sjálfstæðisflokknum. Það verður að meta þá á
hvorum staðnum fyrir sig, eftir því hvað þeir
gera, hafa að segja og fram að færa. Menn eiga
hvorki að gjalda þess né njóta þess að vera á
Sjá nœstu síöu