Helgarpósturinn - 13.02.1986, Side 3

FYRST OG FREMST
BÍLLINN hefur löngum verið
stöðutákn í neysluþjóðfélaginu
íslandi. Það fínasta af öllu fínu
hefur lengi verið Mercedes Benz
bílar. Þess vegna kom það okkur á
HP svolítið á óvart, að Tómas
Árnason fv. ráðherra og núverandi
seðlabankastjóri er nýbúinn að
selja fína Benzann sinn, sem hann
fékk á ráðherrakjörum á meðan
hann var enn í þeim bransanum.
Og hver skyldi hafa keypt þessa
dýrindis kerru, Mercedes Benz
280 SE? Jú, það var enginn annar
en kjötkaupmaðurinn Hrafn
Bachmann, sem á síðustu þremur
árum hefur skipt sex sinnum um
bíla enda þótt þeir hafi allir verið
af nýjustu árgerð.
Vegna kaupanna á Benzanum
hans Tómasar varð Hrafn að losna
við tíkina sína, sem hann auglýsti
í smáauglýsingum DV í síðasta
mánuði. Þar var um að ræða
fínasta fínt af Volvo-gerð, 740 GL,
'4ra dyra, blásanseraðan, ekinn 11
þúsund kílómetra með öllurn
aukaútbúnaði.
Og nú er Hrafn kominn á ráð-
herrabílinn með fína númerið sitt
G-199. Annars eru bílaskipti
Hrafns Bachmanns með ólík-
indum. Arið 1983 átti hann Volvo
og BMW, 1984 Ford og Benz í
fyrra Volvo (og raunar BMW) og
núna fína Benzinn.
í auglýsingu Hrafns vegna söl-
unnar á Volvónum vakti athygli
okkar hvaða kjör Hrafn bauð upp
á: „Vil helst selja á skuldabréfi,
óverðtryggðu og ekki með vísitölu
eða verðbótaþætti á kr. 1 milljón
til 4ra ára, afborgun af bréfum
tvisvar á ári, venjulegir skulda-
bréfavextir á bréfi."
Bílasali hér í borg sagði við HP,
að hann mælti aldrei með þessum
kjörum kaupandans vegna, þau
væru hengingaról fyrir þann sem
keypti. Fjögurra ára bréf eru
yfirleitt ekki keypt í bankakerfinu
nema þá helst af einhverjum, sem
hefur unnið upp í viðskipti til
þess,“ sagði bílasalinn. Kannski að
Tómas hafi getað hjálpað Hrafni
þarna, nema þá að hann hafi farið
með bréfin á eitthvert verðbréfa-
fyrirtækjanna?
Hvort Tómas Árnason er kom-
inn á nýjan bíl vitum við ekki.
Kannski að hann hafi látið skyn-
semina ráða og keypt sér Trabant.
SVERRIR Hermannsson hefur í
ráðherraembættum sínum einbeitt
sér fyrst og fremst að því að auka
hagræðingu og hagkvæmni í
rekstri opinberra stofnana og hafa
tiltektir ráðherra ávallt vakið
mikla athygli. Nú síðast er það
Lánasjóður námsmanna, sem
hefur orðið „fyrir barðinu" á
hagræðingartilhneigingu Sverris.
Á meðan Sverrir var iðnaðar-
ráðherra lét hann undrafyrirtækið
vinsæla Hagvang gera úttekt á
Rafmagnsveitum ríkisins og varð
mikill lúðrablástur þegar ráð-
herrann tilkynnti að hinar og
þessar breytingar væru í vændum
hjá RARÍK.
Og auðvitað vonuðust allir eftir
því, að þessar tiltektir leiddu til
sparnaðar hjá þessari ríkisstofnun,
þótt ýmsir hjá stofnuninni sjálfri
væru fullir efasemda um vitið í
tillögum Hagvangs.
Nú er því haldið fram í eyru
Helgarpóstsins að niðurstaðan af
öllu húllumhæinu sé aukinn
kostnaður en ekki öfugt; því er
haldið statt og stöðugt fram, að
reksturinn sé dýrari og allavega
mun þyngri í vöfum. Ein af
ástæðunum ku vera sú, að nú
mega menn ólíkra deilda eða af
misháum stigum innan stofnun-
arinnar vart talast við munnlega,
því Hagvangur mælti með svo-
kölluðum „memos" að amerískri
fyrirmynd og þannig hefur skrif-
ræðið tekið yfir í öllum sam-
skiptum.
Ánnars er það geysimargt, sem
menn hafa við Hagvangs-
hagræðinguna að athuga og nefna
dæmi. Eitt er á þá leið, að verði
bilun einhvers staðar og veður
mjög slæmt, skuli viðgerðarflokkur
bíða þar til sloti. Ástæða þessarar
tillögu mun vera sú, að einhverju
sinni lentu viðgerðarmenn í
vandræðum vegna veðurs. Þannig
gæti Reykjavík verið rafmagnslaus
í heila viku — ef veður slotar
ekki!
MARGT undarlegt drífur á daga
blaðamanna og ljósmyndara í
starfi. Þannig var að blaðamaður
HP hafði af ákveðnum ástæðum
tal af forstöðumanni þjónustu-
íbúða aldraðra við Dalbraut. Var
þar á ferðinni viðkvæmt mál, sem
ekki verður hér rakið frekar.
Hins vegar var það umsamið í
samtali blaðamanns og forstöðu-
mannsins, Margrétar Einarsdóttur,
sem einnig er fulltrúi Sjáifstæðis-
flokksins í félagsmálaráði, að
blaðamaður HP fengi að líta inn
síðar um daginn og taka myndir
af húsakynnum, starfsfólki og
heimilisfólki — hinum öldruðu.
Jim Smart okkar hér á HP lagði í
hann fljótlega eftir þetta símtal.
Þegar hann kom að Dalbrautar-
húsinu beið eftir honum
móttökunefnd ein mikil; allt yfir-
mannalið stofnunarinnar og fleiri
starfsmenn.
Forstöðumaðurinn sjálfur vildi
enga mynd af sér tekna og sagði
ljósmyndaranum að í raun væri
ekki hægt að taka mynd af einu
né neinu þarna innanhúss. Engir
heimilismenn væru á róli í salar-
kynnum, heldur væri allt aldraða
fólkið inni á sínum herbergjum í
kyrrð og friði. Og það stóð heima;
á þessu fjölmenna heimili var
engan að sjá, þegar inn var
komið. Og ekki var við það kom-
andi að sögn forstöðumanns, að
taka myndir af starfsfólki. En
myndir af húsinu að utan væri
sjálfsagt hægt að taka.
Er það nokkur furða að ljós-
myndari HP og síðar blaðamenn
þegar fréttirnar bárust, hafi sem .
snöggvast látið sér detta í hug, að
forstöðumanni Dalbrautar-
heimilisins væri ekkert um það
gefið að um heimilið væri fjallað
og um það talað. A.m.k. er það
frekar vaninn að forstöðumenn
stofnana fagni umfjöllun og blaða-
ljósmyndurum og búi svo um
hnúta, þegar hinir síðarnefndu
koma á vettvang að allt iði af lífi
og fjöri.
FYRST og fremst viljum við
taka það fram að nafngiftin
„Helgarpóstskona" er hugvit
DV-manna. í gær birtist nefnilega
frétt á baksíðu DV, þar sem sagði
frá þjófnaði í Vesturbænum, nánar
tiltekið í húsi vændiskonunnar í
Vesturbænum sem HP greindi frá
fyrir liðlega tveimur árum. Þessi
ágæta kona lenti sem sagt í þeim
hremmingum að eitt hundrað og
sextíu þúsund krónur hurfu úr
húsi hennar um síðustu helgi.
Hins vegar upplýsir DV, að það
séu ekki einungis peningarnir sem
hafa horfið úr húsi „Helgarpósts-
konunnar", heldur dagbók hennar
ennfremur með skráðum nöfnum
viðskiptavina. DV hefur eftir
„Helgarpóstskonunni" að henni
þætti miður ef bókin kæmist í
rangar hendur. Af gefnu tilefni vill
HP upplýsa að umrædd dagbók er
ekki í höndum ritstjórnar blaðsins.
Við minnum hins vegar á heimilis-
fang okkar: Ármúli 36. Og síminn
er 68 15 11.
HELGARPUSTURINN
Frelsi í helsi
Fallinn er nú foringinn
sem frelsið þráði, vald og auð.
Hannes Brimarhólmsteinn minn
í hlekkjum upp á vatn og brauð.
Niðri
SMARTSKOT
LJÓSMYND JIM SMART
Ertu búinn að gef-
ast upp?
Jón Múli Árnason
„Ha? Á hverju?"
— Á Ríkisútvarpinu?
„Á Ríkisútvarpinu! Það er nú eitthvað annað. Nei, nei, bless-
aður vertu! Ég er ekki búinn að gefast upp á Ríkisútvarpinu."
— En nú berast þær fréttir að þú hafir sagt upp um
áramótin og hættir hjá útvarpinu þ. 31. mars?"
„Ég hætti 1. apríl."
— Einhver sérstök ástæða fyrir uppsögninni?
„Ástæðan er sú að maðurinn er búinn að vinna hjá útvarpinu
Í40 ár og fyrir fullvaxinn karlmann og að telja má fullþroskaðan
þá tel ég það rétt að linni nú lestri á auglýsingum um nærbuxur
og brjóstahöld og ég fari að gera eitthvað annað."
— Hvað tekur við?
„Ég vona að ég fái eitthvað annað að lesa."
— Þú ert þó ekki hættur djassþáttunum?
„Nei, nei, nei, öðru nær. Ég er ekki hættur djassþáttunum,
þú skalt ekki halda það. Það er vegna þess sem greint er frá í
gömlu kvæði: l'm not the Best — but the Best in town and l'll
be the Best till the Best comes around. Annars held ég fram-
hjá djassinum með sinfóníuhljómsveitinni. Ég ætla ekki að
bregðast viðhaldinu, en hafðu ekki hátt um það."
— Finnst þér það léttir að vera hættur í útvarpinu?
„Ég er ekki hættur í útvarpinu, ég hætti ekki fyrr en 1. apríl.
Ég byrjaði 1. apríl og hætti 1. apríl."
— Þú hlýtur þá að vera kominn á 95 ára regluna svo-
nefndu?
„Ég er kominn á 105 ára regluna ef þú leggur saman starfs-
aldur minn hjá útvarpinu og aldur minn, eða 40 plús 65."
— Af hverju hefur þú ekki hætt fyrr?
„Ég gat það ekki."
— Af hverju?
„Ég bara gat ekki hætt."
— Var svona gaman?
„Ha, ha, ha. Ég veit það ekki. Það er bara einu sinni þannig,
að þeir sem eru komnir í störf hjá útvarpinu, geta ekki hætt. En
nú nenni ég ekki lengur að gefa ríkinu eftirlaunin mín."
— Og hættir nú sem sagt með góðar og hlýjar endur-
minningar, og sáttur við fortíðina á útvarpinu?
„Jaaaa.. .Ha, ha, ha. Það er nú ýmislegt sem má segja um
það. . . Annars er ég að yrkja kvæði um dvöl mína hjá útvarp-
inu. Það byrjar svona: „Elsku hjartans Útvarpið." Og við þetta
kvæði er ég að hugsa um að semja sigursöng og saknaðarljóð
fyrir kór og hljómsveit, einsöngvara, tvísöngvara og jafnvel þrí-
söngvara ef í það fer."
— Og hvað tekur nú við?
„Ég er að hugsa um að gerast hugsuður. Ég ætla að hugsa
fyrir fólk sem leitar til mín. En að öllu gríni slepptu þá fer ég í
fasta vinnu frá og með 1. apríl."
— Hvaða vinna er það?
„Ég verð fastráðinn á heimili Ragnheiðar Ástu Pétursdóttur
sem heimavinnandi húsbóndi. Svo ætla ég að hvíla mig svo-
lítið. Ætli það sé ekki kominn tími til þess."
Jón Múli Árnason hefur verið fastráðinn þulur og starfsmaður út-
varpsins í 40 ár. Hann er ennfremur þjóðþekktur fyrir þáttagerð, djass-
þætti, lagasmíði og söngleikjagerð. Um jólin kom út viðamikil bók eftir
Jón Múla sem nefnist „Djass". Jón Múli er kvæntur Ragnheiði Ástu
Bétursdóttur, þulu og samstarfsmanni hjá útvarpinu. Jón Múli lætur af
störfum sem þulur 1. apríl nk.
HELGARPÓSTURINN 3