Helgarpósturinn - 03.09.1987, Qupperneq 5

'PSKURÐ
allt væri í toppstandi.
Eins og sakir standa þarfnast hús-
ið verulegra viðgerða utanhúss og
eins að innan. Teppi og stólar í
áhorfendasal eru t.d. á síðasta snún-
ingi og hafa verið það lengi og svo
mætti lengi telja, eins og einn starfs-
maður leikhússins orðaði það: Það
er ekki eitt, það er allt. Annar sagði
reyndar að húsið væri svo illa farið
að það væri orðið hættulegt, hve-
nær sem er mætti búast við að úr
því hryndu stórar flygsur. Reyndar
hafa komið til aukafjárveitingar
vegna viðhalds, sérstaklega á síð-
asta ári, en að sögn þeirra sem til
þekkja var það hvergi nærri nóg.
Menn innan leikhússins telja þó
undarlegt að þetta hafi verið látið
viðgangast í gegnum tíðina, eins og
það sé ekki hlutverk ríkisins að
halda húseignum sínum við, heldur
lendi þetta á fólki innan leikhússins
sem í raun og veru kemur ekki við
hvort húsið er í þessu ásigkomulagi
eða hinu, enda ekki starfsvettvang-
ur þess að standa í viðhaldi á eign-
um hins opinbera. Þeirra verkefni
sé fyrst og fremst að reka leikhús, en
ekki að standa í stappi við að sann-
færa misvitra ráðamenn á hverjum
koma sér saman um. Annars var
ég fyrst að fá þetta mál inn á borð
til mín í síðustu viku og það er of
snemmt fyrir mig að tjá mig um
hvað í þvi verður gert. Þetta er
stórt mál sem verður að skoða en
það er ljóst að það verður að finna
leiðir til að leysa vandann.
Veröur ekki aö auka fjárueiting-
ar til leikhússins?
,,Það er ljóst að fjárveitingar rík-
isins til leikhússins hafa farið hlut-
fallslega lækkandi á undanförnum
árum. Menn hafa ekki viljað horf-
ast í augu við þennan vanda og
það er líka ljóst að auknar fjárveit-
ingar eru einn hluti þeirra að-
gerða sem grípa verður til auk
þess sem greina verður á milii
almenns rekstrar og viðhalds á
húsinu um leið og leitað verður
nýrra leiða.“
tima um að húsið og búnaður þess
séu úr sér gengin.
VERÐUR REKSTURINN
STOKKAÐUR UPP?
Af þessu má ljóst vera að illa horf-
ir í málefnum Þjóðleikhússins. Eng-
inn getur hugsað þá hugsun til enda
ef það gerist að aukafé til rekstrar-
ins verður ekki veitt að þessu sinni.
Líklegast verður þó að telja að það
verði, enda vill líklega engin ríkis-
stjórn hafa það á samviskunni að
loka leikhúsinu, þó ekki sé nema
með óbeinum hætti. Auðvitað má
segja sem svo að leikhúsið hafi til
ráðstöfunar ákveðna fjárhæð á
hverju ári og það sé ráðamanna inn-
anhúss að fara ekki fram úr þeirri
fjárhæð. Leikhúsmenn benda hins-
vegar á að sú fjárhæð sem þeir hafa
til umráða sé svo lág að það sé ekki
möguleiki að reka leikhús þessarar
gerðar innan marka hennar. Miða-
verð ieikhússins er t.d. lágt, enda er
það bundið í lögum, sem og önnur
starfsemi þess, þannig að ef dregið
væri saman í rekstrinum væri verið
að fara í kringum lögin um leikhús-
ið, þar sem kveðið er á um að það
skuli sinna fjölbreyttu menningar-
hlutverki, sýna óperur, söngleiki,
balletta — hvaðeina. Það er hins-
vegar ljóst að vanda leikhússins
verður að leysa, engum er greiði
gerður með óbreyttu ástandi.
Hvaða leið er hægt að fara er hins-
vegar spurningin, en það liggur á
borðinu að leikhúsmenn vilja að
tekið verði meira tillit til krafna
sinna, en að undangenginni reynslu
er greinilegt að fjárveitingavaldið
hefur ekki ýkja miklar áhyggjur af
þeim kröfum. Reyndar má segja að
málið snúist kannski ekki síður um
þekkingu á leikhúsrekstri, en greini-
legt er að hún virðist vera af skorn-
um skammti hjá þeim sem fara með
málefni leikhússins innan embættis-
mannakerfisins.
Það er því Ijóst, hvað sem öðru líð-
ur, að eitthvað verður að gerast í
leikhúsinu. Hvað það verður skal
ósagt látið en þær tillögur sem helst
hafa heyrst eru stytting leikárs og
þar með fækkun starfsfólks og verk-
efna annarsvegar, en ljóst er að leik-
húsmenn eru ekki hrifnir af slíku
tali. Hinsvegar er það sú leið að rík-
ið komi til móts við leikhúsið og taki
meiri þátt í rekstri leikhússins með
því að færa framlög sín nær því sem
leikhúsmenn telja að sé raunhæft.
Þriðja leiðin er síðan sú að rekstur
leikhússins verði tekinn til gagn-
gerðrar endurskoðunar og stokkað-
ur upp frá grunni, og raddir þess
efnis að slíkar tillögur séu í burðar-
liðnum hafa heyrst, þó þær fari ekki
hátt enn sem komið er. Hvað sem
verður er því greinilegt að eitthvað
verður að gerast í málefnum húss-
ins, en eins og venjulega er síðasta
orðið hjá ríkisstjórninni og fjármála-
ráðuneytinu. Það er því í höndum
ráðamanna hvort leikhúsið dregur
saman seglin, og verður þar með
nafnið tómt, eða hvort það stendur
undir nafni, fer eftir lögum og verð-
ur sannkallað leikhús þjóðarinnar
og framvörður íslenskrar leiklistar.
Tímarit hestamanna í 10 ár
í hverjum mánuði kemur Eiðfaxi út
stútfullur af fréttum og fræðslu af
öllum sviðum hestamennskunnar.
Fylgist meö — gerist áskrifendur

Áskriftarsími
91-685316
mm
ORÐ I TÍMA TÖLUÐ
ÁSKRIFTARSÍMI 62 18 80
HELGARPOSTURINN 5