Helgarpósturinn - 07.04.1988, Blaðsíða 21

ÍÞRÓTTIR
VALSARAR LÉKU Á SIÐRI BRÓK í REYKJAVÍKURMÓTINU Á DÖGUNUM,
SVIPAÐ ÞVÍ SEM ÞESSIR HERRAMENN KLÆÐAST...
Það er ekki alltaf hœgt að horfa á heimavöllinn þegar
verið er að fjalla um íþróttir í pistlum eins og þessum.
Þess vegna er það að í dag œtla ég að segja — ja, reyndar
endursegja — tvœr sögur sem birtust í bandaríska
íþróttaritinu Sports Illustrated fyrir stuttu. Önnur sagan
er átakanleg og sýnir okkur að það er jafnstutt á milli
gleði og sorgar í íþróttum og í lífinu sjálfu. Hin sagan seg-
ir okkur frá því hverju menn geta fengið áorkað í sport-
inu án þess að vera atvinnumenn og hversu gaman það
getur verið að ,,vera bara með“. Að lokum þykir mér rétt
að spjalla dálítið um eitt og annað varðandi knattspyrn-
una hér heima.
Dœmisögur úr sportinu:
STUTT Á MILLI
GLEÐIOG SORGAR
STUTT I SORGINA
Þriðjudaginn 9 febrúar síðastlið-
inn hélt ungur piltur, Rico Leroy
Marshall, upp á 18 ára afmælið sitt á
heimili sínu í Glenarden í Maryland
í Bandaríkjunum. Á miðvikudaginn
skrifaði Marshall, sem var mjög góð-
ur hlaupari í amerískum fótbolta í
Forestville High-skólanum, undir
bréf þess efnis að hann myndi spila
með háskólaliði Suður-Karólínu-
háskólans í amerískum fótbolta. Á
fimmtudaginn sigraði Marshall, sem
stundum söng þjóðsönginn á
heimaleikjum menntaskólans, í
hæfileikakeppni sem haldin var í
skólanum. Á föstudaginn var
Marshail fagnað með sérstöku lófa-
taki er hann gekk inn í íþróttahöll
skólans til að fylgjast með körfu-
knattleik.
Snemma á laugardagsmorgun
lést Marshall eftir að hafa gleypt
nokkra mola af „krakki" (crack)
sem er afbrigði kókaíns. Að sögn
lögreglunnar í heimabæ Marshalls
vildi dauði hans þannig til að þegar
lögreglumenn sem voru á vakt á
aðaltorginu í bænum gengu að bif-
reið Marshalls og vildu fá að spjalla
við hann gleypti hann molana til að
komast hjá því að vera tekinn fyrir
að vera með eiturlyf. Hann ók síðan
heim til sín þar sem hann féll í dá um
nóttina og eftir að hafa verið fluttur
í sjúkrahús bæjarins snemma morg-
uns lést liann.
Á veggnum í herbergi Marshalls
var mynd af körfuknattleikssnillingi
frá nágrannabænum Landover í
Maryland — sá hét Len Bias. Fyrir
þá sem ekki þekkja til Lens Bias skal
þess getið að hann var valinn af
Boston Celtics í NBA-deildinni á síð-
asta ári vinsælasti leikmaður-
inn og þótti efni í súperstjörnu í
körfuknattleik. Hann hafði spilað
með Maryland-háskólanum og ver-
ið besti leikmaður liðsins. Eftir að
Boston Celtics skrifuðu undir samn-
ing við hann fór hann að skemmta
sér með vinum sinum og lést þá um
nóttina vegna eiturlyfjanotkunar.
Já, það er víst að eiturlyfin fara
ekki í manngreinarálit.
EINN Á MÓTI ÖLLUM
Fyrir stuttu birtist grein í S1 þar
sem sagt var frá Angie Brimage,
sem gerði 51 stig í leik með
Brighton-menntaskólanum í
Massachussetts. Körfuknattleik
þessum tapaði reyndar lið Angie
51—55! en Angie gerði öll stig liðs-
ins og hlotnaðist því sá heiður að
komast á síður SI.
Nú segir frá öðrum kappa sem
vann ekki siðra afrek í körfuknatt-
leik. í lok febrúar í leik í deild end-
urskoðendafyrirtækja i Charlotte í
Norður-Karólínu náði Darwin Parks,
sem spilaði með PEAT MARWICK &
CO, að vinna sigur á fimm mönnum
frá ARTHUR YOUNG & CO í fram-
lengingu í körfuknattleik. Þannig
gerðist þetta:
PM var aðeins með fimm menn í
leiknum og því enginn skiptimaður.
Leikurinn var í járnum mestallan
tímann og þegar lítið var eftir fékk
einn leikmanna PM sína fimmtu
villu og varð að yfirgefa völlinn.
Þegar aðeins fimm sekúndur voru
eftir skoraði Parks með langskoti og
jafnaði leikinn 48—48 og því varð
að framlengja hann.
Eftir aðeins um mínútu leik í fram-
lengingunni missa PM annan leik-
mann út af og þann þriðja aðeins 80
sekúndum síðar. Staðan var þá jöfn.
Þá höfðu PM aðeins tvo leikmenn á
vellinum en samt náðu þeir forystu
63—59 þegar um ein og hálf mínúta
var til leiksloka. Þá fékk félagi Parks
sína fimmtu villu og Parks var nú
einn á móti fullskipuðu liði AY. Leik-
maður frá AY klúðraði vítaskotinu
og Parks náði frákastinu og einlék??
upp allan völiinn áður en brotið var
á honum og hann fékk vítaskot.
Bæði skotin heppnast hjá Parks og
hann var kominn með sex stiga for-
skot. Nú var allt á suðupunkti í saln-
um og margir spurðu sjálfa sig hvort
sjálfur Michael Jordan hefði nokk-
urn tímann getað leikið þetta eftir?
AY náði að vinna á 1—0—0-svæð-
isvörn Parks nokkuð auðveldlega í
næstu sókn og skora. Nú er Parks
illa settur því hvernig á hann bæði
að kasta boltanum inn á völlinn og
grípa hann? Hann leysir úr þessum
hnút með því að kasta boltanum í
mótherja og taka hann síðan. Hann
„dripplar" upp völlinn og það er brot-
ið á honum. Hann skorar úr öðru
vítaskotinu og AY svara með tveim-
ur stigum strax. Parks verður að
kasta boltanum út af vellinum og AY
keyra í sókn en þeir klúðra auð-
veldu skoti og Parks hirðir frákastið.
Brotið er á honum og hann skorar
úr öðru vítaskotinu. AY skora strax
en við það rennur tíminn út og PM
eða öllu heldur Darwin Parks hafa
sigrað 68—65! Parks, sem er um 182
á hæð og var hornaboltaleikmaður
með Norður-Karólínu-háskólanum,
sagðist hafa verið álitinn ósann-
sögull daginn eftir er félagi hans
spurði hann hvort j)að væri rétt að
hann hefði sigrað í körfuknattleik
með annarri hendi. „Rétt," sagði
Parks.
ÍTALSKIR VALSMENN?
Eg brá mér á viðureign Vals og
Víkinga á Reykjavíkurmótinu í
knattspyrnu á dögunum og tók eftir
því að Valsmenn hafa breytt um stíl
í klæðnaði á velli. Ég sá ekki betur
en þeir væru komnir í risastórar
stuttbuxur sem tíðkast í kaþólsk-
unni á Ítalíu. Buxur sem ná niður á
hné. Hvar Valsmenn hafa náð í
þennan útbúnað veit ég ekki, en
vissulega grunar mig að annað-
hvort hafi þeir hrifist svo af leik-
mönnum Juve-liðsins, sem hingað
kom og sigraði Valsmenn fyrir
tveimur árum, eða að þeir telji sig
vera í Ítalíuklassanum hvað knatt-
spyrnugetu varðar og verði þess
vegna að skera sig úr „hinum".
Hvað sem upp á teningnum er er
því ekki að neita að Þorgrímur Þrá-
insson virkaði eins og Sciera og þá
hefur Magni væntanlega verið
Sergio Brio. Þeir tóku þó enga
„sjensa” eins og ítölum einum er
lagið.
Ónnur breyting sem ég vonaðist
til að sjá en sá ekki var að rang-
stöðulínan mín góða var ekki komin
í notkun. Fyrir þá sem ekki vita
hvað rangstöðulínan mín góða er þá
skal það upplýst hér — enn og aftur.
Til að auka aðsókn á Reykjavíkur-
mótið og til að prufa nýjungar í
knattspyrnunni, sem auka á ánægju
áhorfenda og leikmanna, hef ég
stundum lagt til að settar verði
tvær linur þvert yfir völlinn, hvor á
miðju síns vallarhelmings, og gildi
þær sem rangstöðulínur. Þetta ætti
að gera til að opna leikinn enn frek-
ar og vonandi til að „skapa" fleiri
mörk. Það líkar áhorfendum. Þá eru
aðrar breytingar sem gjarnan mætti
gera og enn meö það í huga að fylla
stúkuna stóru sem byggð var við
völlinn. Til dæmis mætti stytta leik-
hléið verulega ef ekki fella það al-
gjörlega út. Þetta er jú æfingamót
þar sem skipta má um allmarga leik-
menn í hverjum leik og gefst ágætt
tækifæri til að prófa úthald leik-
manna með því að láta þá spila
stanslaust. Hugsanlega mætti fitla
við tímalengd leikjanna til að koma
til móts við leikhlésleysið. Þá á að
halda inni reglunni um aukastig fyr-
ir 3 mörk eða fleiri og hugsanlega
gera enn flóknara stigakerfi sem til
að mynda leyfði ekki jafntefli, en
slíka leiki á að útkljá í bráðabana —
maður gegn markverði.
eftir þórmund bergsson
HELGARPÓSTURINN 21