Íslenzk sagnablöð - 01.01.1816, Blaðsíða 12

23
— 1816 — 24
brunnu til öíku. Aungvu ad fídr vildu
yfirmenn ftadarins ennþá ekki géfa uppflot-
ann, þar bálid var ad meftu dempad um
kvöldid, tóku því Bretar enn á ný til íkot-
hrídar og eldkveikiu þa þridiu ndtt, íem
og vard hin dgnarlegafta, tókft þeim þá ad
kveikia í þeim háa túrni á dómkirkiunni, án
þefs ad eldr fá yrdi flökktr, ívo turninn
áfamt kyrkiunni fiálfri brann edr hrapadi
ad meftu, hvaraf bálid (fem annars kom upp
a ioo ftödum) óx allt um kríng i grend og
eydileggíngin giördift fiaríkaleg, á þcfsum
þremur nóttum höfdu 305 ftór hús brunnid
upp (i 25 ftrætum í famfellu), medal hvörra
hin helftu voru háíkólinn, látinu-íkólinn,
þad fvokallada Collegium medicæum
(bygt handa þurfandi ftúdentum)og fátækra
erfidis hús, miklu fleiri íkaddaft af íkotkúl-
um, eldkveikiu hnöttum og pílum, einnig
hafdi Péturs kirkia mætt þeim ftóríkémd-
um, ad hún hvörginærri var embættisfær.
pau fvokölludu timburpláts fyrir útan veft-
urport, hvar fiarlkaleg mergd af vidi var
famankomin, brunnu einnig til kaldra kola
þá feinufta'íkothridarnótt. Of-lángtyrdi
hér upp ad telia þau mörgu koftulegu föfn
af bókum, málverkum og fornmannagrip-
um, er nú lidu hraparlega undir lok, med-
al þeirra var vors nafnfræga lærda landa,
Etatsráds Gríms Thorkelins citt hid merki-
legafta. Verd þefs brunna og Ikémda til-
famarvs tekid hafa menn útreiknad nær því
til 7 millióna ríkisdala. Tala þefs af ftad-
arfólki, fem á ýmfann hátt var drepid, meft
brennt, íkotid , edr rotad til dauds af
lorengdum fteinum úr múrhúfum edr
íteinlögdum hlödum, medan umfátrid
varadi, var hérumbil 1600—þarámcdal
voru mörg gamalmenni, börn.og kvenn-
fó'k, þarámót höfdu Brctar mift, eptir
þeirra egin fögufögn, 1900 til 2000 ftríds
og fió-manna.
pann 5ta feptembr. voru allar þefsar
eydileggíngar framkvæmdar. Lid þad,
er fett var til ad ílökkva eldkveikiur fiand-
manna var nú ad nokkru leiti fallid edr
fært, en þeir er eptir lifdu daud-þreyttir af
vökum og ftarfi, fvo ei horfdift ödruvífi á
enn ftadrinn allr, áfamtþeim flota til hvörs
varnar fvo miklu var varid, mundi giörfam-
lega eydaft af cldi og íkothríd á einni edr
tveimur nóttum, ef gridum yrdi ei ákomid.
Danir bádu því nú um vopnahlé, hvöriu
Eníkir ad fönnu ei lofudu, en þó leid fú
næfta nótt hiá, án þefs þeir veittu ftadnum
férlcgar áráfir. Um kvöld þefs 6ta feptem-
br. komu iendibodar faman af beggia hálfu,
og töludu þeir fig loks faman næfta morgun
um fullkomna afhendíngu flotans med öllu
tilheyrandi í Eníkra valld. Eptir þefsu
íamkomulagi áttu Eníkir ad hafa rád yfir
höfn þeirri í hvörri ftrídsflotinn lá, og yfir
öllum hennar plátfum, byggíngum ognauft-
um í 6 vikr, en þá fkyldu þeir vera á
burt bædi úr Kaupmannahöfn og ödrum hér-
ödum Sælands. Bretar notudu fér und-
runarlega vel þennan freft til ad búa allan
þann daníka heríkipaflota fiá hinum mefta
drómund til minftu kugga, til burtfiglíng-
ar, ad fáeinum undanteknum, fem ei voru
fullímídud, edur annara oríaka vegna ei ad
fvo ftöddu haf-fær, en þau hiuggu þeir i
fundr til óbóta. A fama hátt tóku þeir og
öll fmídaefni, reida og ambod er íkipum
konúngs vidkom, en íkémdu þad allt er
þeir gátu ei notad edr med fér flutt. Ad
lýfa þeim ómetanlega og óbætanlega íkada
er Danaríki héraf hlaut ýtarlegar, giörift
hér ei þörf. pó fengu ei Eníkir nær fvo
mikidgagn af þefsari herför fem til var ætl-
ad, því mikill hluti þeirra flutníngsflota.