Íslenzk sagnablöð - 01.01.1816, Blaðsíða 15

29
1816
30
einu. Uin íomu mundir miftu Eníkir einn-
ig s afarftór heríkip og nokkur fti’rri er
ftröndudu vid Jdtland í ftormi og brimi. *
Fyrr hefi eg þefs getid at fridr var
faminn vidSvíaifio9, en ekki hellft hann
lengr enn þángad til um fumarid 1813-
Kóngsefni þeirra Karl Johann hafdi fnúizt í
flokk medRúfsum, pýíkum ogBretum mót
Frökkum, og fekk af þeífum vinum finum
mikid lid til yfirráda, enn férilagi cerinn
peningaftyrk af Eníkum. pegar Frakkar
höfdu ordid fyrir hinum ftaka ófigri vid
Leipzig um hauftid, ellti her bandamanna
þá til þeirra cgin landamerkia og einn hlúti
hans, undir yfirrádum krónprinfins af
Svíariki rédift fyrft í Decembr. mánudi á
hin þýdíku lönd Danakonúngs, fem nú var
einn lids fíns. Prins Fridrik af Heften
(mágr Uóngs vors) fem var ædftur hershöfd-
íngi Dana um þefsar ílódir, vard ad víkia
fyrir ofrefli þeirra fameinudu fiandmanna,
en bardift þó vid þá hiá Sehcftedt þann
icda Decembr., hvar Danir handtóku 700
af þeim med mikillri hreyfti. Skömmueptir
fettift hann med allt lidid í hinn fterka kaft-
ala Rendsborg, þángad kom einnig ftríds-
manna höfdinginn (Oberft) Engelftedt med
hérumbil þúfund Jóta, cr med ftökum
drengíkap höfdu rudt fér veg med her-
hlaupi gégnum fyrifátur óvinanna fraHam-
borg til nefnds kaftala; Brádum var Rends-
borg umkríngd af þeim óvíga her, meir
enn 8000 manns, Rúflum, Svíum, pýíkum
og Eníkum er fettift í hertogadæmin. par-
ámót var ftridsher Dana i öllum hinum
hluta ríkifins, (ad undanteknum Noregi,
hvadan aungrar hiálpar var ad vænta) ei
ftærri enn 45000 manns, hvaraf þó ei mátti
fafna fleirum enu 15000 manns faman i eitt,
vegna óhaganlegrar landa fkipanar, því
ftrandir þcirra mörgu eya og nefja urdu ad
veriaft allt um kríng mót uggvænum áráfum
Eníkra og Svenikra heríkipa, edr jafnvel
áhlaupum Sviá yfir Eyrarfund á ifum.
paradauki höfdu nú nær því allar nordr-
álfunpar þiódir, mót hvörra fambandi hid
afarvolduga Fránkaríki ei lengr gat varid
fig, tekid fig faman mót Danmörk til lands
og fiáfar, var því hennar giörfamlig undir-
kúgun berfýnileg, ef ftrídinu hefdi verid
frammhaldid. Noregr, hvörn Sviar og þeirra
voldugu hiálpar menn cndilega heimtudu,
var umkringdr af flotum Eníkra ogSveník-
ra, er hindrudu allan kornflutning og
adra hiálp úr Danmörk. Yfirvegun allra
þeflara vandræda neyddu kóng vorn til ad
famþykkia helftu kröfum bandamanna, og
til fridarfamninga vid Svia og Breta í Med-
alför (Middelfart) á Fióni þann i4da Jan-
úarii 1814- Mcd þeim fyrrgreinda var
ákvedid ad kóngr vor afíaladi fér og fínum
erfíngium kóngsríkid Noreg med öllu til-
heyrandi (ad undanteknu fslandi Færeyum
og Grænlandi til Svíaríkis konúngs og hans
eptirkomenda, hvaramót fá feinaft nefndi
íkuldbatt fig til. ad borga ad tiltölu íkuldir
Danaríkis, ad fvo miklu leiti Noregi kynni
vid ad koma, og affaladi frá fér til Dan-
merkr á fyrrgreindan hátt hertugadæmid
S v e n í k a P o m m e r n og furftadæmid
Rygen h vörtveggiu í pýdíkalandi, lofadi
einnig ad giöra allt fitt til ad Danakóngr
fengi frekari tilhlýdilega íkádabót fyrir
Noreg (hvöriu Br etar, Rúfl'ar og Pruflar
einnig fídar lofudu), án þefs ad uppfyllíng
þefs heitis íe en þá framkvæmd. f Samn-
íngum vid Stóra Bretland var ályktad: ad
allar þær eyar og ftadir fem Eníkir hefdu
inntekid Dönum tilheyrandi, íkyldu afhend-
aft þeim aptr, ad undantekinni þeirri
fyrrumgétnu litlu e,yu Helgalandi vid Hol-
fetuftrandir. Um fomu mundir kotn og