Íslenzk sagnablöð - 21.04.1825, Blaðsíða 1

Nr. io.
1825-1826.
í s 1 e n z k
SAGNABLÖD
útgéfin af pví íslenzka Bókmentafélagí.
--—— ■ — ..........
næftlidnu tídindaári gjörduz engin ftór*
tídindi af vedráttufari, í tilliti til íérlegra
fjáfar.edr vatns-flóda, þdtt vedurlagid
ad ödru leiti líktiz því undanfarna og
ógnaflormar geyfudu um hauftid 1825,
fem ollu afar-miklum íkiptöpum 1 Nord-
urfjó og eyftra falti, enn nockru fcinna,
fyrft á yfirftandanda ári, í Midjardarfjó
og Niörfafundi, hvar íkip í einum bil
ftröndudu hundrudum faman. í fyrra
fumar var vedurlag í Nordurálfu allsftadar
gott, og ad meftu leiti hagqvæmt í henn-
ar nyrdra hluta, ad fumum umdæmum
Noregs og Svíaríkis undanteknum, hvar
korníkurdr og heyafli brugduz, vegna
þurka edur næturfrofta. í Danmörku leit
kornárid út til ad verda hid ríkuglegafta,
enn bráft þo vída vegna íérlegs kjarn-
aleyfis jiær þroíkid var, og fumpart vegna
misjafnrar nýtíngar. pó mátti hér líldega
nefnaz medalár í betra lagi, og eins víd-
aft annarftadar í Nordurálfu. Veturinn
var hér, eins og þeir undanförnu, í
mildafta Iagi; þó gengu edlileg froft med
nockurri fnjókomu á þorra vorum, og
þóktu þad nýbreytíngar, því varla hafdi
hér vart ordid vid ílíkt í fíögur næftlid-
inn ár. A Jótlandi, í Svíaríki og Rúss-
landi urdu þd froftinn hardari ad tiltölu
og jafnvel afarmikil nockra hríd í Ham-
borg, Berlín og fleirum ftödum pýdík-
alands. A Vallandi, í Fránkaríki og í
ödrum Sudurlöndum qvartadi fólk yfir
ínjóum og ífalagi, og líkt var jafnvel
frá Gricklandi og Tyrkiaveldi ad heyra.
peífa vedurlagfins ónáttúru eignudu fumir
férlegri breytíngu á þeim fvokölludu fól-
arblettum. I Febriiarí manudi íkédu töl-
uverdir jardíkjálftar í fudurhluta Vallands
og merktuz jafnvel í Miklagardi.
Almennt heilfufar mcdal Nordur-
álfu þjóda var í befta lagi, ad undantek-
inni bólufóttinni, fem geyfadi vídahvar
og reyndiz mjög manníkæd, fér í lagi í
Fránkaríki, Nidurlöndum, Pruflaveldi^ og
Sviaríki. I Kaupmannahöfn vard og enn
þá vart vid hana; þó fýktuz miklu færri
enn í fyrra, og fullreynt virdtiz þad nú
(eins og vor nafnfrægi læknir, Prófeflor,
Riddari og Dr. Wendt fýnt hefir í ný-
útkomnum íkrifum á þýdíku og döníku)
ad bólann þar er láng-háíkaleguft, hvar
kúabólufetníng hefir forfómud verid, og
ad þau tilfelli eru mjög fá, ad náttúrleg
bóla dragi þá til dauda er reglulega hafa
notid téds varnarmedals, þótt þad ftöku
finnum-reyniz mögulegt, eins og hitt ad
fólk deyi af náttúrlegri bolu í annad íkipti
fenginni; dæmi til þefla íídaftnefnda til*
fellis gafft hér á nú umlidnum vetri, og