Íslenzk sagnablöð - 21.04.1825, Blaðsíða 12

1825-1826
24
23
armál, og þá 1<om eldr í Admíralíkipid af
öfyrifynju, fem med naudúng var ílöcktur;
þökti þad ej góds viti og Kapúdan Paílca
figldi loks þann 3da Maji, án vanalegrar
vidhafnar vid ílík tækifæri. Loidángr
hans vard ej heldr frægari enn vant var í
þcttad íkipti, þóttfjálfr hann, vegna fér-
legrar forijálnis, yrdi fyri færri ftórílifum.
Sonur Soldáns, AbdúlHamíd, er niftr
ftód til ríkis, dó á þeflu tídinda-ári, Qg á
ej eptir nema einn bródur, fem þó er fagdr
heilfulinur. Má því fegjaz ad veldi Tyrkia
í mörgu tilliti fé á fallanda fæti. pann
3da Janúarí 1826 eydilagdiz af eldsvoda
rnikill hluti forftadarins Galata vid Mikla-
gard, fem bygdur er af kriftnum Kaup-
mönnum og handverksmönnum, meft upp-
runnum úr nordrálfulöndum ; 1500 hús og
búdir brunnu þar til kaldra kola med mikl-
um audæfum og allfkyns varníngi, enn
þufund manns létu þar líf fitt. Tyrkneík-
um ftrídsmönnum var kénnt um eldqvei-
kju þefla, vegna haturs og öfundar vid
Kriftna, Ekki rýmdu Tyrkiar ennþá,
eptir kröfu Rúífa, furftadæminn Moldá
og Vallakíi (hvar peftfýkin nú lét fig í
Jjófi) og er því hætt vid ad Rúsílands nýi
Keifari lokfins leiti réttar fíns med vopn-
adri hendi.
Konúngr Perfaríkis, Feth Alí,
hefir nú fiinni um fjötugt og á 40 fyni,
fem margir hvörir þegar lifa í ófamþykki
innbyrdis, og mun þad ej til batnadar
gánga þegar fadir þeirra íellur írá.
Landftjórn Breta í Auftindíum
framhéldt ennþá ftrídinu vid Birmana
med mefta kappi, og vardi þartil ógrynni
fjár og hermanna. Konúngsríkid Aífam,
hvört fjandinennirnir höídu inntekid, unnu
Bretar ad nýu, og fríudu þannig náiæg
lönd fín úr ærinní hættu. Hershöídínginn
Morrífon hlaut fídann, einkum í Apríl-
is 1825, gódan framgáng í fjálfu Birma-
naríki, vaan þann ita (eptir lángann og
fnarpan bardaga, hvar 10,000Birmana íéllu)
Arrakan (ádr höfudftad férlcgs kóngs-
ríkis) og þann 25ta ftóra bore er nefniz
P r ó m e, hvar Eníkir bjugguz fyri fyrft
um finn, án þefs á því fuinri ad komaft
til höfudftadarins Amerapúra. Um þær
mundir dó Konúngr Birmana, og fonur
hans, Tíúkíamen, kom til ríkis, enn
fridr komfti'þó ej á ad heldur. Einnig
miftu þeir, í fnörpum bardaga, finn af-
arhraufta hershöfdíngia, nefndann Maha
Bandúla, hvörn Bretar meintu vcra upp-
runninn a£ Enfku kyni, fon hins fyrra land-
ftjórnara í Auftindíum, er ádr nefndiz
Karrok, og var ordinn Majór í ftríds-
manna ftétt enn fídan affettur, ftrauk
þeífvegna burt í fyrtum til Birmana, og
komft þar til mikillra valda, fem fyrr er
umgétid. Ej er mér þad famt kunnugt
hvört íaga þesfi muni á férlegum rökum
bygd. í Síam urdu einnig Konúnga-
íkipti; fá nýi Kóngr Króina Tfíatt er
fiigdur vinur Breta, og Síamefar reyndust
þeim ávallt hlidhollir í þeflú ftrídi, líklega
vegna nábúakrits vid Birmana. í Septem-
ber manudi 1825 vard lokfins almennu
vopnablé ákomid í 30 daga, og íkyldi þá
reyna til ad undirtala fridarlamníng. Hvör
hann verda mundi var enn ej heyrum kunn-
ugt, þó menn á gitíki ad Eníkir ecki med
neinu móti vilji apturíkila íjáfarftrönd
þeirri fem þeir unnid hafa ad auftanverdu
vid Indía haf, Komiz fá fridur á mun
Bretum líklega hægt veita ad kæfa þann
uppreiftar og óíridar anda er þegar fýndi
fig þcim á móti í vefturhluta Auftindíanna,
nálægt fljótinu Indus.