Tíminn - 28.07.1960, Blaðsíða 8

8
T í M1N N, fimmtudaginn 28. Júlí 1960.
getum reiknað með að fá síld af,
sum að öllu leyti og önnur að ein-
hverju leyti, segir Guðjón.
— Hvað er búið að salta hér?
— Eitt þúsund og fjörutíu
tunnur.
— Og á sama tíma í fyrra?
— Það get ég ekki sagt fyrir-
varalaust. Við vorum búnir að
salta meirihlutann af því sem við
fengum þann 23. júlí. 17. var mesti
söltunardagurinn okkar. Við sölt-
uðum þá töluvert á annað þúsund
tunnur.
— Hvað mest nú?
— Guð hjálpi mér. Það er ekki
neitt. 440 tunnur mest. Og dagur-
inn í dag sýnir sig. Þrjú skip með
innan við 100 tunnur samtals. Það
er ömurlegt taugastríð að bíða
eftir þessu? Þetta kemur ójafnt
niður. Sum plönin fá síld frá degi
11 dags. Önnur bíða og fá ekkert.
Helga er fyrsta skipið í dag. Ekk-
crt í gær. Súlan væntanleg með
öríáar tunnur.
— En ertu ekki ánægður með
síidina, þetta litla sem kemur?
— Þetta er bezta síld sem mað-
ur getur hugsað sér að fá til sölt-
unar. Sama hvert hún væri send á
markað. Alveg fyrsta flokks.
Það er nú svo að smærri slatt-
avnir verða alltaf notadrýgri í
verkun.
— Hvað eru margar stúlkur
sem salta hér?
— 60. Mjög jafnar og valdar
stújlkur.
— Ailar á tryiggingu?
— Þessar 60. já.
— Eitthvað af hlaupavinnufólki?
— Já, svo tökum við það ef
þörf krefur.
Landað úr Heigu RE 49. 25 tunnur af fyrsta flokks síld til söltunar.
Bjartsýni annan dag-
inn — svartsýni hinn
Handagreiðar
Þarna á planinu eru 10 stúlkur
að salta, allar handagreiðar og all-
ar fallegar. Við snúum okkur að
þeirri sem saltar við yzta kass-
ann:
— Gengur vel að salta?
•— Já, já.
Það er í rauninni óþarft að
spyrja. Hún gefur sér ekki tíma til
að líta upp og síldarnar úr kass-
anum eru á hraðri leið niður í
tu.nnuna.
— Búin að vera lengi?
— Þrjár vikur. í
I
Vilhjálmur Guðmundsson, forstjóri.
Siglufirði, 21. júlí
„Silfur hafsins“ er óút-
reiknanleg dýrategund. Vonir
gærdagsins brugðust hrapa-
lega; örfá skip eru væntanleg
með síld til söltunar í dag og
enginn veií hvað morgundag-
urinn gefur af síld. Sjórinn er
fullur af glærátu norður og
austur, síldin stekkur og
dreifir sér um allan sjó við að
elta þennan fjanda og rauð-
atan sem hnappar síldinni í
torfur, hefur ekki sézt í
nokkra daga, í verksmiðjun-
um er ekki brætt utan nokkrir
slattar í SR ’46. Siglufjörður
er í dag dauður bær — dauð-
v.r fram á kvöld því sem næst.
Við skulum þó líta niður á plön,
einhvers staðar þar sem byrjað er
að salta, til dæmis hjá Hafliða.
Helga RE 49 er lögst þar að
með nokkrar tunnur; stúlkurnar
eru að hnýta á sig svunturnar.
Þetta er fyrsta síldin í dag.
,;Príma síld“
Hér er formaðurinn á Helgu.
Hann heitir Ármann Friðriksson.
— Þið vonið að koma með
slatta, Ármar.n,
— Lítið, það eru smáir skammt-
ar núna.
— Hvar fenguð þið þetta?
— Norðaustur af Grímsey. Fjöru
tíu og fimm mílur.
— Sæmilegt veður þar?
— Ágætt veður. Virðist vera
tc'uverð síld. Léleg áta. Þjappar
sér ekki saman í torfur.
— Þetfa er glæráta?
— Já, þetta er bara glæráta.
Síldin dreifir sér mikið í hana.
Svokölluð stökksíld.
— Hvað voruð þið lengi úti í
þetta sinn?
— Þrjá daga. Við lönduðum síð-
ast á Raufarhöfn í bræðslu.
— Síldin lýrari þar?
1. GREIN
— Já, það er allt annað. Þetta
er alveg prima síld hérna fyrir
norðan.
— Hvað eruð þið búnir að fá
yfir vertíðina?
— Þrjú þúsund og sjö-átta
hundruð mál. Eitthvað svoleiðis.
— Þið eruð þá hvar í röðinni?
— Tuttugasta skip eða þar um
bi) Vel í meðallagi.
— Og hverju spáirðu?
— Það er ekki gott að spá. Óút-
reikanleg þessi síld. Maður vonar
þetta batni hér fyrir Norðurland-
ir,u ef átuskilyrðin lagast eitthvað.
Svo vonar maður það verði síld
fyrir Austurlandinu síðar.
Taugastríí
Á planinu hjá Hafliða hittum
við líka síldareftirlitsmann, Guð-
jón Ingólfsson. Hann segir Helgu
hafa skaffað planinu mest af þeim
skipum sem þar leggja upp. Næst
ur er Hrafn Sveinbjarnarson.
— Það eru seytján skip sem við
Soðtækin, þau nýju í baksýn