Tíminn - 05.05.1964, Blaðsíða 9

| Frá aVaffundi Búnaðar-
sambands Suðurlands
Auka ber
rekstrar-
lán land-
búnaöar
AÐALFUiNDUR BúnaSarsamb.
Suðurlands var haldinn á Selfossi
30. aprfl. s-1.
Fundinn sátu 56 fulltrúar hreppa
Ibúnaðarfélaganna, stjóm sam-
bandsins, starfsmenn og nokkrir
gestlr.
f upphafi fundarins minntist for
maður sambandsins, Páll Diðriks-
son tveggja framámanna sambands
ins, sem látizt höfðu síðan síðasti
aðalfundur var haldinn, þeirra
Dags Brynjúlfssonar. frá Gaulverja
bæ og Jóhannesar Þorsteinssonar.
Hveragerði. Jóhannes var ráðunaut
ur sambandsins í 5 ár, en Dagur
var í stjóm sambandsins í 5 ára-
tugi og formaður Sambandsstjórn-
ar 10 ár.
Fundanmenn vottuðu hinum
látnu virðingu og þökk með því
að rísa úr sætum.
Fundarstjórar voru kjörnir, Þor-
sterífti Sigurðsson, Vatnsleysu, og
Jón Egilsson, Selalæk. Ritarar
vörö kjömir Árni Ögmundsson,
Galtafelli og Jón Helgason, Segl-
búðum.
Formaður Sambandsstjórnar
flutti yfirlit yfir störf Sambands-
ins árið 1963. Hjalti Gestsson, fram
kvæmdastjóri Sambandsins, las
upp og skýrði ársreikninga Sam-
bandsins.
Þórarinn Sigurjónsson, bústjóii
í Laugardælum, las upp og skýrði
reikninga Laugardælabúsins og
Sigurmundur Guðbjörnsson, fram-
kvæmdastjóri Kynbótastöðvarinn-
ar í Þorleifskoti, las upp og skýrði
reikninga Kynbótastöðvarinnar.
Búnaðarsambandið hefur nú
flutt skrifstofur sínar í nýtt hús,
sem Sambandið hefur byggt að
Reynivöllum 10 á Selfossi.
Fjórir ráðunautar eru starfandi
á vegum Sambandsins. Auk Hjalta
Gestssonar em ráðunautarnic
Kristinn Jónsson, Einar Þorsteins-
son og Magnús Jónsson, er hóf
störf hjá Sambandinu á s. 1. ári.
Fluttu þeir allir skýrslur um
störf sín á liðnu ári.
Niðurstöðutölur á rekstrarreikn-
ingi Búnaðarsambandsins voru kr.
1.528.851,78, en á efnahagsreikn-
ingi kr. 5.574.740,61.
Á tilraunabúinu í Laugardælum
voru um s. 1. áramót 179 naut-
gripir, eru þá meðtalin naut kyn-
bótastöðvarinnar, 27 að tölu. AHs
voru sæddar frá kynbótastöðinni
12.643 kýr. Útibú frá stöðinni eru
5. Auk þess var sent sæði áfram
til Búnaðarsambands Kjalarnes-
þings og tíma úr árinu til Búnað-
arsambands Austurlands.
Sæðingargjöldin voru á s. 1. ári
kr. 160,00 á kú. Hafa nú verið
hækkuð upp í kr. 200,00.
Ólafur Stefánsson, settur bún-
aðarmálastjóri, og Gunnar Guð-
bjartsson formaður Stéttarsamb.
bænda, ávörpuðu fundinn. ræddu
um ýmis hagsmunamái landbúnað-
arins, í nútíð og framtíð.
Meðal samþykkta er fundurinn
gerði, var áskorun á sambandsstj.
að athuga möguleika á því að
LESTARRÁNID MIKLA
— „Gullnálin féll óséð niður í
heystakkinn um kl. 4.30 að morgni
fimmtudagsins 8. ágúst, þegar sím
inn vakti mig og ég heyrði varð-
stjórann segja :„Lest hefur verið
rænd í Gheddington“. Það var
mitt verk að finna þessa nál, tvær
og hálfa roilljón punda í banka-
seðlum, sem rænt hafði verið úr
póstlest á leiðinni frá Glasgow til
Euston.“
Þannig hefst frásögn Malcolm
Fewtrell, yfirlögreglustjóra Buck-
inghamhéraðs í Englandi, þar sem
mesta rán í sögu landsins, lestar-
ránið mikla, var framið 8. ágúst
s. 1. Réttur í Aylesbury hefur nú
nýlega dæmt 12 ránsmanna í
samtals 307 ára fangelsi. Aftur á
móti vantar ennþá mikinn meiri-
hluta þýfisins. En Fewtrell hefur
nú, að málinu loknu, orðið við
beiðni um að segja frá þeim níu
mánuðum, sem liðu frá því ránið
var framið og þar til dómur féll:
„Við fórum þegar á ránsstað-
in við Bridego-brúna, 38 mflur frá
London og okkur varð strax ljóst,
hversu þaulhugsað þetta rán var.
Og skýrsla læknisins um meiðsli
Jack Mills, lestarstjórans, sýndi,
að þeir hættu ekki á neitt. Hann
hafði verið sleginn meðvitundar-
laus.
Því næst fórum við til London
og yfirheyrðum starfsmenn aðal
póststofunnar. Einnig höfðum við
samband \úð Scotland Yard og
lagðar voru fram ýmsar getgátur
um, hverjir framið höfðu ránið,
en þær getgátur voru byggðar á
mjög góðri þekingu á þeim glæpa-
hringum, sem störfuðu í Glasgow,
Birmingham og London.
Scotland Yard sendi okkur tvo
mjög góða leynilögreglumen til
aðstoðar. Þeir komu til Chedding
ton síðdegis sama dag og við viss
um aðeins eitt með vissu: — Ein-
hvers staðar voru 15 ákafir menn
í felum með 2 1/5 milljónir
punda í bankaseðlum, líklegast
önnum kafnir við að skipta pen-
ingunum.
Við komumst strax þennan
sama dag að einni niðurstöðu, sem
ég er viss um að leiddi til þess,
koma á, á sambandssvæðinu, al-
mennum bændadegi, annaðhvort
eitt sér eða I samvinnu við önnur
félagasamtök á sambandssvæðinu
Stjóm Saimbandsins var falið að
gera áætfun um aukna aðstoð við
gróðurhúsaeigendur í samráði við
garðyrkjuráðunaut Búnaðarfélags
íslands og forystumenn garðyrkju
bænda á Suðurlandi.
Skorað var á ríkisstjórnina og
Seðlabankann, að auka nú þegar.
stórlega, rekstrarlán til iandbún-
aðarins, til að mæta stórhækkuðu
verði á rekstrarvörum hans, svo
sem áburði og fóðurbæti.
Fundurinn skoraði á stjórn Bún
aðarfélags fslands, að hún beiti sér
fyrir, að rannsakað -'erði á hverr.
hátt auðvelduð verði mæling mjó’k
ur í sambandi við skýrsluhald
náutgriparæktarfélaganna. Mikil
nauðsyn er að tækni verði aukin
á þessu sviði, því að með stækkun
kúabúanna, samhliða fámenni við
störf og breytingu á framkvæmd-
mjaltanna, er mjög aðka'landi, að
aðstaða til mælingar mjólkur
batni.
Aðalfundur Búnaðarsambands
Suðurlands, haldinn á Selfossi, 30.
apríl 1964, mótmælir eindregið
1% launaskatti, sem lagður er á
bændur, til stofnlánadeildar land-
búnaðarins. — Fundurinn telur, að
fjárþörf Stofnlánadeildarinnar eigi
að byggjast upp af alþjóðafé, þar
sem landbúnaðurinn er einn af
Framhald á 13. s(Su.
að við náðum ræningjunum 12 og
hluta þýfsins, eða £336.518. Við
töldum fullvíst, að ræningjamir
hafi falið sig einhvers staðar innan
30 mílna frá Cheddington, eða að
þeir hefðu a. m. k. falið peningana
á því svæði.
Setning, sem einn ránsmann-
anna sagði við póstþjóninn í lest
arvagninum, sem rændur var, suð
aði sífeilt í eyrum mér: —
„Hreyfðu þig ekM í hálftíma" —
hafði hann sagt. Það þýddi, að
þeir þurftu hálftíma til þess að
komast burtu. En þeir gátu ekki
ekið langt á hálftíma og þess
vegna lögðum við aðaláherzluna
á að finna felustað þeirra. Og það
vakti hjá mér gremju þegar mér
datt í hug hversu margir af-
skekktir staðir voru á þessu svæði
og hversu langan tíma það tæki,
að rannsaka þá alla.
Það fór svo, að grunur okkar
um, að þeir væru ennþá á svæðinu
innan 30 mílna hringsins um
Cheddington, varð að fullvissu.
Heppnin var með okkur. Eg minn
ist þess, að yfirmaður minn sagði
eitt sinn við mig, þegar ég var
ungur: „Gott lögreglustarf er 80%
vinna, 20% heppni og sá hæfi-
leiki, að sjá heppnina þegar hún
kemur til þín.“
MALCOLM FEWTRELL hefu'
starfaS sem lögreglumaður j 30
ár, en lét af störfum fyrlr um
hálfum mánuSi fyrlr aldurs sak
ir. FaSir hans var lögreglumaS-
ur og þrír af fjórum bræSrum
hans eru leynllögreglumenn.
Við sendum þegar út skipun til
lögreglunnar í Buckingham og ná-
grannahéruðunum um að rann-
saka afskekkta bóndabæi, hlöður,
ónotaðar járnbrautabrýr og aðra
staði, sem einhver möguleiki væri
á að þeir hefðu falið peningana. í
Buckinghamhéraði létum við
hvern einasta lögreglumann taka
þátt í leitinni með alla þá spor-
hunda, sem við höfðum yfir að
ráða.
En leitin var ýmsum vandkvæð
um bundin, því að Ijóst var að þeir
sem höfðu haft svo mikið fyrir
því að ræna lestina, myndu ekki
gefast auðveldlega upp. Ef ein-
hver lögreglumaður yrði svo hepp
inn að finna felustað þeirra,
myndi hann lenda í hörkubardaga
við glæpamennina. Okkur datt í
hug, að þeir hefðu talstöðvar og
hlustuðu á samtöl lögreglumann-
anna, og þess vegna bönnuðum við
þeim að nota talstöðvar. Hópar
lögreglumanna voru hafðir til taks
á vissum stöðum í borginni. Gerðu
þeir oft skyndileit á líklegum stöð
um og höfðu sporhunda með sér,
það bar engan árangur.
Annað atriði var okkur til mik-
illar hjálpar, en það var áhugi
almennings á málinu. Þúsundir á-
hugaspæjara buðu hjálp sína og
þúsundir cnnarra vonuðust eftir
að vinna þau háu verðlaun, sem
heitið var fyrir upplýsingar, sem
kæmu að gagni. Líklega hafa ræn
ingjarnir hlustað á útvarpið, því
að glæpamenn vilja alltaf vita
hvemig lögreglunni gengur, og
þeim hefur áreiðanlega fundizt
að allir væm á móti þeim. Og
með því að hafa góð sambönd
við blaðamennina, sem skrifuðu
um málið, hófum við sálfræðilega
styrjöld gegn ræningjunum. Það
gerði þá taugaóstyrka og fékk þá
til þess að flýta sér meira, en
þeir höfðu upphaflega áætlað.
í aðalstöðvum lögreglunnar í
Aylesbury hringdi síminn látlaust
og þúsundir manna gáfu okkur
hugmyndir og upplýsingar. Þetta
skapaði geysilega vinnu, en ég
er viss um, að það eyðilagði hina
nákvæmu áætlun ræningjana um
að skipta peningunum og pakka
þeim inn í friði og ró í Leathers-
lade Farm. Á föstudaginn, 9. ágúst
vissu þeir um hina áköfu leit í
héraðinu. Það fékk þá til þess
að flýta sér svo mikið, að þeir
t. d. gleymdu 600 pundum í póst
pokunum ásamt ónotuðum pappír
o. fl.
Þrátt fyrir okkar miklu vinnu,
komu fyrstu raunverulegu upp-
lýsingarnar frá áhugaspæjara.
John Maris frá Oakley tók eftir
ýmsu undarlegu á Leatherslade
Farm, sem seinna reyndist vera
aðalstöðvar ræningjanna. Það var
mánudaginn 12. ágúst. En lögregl
an hafði meira en nóg að gera,
svo að ekkert skeði þennan dag.
Daginn eftir hringdi Maris aftur
og sagðist fullviss um, að hér
væri eitthvað alvarlegt á seyði,
Tveir lögreglumenn fóru þá á
vettvang og fundu tómu póst-
pokana.
Sumir ásaka okkur fyrir að
hafa ekki farið þangað strax. Þeir
segja, að ef við hefðum farið
strax, þegar Maris hringdi, þá
hefðum við náð ræningjunum glóð
volgum. Þetta er að mínu áliti
eintóm vitleysa. Heill her hefði
ekki getað rannsakað alla þá staði,
sem hinir og þessir töldu „grun-
samlega“ Qg auk þess hafa ræn-
ingjarnir yfirgefið staðinn á föstu
dag eða laugardag og voru því
farnir löngu áður en John Maris
kom þangað fyrst á mánudagimi.
Bóndabærinn var raunverulegi
yzt í 30 mílna hringnum og vil
unnum eftir vissri áætlun, þ. e
við hófum leitina í miðjum hringi
um. Eg hef bölvað sjálfum méi
óteljandi sinum síðustu mánuð
ina fyrir að hafa ekki byrjað leit
ina við brún hringsins og haldið I
átt að miðjunni.
Við skildum bílana eftir á aðal
veginum og gengum hálfa mílí
upp að bænum. Við gengum um
bæinn með hendur í vösum, til
þess að snerta ekki neitt. Póst
pokarnir, sem verið höfðu í kjali
aranum, !águ nú á gólfinu í seti'
stofunni og í eldhúsinu fundun
við ýmis matarílát, 16 pör af hnífi
pörum, kerti og fleira. Allt þetti
styrkti þá skoðun okkar, að vií
hefðum neytt ræningjana til þ'esi
að flýja fyrr en þeir höfðu upp
haflega ætlað sér. Annars hefðu
þeir líklega dvalizt á bænum fram
eftir sumrinu, þar til þeir höfðu
eyðilagt öll sönnunargögn, og þá
hefði enginn getað sett bæinn i
samband við ránið.
Leatherslade, sem lá um hálfa
mílu frá aðalveginum, var vand-
lega valinn. Það var eini bónda-
bærinn á þessu svæði, sem ekki
var merktur inn á landabréf. Hann
hafði síma, sem tekinn hafði vei
ið úr sambandi, svo að umheim
urinn hafði ekkert samband við
bæinn.
Þessi nýi fundur var mjög þý8
ingarmikill, því að nú gátum við
kynnt okkur eiganda bæjarins, bil
reiðasérfræðingar gátu fundið út
hver átti vörubílinn og Land Rov-
er-inn, sem við fundum þama, og
ef heppnin væri með okkur, þá
gátum við jafnvel fundið fingra-
för.
Scotland Yard sendi okkur fleiri
hjálparmenn og sérfræðingar tóku
til starfa. Fingrafarasérfræðingai
störfuðu dögum saman og rann-
sökuðu allt hátt og lágt, Og leit
þeirra bar árangur.
Charles Wilson skildi eftir
fingraför sín á sjúkrakassa og
saltboxi, Thomas Wisbey á hand-
riði fyrir ofan baðið, Roberl
Welch á bjórdollu, James Hussey
á annarri pallgrind vörubílsins og
Roy James á glerdisk.
Dr. Ian Holden, starfsmaður vi8
Forensic Laboratory, safnaði sam
an alls kyns furðulegum hlutum,
svo sem máiningu, ösku, mold,
hárum og fJeiru og rannsakaði það
allt nákvæmlega. Þetta hjálpaði
okkur einnig, því að sams konar
málning fannst á skóm Gordon
Goody og á einni jakkatölu Will
iam Boal.
Fyrstu handtökurnar skeðu 15.
ágúst, en það voru þeir Rogers
Cordrey og William Boal. Hjá
þeim fannst 140.000 pund í átta
ferðatöskum. Daginn eftir fannst
100.900 pund í skógarkjarri i
Surrey. Og það, sem var ennþá
betra, — í töskunni. þar sem
peningarnir voru, fannst einnig
þýzkur hótelreikningur með nafn
inu Herr og Frau Field. Við
vissum þá þegar, að Brian Field,
skrifstofumaður hjá John Wheat-
er, lögfræðingnum, sem sá um
kaupin á Leatherslade Farm, var
kvæntur þýzkri stúlku, sem hét
Karen.
Handtökurnar héldu áfram;
Brian Field, Charles Wilson, Ron
ald Biggs. James Hussey, GnMm
Goody, Robert Welch ; t,n
Wheater og Roy James
Og þá gátu réttarhii »af-
izt, jafnvel þótt að minnsta icosti
tveggja væri ennþá saknað, þeirra
Bruce Reynolds, forngripasa’n
Charles White, veitingam?
1
TÍMINM, þriSiudaginn 5. maí 1964