Morgunblaðið - 21.07.1973, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ — LAUGARDAGUR 21. JIJLÍ 1973
SAI B Al N Anne Piper: 1 Sncmma í háttrinn
það aðeins einn hálftíma á sunnu
dögum, en það sem verra var:
þeir máttu ekki einu sinn.i sjá
kvenmann. Konurnar sem elduðu
ofan í þá stungu matnum gegn
um litla lúgu, og munkarnir sáu
ekkert af þeim nema gílda hand-
leggina.
Ég varð alveg frá mér við að
heyra þetta og vildi ekki vera
þama lengi. En hr. Jones stóð
fast á því, að við skyldum borða
inestið okkar undir háu tré.
— Hugsaðu ekkert um munka-
garmana, sagði hann. — Þeir eru
hér af frjálsum vilja og ekkert
bannar þeim að fara ef þeir vilja.
— Ég býst við að þeir trúi
of mikið á helvíti tii þess að þora
að fara burt. Ég var fegin þegar
við vöktum feita franska báts-
manninn og sigldum aftur til
Cannes.
Ég sagði ekki hinum aðdáend-
unum mínum um trúlofun okkar
hr. Jones, og fékk því þrjú bón-
orð næsta hálfa mánuðinn. Þess-
ir umsækjendur um hönd mína
voru allir yngri og faliegri en
hr. Jones og einn þeirra amerisk-
ur— var meira að segja ennþá
ríkari. En einhvernveginn kærði
ég mig ekki um neinn þeirra og
var fegin þegar bréfið kom frá
lögfræðingnum og þar stóð að hr.
Jones væri ríkur og mikilsvirtur
kolahöidur, og hefði aldrei verið
giftur áður, ætti engin viður-
kennd böm og enga ættingja á
lífi. Það stóð llka heima, að hann
bjó á gömlu bóndabýli í Glam-
organdalnum, sem hann hafði
sfeinnað upp með ærnum tilkostn-
aði, fyrir tveimur árum. Hann var
var talinn veill fyrir hjarta. Ég
hringdi bjöliunni minni.
— Kaliið þér á hr. Jones, skip-
aði ég og hr. Jones kom, allur
snyrtur og uppstrokinn og hárið
venju fremur Perstlþvegið. Ég
rétti honum bréfið frá lögfræð-
ingnum. — Þú ert þá enginn Biá
skeggur, sagði ég, — og þú virðist
vera að öUu leyti sá, sem þú seg-
ist vera. Ef þú vilt mig, eins og
ég er staurblanka en vel búna
tízfeufötum — Þá er ég þín. Við
hlógum bæði.
— Feginn er ég — hann varð
alitaf velskari ef hann komst eitt
hvað í uppnám— að þú skulir
ekkert éiigi til. Það feann að viera
að ég sé barnaræmingi — en það
er þá að minnsta kosti barnið sem
ég er að sækjast eftir en ekki
sdifurhringlan þess.
— En hvað um mig? Get ég
ekki verið að sækjast eftir þiinni
siilfurhringiu?
— Ég held ekki að það yrði
ómaksins vert fyrir þig, ef ekkert
væri annað. Þú verður ekkert
ríkari en þú ert nú nema hvað
þú færð þitt eigið hús.
— Ég á nú sjálf hús í London.
Skyldi ég þurfa að skiJa því?
Ég verð að skrifa og spyrja Ed-
ward.
— Hvenær eigum við að gifta
okkur?
— Hvenær sem þú vilt. 1 næstu
viku ?
— Og þá héma?
— Já þvi ekki það. Við höfum
hvorugt okkar neina vandamemn
að ráðgast við. Eina vinkonan
sem mig mundi langa að bjóða,
er í Buenos Aiires.
Þetta var rólegt brúðkaup, I
samanburði við hið fyrra. Við
læddumst út einn morguninn (ég
i gráum léreftsfötum og með
vönd af brönugrösum) og fórum
yfiir í ráðhúsið. Við náðum í
tvennt af götunni, til þess að
að vera svaramenn.
— Við skulum hafa sitt svefn-
herbergið hvort, sagði hr. Jones,
— og vera héma einn mánuð
til. En þá fer mig að langa til
að komast heim og vita, hvernig
ástatt er þar.
Er þér sama þó að ég haldi
áfram að fara út með ölium
þessum karlmönnum, sem ég
þekki?
— Hafðu það eins og þú vilt,
elskan. Ég kem tii með að sjá þig
meira þegar við komum heim til
Wales. En kannski ættum við að
borða saman í kvöld?
Við fengum ágætis kvöldverð,
gjörólikan þeim, sem ég fékk með
Edward fyrir sex árum. Samt
van enn kampavín, en hr. Jones
fór hægt í það, en sagði mér
fjölda af skritnum sögum með
þessari sönglandi rödd sinni, sem
ég var svo hrifin af. Á eftir
fylgdi hann mér að herbergis-
dyrunum mínum, kyssti mig létt
á ennið og fór svo frá mér.
— Ég raulaði fyrir munni mér,
í bezta skapi, og 1-æsti síðan
dyrunum, eins og ég var vön.
— Ég skal taíka lykilinm, sagði
rödd Jacks utan af svölunum.
Hann lallaði inn í herbergið.
Við stóðum og gláptum hvort á
annað. Ég gat mig ekki hreyft.
— Þykir þér ekki gaman að
sjá mig, elsfean? Nógu lengi er
ég búinn að vera að þvl að
finna þig. Hann rétti fram arm-
ana, en ég gat ekki farið til
hans.
— Þú elskar míg þó vonandi
ennþá? Hann dró mig hægt að
sér, en ég streittist á móti.
— Jack . . . ég var að gifta
miig í morgun!
— Ekki þó aftur. Þú ert svo
leiðinleg — svo seimheppin. Þú
hefðir nú getað beðið. Hann
sagði þetta i léttum tón, en ég
fann samt, að hann var reiður
og hélt fast um miftið á mér.
— Hvers vegna er maðurinn
þá efefei héma, á sjálfa brúð-
feaupsnóttina?
— Hann er indæll maðúr,
sagði ég, — einhver indælasti
maður, sem ég hef nokfeum tíma
þekfet, en hann hefur verið veik-
ur og er talsvert gamall.
Æ, Jack, horfðu ekki svona
á mig og láttu mig ekki svikja
eiskuna hann hr. Jones strax í
upphafi, bað ég með sjálfri mér,
en einhver yndislegur skjálfti
fór um mig aHa og ég var
alveg orðia-us af eintómri ást.
— Hvað ertu búin að hafa
marga síðan seinast? sagði Jack
og lyfti undir hökuna á mér tU
þess að horfa í augun á mér.
— Eigimmenn eða elskendur?
— Hvort tveggja og bæði.
— Þetta er sá fyrsti.
— Þú átt við, að ég hafi ekki
komið nema einum degi of seint.
— Einmitt.
í þýáingu
fóls Skúlasonar.
— Æt.astu virkilega til þess,
að ég trúi því, Jenny? Hvers
vegna i dauðanum þarftu að vera
að ljúga að mér, þegar við erum
búiin að þekkjast svona vel í
ngestum tíu ár?
— Ég ætlast alls ekfei til, að
þú trúir þvi, en það er bara
satt. Ég hef verið að hvlla mig.
— Ja, hvert í veinandi! Hann
hló eims og hann ætlaði aldrei
að hætrta. Hann settist máttlaus
niður á rúmið. Ég stóð hjá
honum og var alveg í vandræð-
um, því að ég héit,' að hann
væri að sleppa sér.
— Ó, Jenny, hvað ég elsfea þig!
Þú ert óborgandi engill!
Hann dró mig niður til sín og
kyssti mig ofsalega. Eftir stutta
algleymisstund, reyndi ég að losa
mig aftur.
— Þú skilur þetta ekfei, Jack.
Ég kann miklu betur við þenn-
an mann heldur en Edward, og
ég vil ekki gera hann óhamingju
saman.
— En þér var alveg sama,
hvað óhamingjusaman þú gerð-
ir mig.
— Ég hélt ekki, að ég gerðd
þig það. Þú hefur aldrei komið
fram við mig eins og ég væri
ómissandi.
— Nú, ekki það? Hann reyndl
að lita út einis og einhver væri
að fara Hla með hann, en prakfe-
araaugum í honum ljómiuiðu
eims og hann væri kátur.
— Jæja, guði sé nú lof, hvað
sem öðru líður, að ég skuii hafa
fund'ið þig aftur og þú sért ekk-
ert á förum í bHi. Hann dró mdg
aftur að sér, svo að ég gat mig
ekki hreyft. Hann Jack er svo
stór og sterkur.
— Hvernig gengur með mál'ara
listina? spurði ég til þess að
skipta um efni og reyma ein-
hvern veginn að sleppa.
— Takk, bærilega. Ég er kom-
inn í tízku sem andlitsmynda-
málari. Ég sfeal mála hausimm á
manninum þínum fyrir hundrað
pund. Gleymdu ekki að stinga
upp á því við hann. — Nei, þú
gleymir þvi ekki, bætti hann við,
þegar ég reyndi að færa mig
frá honum. — Ég kom nú ekki
hingað till þess að ræða málara-
ldst við þig.
— Líklega fremur til þess að
nauðga mér og splundra öðru
Tilkynning
FRA STOFNLANADEILD
LANDBÚNAÐARINS.
Umsóknir um lán vegna framkvæmda á árinu 1974
skulu hafa borizt bankanum fyrir 1. september
næstkomandi.
Umsókn skal fylgja teikning og nákvæm lýsing
á framkvæmdínni, þar sem meðal annars er til-
greind stærð og byggingarefni.
Ennfremur skal fylgja umsögn héraðsráðunautar,
skýrsla um búrekstur og framkvæmdaþörf svo og
veðbókarvottorð.
Eldri umsóknir falla úr gildi 1. september næst-
komandi, hafi Stofnlánadeildinni eigi borizt skrifleg
beiðni um endurnýjun.
Vegna vélakaupa.
Lánsumsóknir ræktunar- og búnaðarsamband
vegna kaupa á stórvirkum vinnuvélum skulu hafa
borizt bankanum fyrir 31. desember næstkomandi.
Þeim skal fylgja upplýsingar um verð og tegund
vélar og greinargerð um þörf á kaupunum.
Engin sérstök tímatakmörk verða sett á almennar
lánsumsóknir bænda vegna kaupa á dráttarvélum.
Umsókn skal fylgja veðbókarvottorð, skýrsla um
búrekstur og upplýsingar um verð og tegund vélar.
Reykjavík, 18. júlí 1973
BÚNAÐARBANKI ÍSLANDS.
STOFNLÁNADEILD LANDBÚNAÐARINS.
velvakandi
Velvakandi svarar i síma
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
Q Þakklæti til skilvíss
finnanda
Dagmar Jensdóttir á Siglu-
firði hringdi. Hún sagðist hafa
verið á ferðalagi í Mývatnssveit
nýlega, ásamt manni sinum.
Þegar þau komu til Akureyr-
ar í heimleiðinni saknaði Dag-
mar handtösku sinnar, en í
henni var meðal annars talsvert
af peningum. Liðu nú nokkrir
dagar, en þá kom taskan í leit-
irnar. Einhver hafði fundið
hana við vegimn uppi á Vaðla-
heiði, komið síðan með hana í
Hótel Reyniihlíð og beðið starfs-
fólk þar um að koma henmi til
skHa.
Dagmar viH koma á framfæri
þakklæti sínu til þess, sem tösk
una fann, og er vonandi, að
hann reki augun í þessar
llnur.
0 Allt í varga ginum
Þorkell Hjaltason skrifar:
„Upp er skorið engu sáð
aHt er í varga gimum
Þeir, sem aldrei þekktu ráð
þeir eiga að bjarga hinum".
Þessi bráðsnjalla visa EgHs Jón
assonar lýsir ákaflega vel Is-
lenzkum stjómmálum i hnot-
skum, eins og hún er-nú. Hið
farsæla og glæsta vif reisnar-
timabil er að baki. — 1 stað-
inn er komin hin svo kallaða
vimstri stjóm, sem i reynd virð-
ist vera hinn mesti niðhöggur
öllu stjórnmálalífi í landinu.
sjálf skýrustu máli. Sem dæmi
má nefna skatta og efnahags-
málim, en báðir þessir mála-
flokkar eru með hreimum en-
demum frá hemdi stjómvalda,
eims og nýútkomim skattaskrá
sýnir bezt. Þessum málum er
stefnt í fullkomna ófæru haldi
svo fram sem nú horfir.
— Ég var í dag (18. júlí)
að fá skattseðildnm minn í hend-
ur að upphæð fer. 164 þúsund.
áratuginn og hef ekkert getað
unnið frá áramótum.
0 Skattfrelsi eftir 70 ára
aldur
En þvi miður er ég ekki einn
á báti hvað þessum sköttum við
vikur. AUt eldra fólk hefur
þessa sömu sögu að segja. Þessd
vitlausa skattpíning gerir flest
eldra fólk að öreigum og þurfa-
lingum. Ef til vill er það mark-
mdð kommúnista að svo verði.
Verði þeim þá að góðu, eftdr
málefnum.— 1 réttu lagi ætti
fólk, sem komið er yfir 70 ára
aldur enga skatta að greiða.
— Það opinbera ætti að láta
sér nægja að vera búið að flá
þetta fólk í 54 ár samfeUt og
láta þar við sitja. — Enda mum
sá háttur á hafður sumstaðar
úti á landi, og víða eriendds,
eftir því sem mér er tjáð. —
Þorkell Hjaltason."
— Flest hennar verk tala þar Þó er ég nýkominn á áttunda
Stúlkur
Húsmæðraskólinn á Hallormsstað starfar frá
15. september til 31. maí.
Kennslugreinar:
Hússtjórn,
vefnaður,
hannyrðir
og fatasaumur,
auk bóklegra greina.
Umboðssolo d
bifreiðum
OPNUM I DAG UMBOÐSSÖLU A BIFREIÐUM
AÐ HVERFISGÖTU 18.
OPIÐ VIRKA DAGA FRA KL. 6 E. H. TIL KL. 10 E. H.
LAUGARDAGA FRA KL. 10 F. H. TIL KL. 4 E. H.
SlMI 1-44-11.
BlLASALA — BlLASKIPTI — BlLAKAUP.
m
BÍLLINN
BILASALA
HVERFISGÖTU 18-simi 14411