Morgunblaðið - 02.04.1978, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. APRÍL 1978
VtK>
KAFr/Nd
"9[lr

GRANI göslari
Hafid þór okki meðferöis meðma-li frá öðrum en móður yðar?
Fyrst verðum við að slaka á.
— Má ég ekki ná í stól handa
þér?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Þegar sænsku Evrópu-
meistararnir sátu fyrir svörum
að loknu Stórmóti Bridgefélags
Reykjavíkur sögðu þeir félagar
báðir frá éftirminnilegum spil-
um, sem fyrir þá komu í
keppninni. Morath sagði frá einu
af mörgum góðum spilum þeirra
félaga, en Göthe sagði frá slæmu
spili, botni sem klesst var á þá.
Morath og Göthe sátu í
norður-suður en í austur-vestur
voru Ríkharður Steinbergsson
og Bragi Erlendsson. Allir voru
utan hættu og vestur gaf.
Norður
S. KG963
H. 42
T. ÁD106
L. 103
Vestur Austur
S. AD7 S. 4
H. Á65 H. DG109873
T. K9753 T. 2
L. K5 L. Á987
Ertu alveg frá þér strákur. — Guði sé lof það urðu
engar skemmdir!
Stórir bílar
og umferðin
Tilefni bréfsins hér á eftir er
reglugerð, sem taka mun eiga gildi
á næstunni, reglugerð þar sem
kveðið er á um vissan forgang
strætisvagna í umferðinni:
„Einhvern tíma á næstunni á að
ganga í gildi regla sem samþykkt
var á Alþingi í vetur um að
strætisvagnar fái ákveðinn for-
gang í umferðinni. Er reglan
eitthvað á þá lund að vegn, sem
ekur út frá biðstöð og gefur
ótviræð merki þar um, skuli eiga
forgang framyfir þá sem koma
aðvífandi eftir akbrautinni. Ekki
kann ég að útskýra þessar reglur
nánar, né heldur veit ég hvernig
þessi forgangur verður metinn, en
það mun væntanlega koma í ljós.
Hins vegar vildi ég mega furða
mig nokkuð á að þessi regla kemur
fram svo og því hversu fáir hafa
mótmælt henni. Ég minnist að
visu þess að hafa séð mótmæli við
henni frá ýmsum og þá helzt í
lesendadálkum dagblaða og líka
hef ég heyrt vagnstjóra ræða það,
að ekki séu þeir alveg sáttir við
þessar reglur. Þeir hafa nefnilega
notið ákveðins forgangs í umferð-
inni í langan tíma, eða a.m.k. hjá
þeim ökumönnum, sem eiga ein-
hvern snefil af tillitssemi. Á þann
veg geta þeir komist ferða sinna og
haldið tímaáætlunum sínum, en ég
á eftir að sjá að þessi forgangur
veiti þeim það sem ætlast er til. Ég
held nefnilega að ökumenn bregð-
ist ekki eins vel við og ætla mætti
þegar einum hópi ökumanna og
ökutækja er gefinn forgangur.
Án efa verður það líka erfitt
fyrir ökumenn að meta það í hvert
sinn hvort þeir eigi að stöðva fyrir
strætisvagni, hvernig sé háttað
rétti þeirra og svo framvegis. Ég
geri ráð fyrir að þessi reglugerð
breyti e.t.v. ekki svo ýkja miklu
um núverandi ástand, bílstjórar
hafa sagt að það sé alls ekki svo
slæmt, en það mætti fremur líta á
hana sem viðurkenningu á því
ástandi sem nú ríkir. Ég held að
samband milli hins venjulega
ökumanns og strætisvagnabil-
stjórans sé ágætt og þurfi engar
reglugerðir til að lagfæra það, en
miklu fremur aukinn umferðar-
áróður og áminningar um að sýna
tillitsemi í hvítvetna.
Reykvískur ökumaður“.
Ekki hefur Velvakandi neinu að
bæta við þetta, en e.t.v. vilja
lesendur halda áfram einhverri
umræðu um það og er það
velkomið. En frá umferðinni
snúum við okkur að öðru máli sem
Suður
S. 10852
H. K
T. G84
L. DG642
Sagnirnar voru líflegar.
Norður 1 S
Vestur Pass Austur
1 L dobl
3 G allir pass Suður 3 S dobl 6 H
Opnunin sagði frá 16 punktum
eða meir en dobl austurs lýsti
jákvæðri hendi með færri en 3
kontról. Og þegar þrjú grönd
komu að Ríkharði hugsaði hann
með sér, að annaðhvort væri að
hrökkva eða stökkva og skellti
sér í slemmuna.
Göthe spilaði út lágum spaða,
sem tekinn var með ás. Eftir
nokkra umhugsun tók Ríkarður
á hjartaásinn en Göthe hafði
orðið hálfhissa á að sjá hann
koma upp í blindum. En hann
missti ekki alla von því ekki var
útilokað, að norður gæti yfir-
trompað þegar sagnhafi tók að
trompa lauf í borði. En allt kom
fyrir ekki. Hjartasexið og fimm-
ið reyndist stórveldi, sem
Morath réð ekki við. Sex hjörtu
dobluð og unnin snaggaralega.
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaga eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir islenzkaði
12
götusala. I>ér getið ekki ímynd-
að yður hvað var mikið af
vörum hér í eina tíð. En hr.
I.ouis var sá eini sem vissi hvar
hver einasti hlutur var.
— Hann var lagerstjóri.
ekki satt?
— Jú. Jú. Hann var í gráum
slopp og þarna til hægri var
lítið herbergi með gleri. þar sat
hr. Kaplan og hafði skrifstof-
una sína. Þar var líka vélrit-
unarstúlkan. hún fröken
Le(»ne. og á na'stu ha-ð í örlítilli
skonsu var bókhaldarinn. Það
var ekki nokkurn sem grunaði
hvað var á seyði. Einn góðan
veðurdag í október eða nóvem-
ber. ég man ekki nákvæmlega
hvenar en ég man að það var
farið að kólna. þá kallaði hr.
Max Kaplan starfsliðið saman
og tilkynnti að fyrirtakið
myndi ha'tta störfum og hann
hefði fengið kaupanda að lag-
ernum.
Þá héldu ailir að húsið yrði
riíið alveg á nastunni til að
rýma til fyrir þessu kvik-
myndahúsi sem ég nefndi við
yður.
Maigret hlustaði þolinmóður
á skrafið og reyndi að gera sér
í hugarlund hvernig þessar
vistarverur hefðu litið út þegar
enn voru umsvif í þeim.
— Það á líka að rífa fremra
húsið. Öllum leigjendunum
hefur verið sagt upp. Sumir
fluttu en aðrir hafa verið um
kvrrt og það er laukrétt hjá
þeim. Það sem að er skal ég
segja yður. er að nýju eig-
endurnir vilja ekki leggja í
kostnað við að gera við húsið.
Eg veit ekki hvað mörg mál eru
í gangi. Fulltrúi fógeta kemur
að minnsta kosti einu sinni í
mánuði. Ekki veit ég hvað ég
hef oft pakkað saman sjálf.
— Þekkið þér frú Thouret?
— Ég hef aldrei séð hana.
Þau bjuggu fyrir utan borgina.
í Fuvisy. held ég...
— Hún býr þar enn...
— Hafið þér hitt hana?
Hvernig er hún?
Maigret svaraði ekki, en
yppti öxlum og hún virtist
leggja ákveðna meiningu í
þessa hreyfingu hans.
— Ja. grunaði mig ekki. Ég
fann alltaf að hann var ekki
ána-gður í hjónahandinu. Líf
hans og yndi var hér. Þess
vegna held ég það hafi fengið
mest á hann — vegna þess að
hann var þá kominn á þann
aldur að það er erfitt að
gerbreyta um lífsháttu.
— Hvað var hann gamall?
— Fjörutíu og fimm —sex
ára.
— llafið þér nokkra hug-
mynd um hvaða vinnu hann
fékk síðar.
— Nei. hann sagði mér ekki
frá því. Ég held hann hafi átt
erfitt. að minnsta kosti framan
af. Það leið langur tími og ég
sá hann ekki. Einn daginn
þegar ég var í útréttimíum sá
ég hann sitja á bekk. Ég varð
alveg miður mín. Það er ekki
sa-mandi fullfrískum karl-
manni að sitja á hekk um
háhjartan daginn. Ég var að
hugsa um að fara og gefa mig
á tal við hann. en svo fór ég að
hugsa um að kannski væri það
óþægilegt fyrir hann. svo að ég
tók á mig krók.
— Hvað var þetta liingu
eftir að fyrirtækið hafði verið
lagt niður?
Það var napurt þarna í
líflausum herhergjunum og
hún sagði,
— Viljið þér ekki koma inn
í ihúðina mína og hlýja yður.
Ja. hvena-r var þetta nú. Það er
ekki gott að segja. Það var að
minnsta kosti ekki komið vor.
því að trén voru ekki farin að
laufgast. Ætli það hafi ekki
verið síðla vetrar.
— Hvena-r hittuð þér hann
svo na-st?
— Ekki fyrr en um sumarið.
Þá hrá mér mest í brún þcgar
ég sá sólgulu skóna sem hann
hafði á fótunum. Ilvers vegna
horfið þér svona á mig?