Morgunblaðið - 23.07.1982, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 23. JÚLÍ1982
Lendingakeppni á Akureyrarflugvelli:
Einkaflugmaðurinn sló
atvinnumönnunum við
Ágúst Ásgeirsson
I ngur og tiltölulega nýút-
skrifaöur einkaflugmaAur,
Haukur Jónsson, skaut ollum
öðrum ref fyrir rass í
lendingakeppni, sem flugskóli
Akureyrar efndi til á Akur-
eyrarflugvelli. Alls mættu 23
keppendur til leiks á átta
flugvélum, og voru atvinnu-
menn meóal keppenda, en
þeir urðu að lúta í lægra haldi
fyrir einkaflugmanninum að
þessu sinni.
Lendingakeppnin var þrí-
skipt, þ.e. keppendur þurftu
að leysa þrenns konar lend-
ingar af hólmi, marklend-
ingu, nauðlendingu, og lend-
ingu yfir hindrun. Hlutu
keppendur misjafnlega
mörg refsistig eftir því
hversu langt frá marklínu
þeir lentu.
Haukur Jónsson, sem
flaug Piper Tomahawk, TF-
JMF, hlaut fæst refsistig,
eða 81 og hlaut því til varð-
veizlu veglengan far-
andbikar sem Flugfélag
Norðurlands gaf til keppn-
innar.
í ððru sæti varð Viðar
Garðarsson, einnig einka-
flugmaður, á Piper Warrior,
TF-PIA, með 103 refsistig,
og þriðji varð Gunnar
Karlsson flugstjóri á Rallye
220 Minerve, TF-OSK, með
172 refsistig.
Keppendur voru flestir
frá Akureyri, en ein keppn-
isvélanna var úr Reykjavík.
Meðal keppnisvéla var TF-
KEA, heimasmíðuð vél
Húns Snædal. Að sögn
kunnugra ríkti mikill
íþróttaandi meðan á keppn-
inni stóð, en hún stóð á
sjötta tíma með matarhléi.
Þótti mótið takast með
ágætum undir röggri stjórn
Finnbjörns Finnbjörnsson-
ar flugmanns, sem hafði veg
og vanda af undirbúningi og
framkvæmd keppninnar.
Fyrirhugað er að halda
framvegis lendingakeppni
af þessu tagi á Akureyri, um
fyrstu helgi júnímánaðar.
Húnn Snædal á TF-KEA undirskýtur á TF-KEA, flugvél sem hann smíðaði sjálfur og reynst
hefur vel.
I.jósm. I’t'lur I*. Johnsnn.
Einn keppendanna kemur of lágt inn yfir hindrun, svo slaka varð á bandinu. Fyrir það eru
veitt mörg refsistig, og þeir sem þannig fljúga eiga litla möguleika í keppni af þessu tagi.
Sigurvegarinn í lendingarkeppninni, Haukur Jónsson, um það bil að snerta í einni lending-
unni á Piper Tomahawk, TF-JMF.
•>
1
Super-Cub svífur rétt yfir flugbrautinni inn á lendingarsvæðið. | J«s,n •’é,ur J,,hnson-
Neskaupstaður:
íbúðir fyrir aldraða í
Haustið 1979 var hafin bygging á 12
íbúðum fyrir aldraða á vegum Nes-
kaupstaðarbæjar. I*etta verða 4 hjóna-
íbúðir, 5V/2 fermetri að stærð, og 8
einstaklingsíbúðir, 38'/2 fermetri hver
íbúð.
I íbúðunum er setustofa, svefn-
herbergi, eldunaraðstaða, bað og
einnig fylgir geymsla hverri íbúð.
ByKRt er á lóð Fjórðungssjúkra-
hússins og verða íbúðirnar tengdar
við það með tengibyggingu. Sjúkra-
húsið mun sjá fólkinu fyrir ein-
hverri þjónustu, en samt er ætlazt
til þess að hver íbúð verði sjálfstætt
heimili. Þarna verður stór sameig-
inleg setustofa, auk þess verður
vinnusalur fyrir föndur og tóm-
stundir og aðstaða til minni háttar
vinnu. Einnig er fyrirhugað að
þarna verði dagvistun aldraðra, þar
byggingu
sem þeir geti komið saman og stytt
sér stundir í þessum sameiginlegu
vistarverum. Áætlað er að gera
húsið fokhelt í haust, en nú er búið
að steypa báðar hæðir þess, en þak-
ið er eftir. Áætlaður byggingar-
kostnaður var um 6 milljónir í
september 1981 miðað við allt full-
frágengið. Verktaki er byggingarfé-
lagið Byggð hf. og formaður bygg-
ingarnefndar er Stefán Þorleifsson.
Dýralæknar skera ekki fólk
Um ráðherravald og hreppapólitík
Eftir Stefán
Stefánsson og Sól-
veigu H. Jónsdóttur
VIÐ undirrituð hjón urðum fyrir
sérstæðri reynslu fyrir skömmu.
Við höfðum sótt um störf vita-
varða við Galtarvita sem auglýst
voru laus til umsóknar.
Eftir athugun vitamálastjórn-
ar á umsóknum mælti hún með
okkur til samgönguráðuneytisins
sem gefur „lokastimpil" á ráðn-
ingu til slíkra starfa. Undir eðli-
legum kringumstæðum skilst
okkur að ráðuneytin samþykki
slíka pappíra tilfæringalítið, þeir
eru jú komnir frá þeim embættis-
mönnum sem kunnugastir eru
viðkomandi málefnum. En slík
varð ekki raunin á í þessu tilviki.
Okkur var vikið til hliðar og
störfin fengu skipstjórahjón að
vestan. Nú er ekki ætlun okkar að
hallmæla þeim sem slíkum í
nokkru, þekkjum þau enda ekk-
ert. Hitt veldur okkur undrun að
ráðuneytisráðmennskan skuií
virða að vettugi menn með ítar-
lega þekkingu á þeim sviðum er
falla mjög vel að umræddum
störfum og staðháttum, en velji
aðra sem hafa síður. Okkur er þó
ljóst að tíðum hefur fólk valist til
ábyrgðarstarfa lítt eða misjafn-
lega menntað en farnast á stund-
um fullt eins vel og þeim sem
koma veifandi pappírum.
En eins og starfsgreinum og
kröfum í þeim er varið í dag héld-
um við þó að í heiðri væru haldn-
ar aðrar og fastari reglur heilla-
vænlegri á jafnaðargrundvelli.
Við nefnum þetta því að á um-
ræddum vita er talsverður véla-
og tækjabúnaður sem lýtur að ör-
yggi sæfarenda með meiru. Stað-
urinn er mjög afskekktur og erf-
itt um samgöngur í misjöfnum
veðrum. Því mætti ætla að áríð-
andi væri að hafa á staðnum sem
hæfasta aðila til úrlausnar á því
sem úrskeiðis gæti farið. Ekki að-
eins öryggisins vegna heldur og
pyngju skattborgaranna vegna.
Það er kostnaðarsamt að gera út
viðgerðarmenn á slíka staði og
ekki síður lækna ef þarf.
Það er okkar álit að yfirvöldum
beri að sýna fordæmi í svona vali
fremur en hið gagnstæða. Það eru
nú einu sinni þeir sem setja
regiugerðirnar.
Eða á aðeins að kyngja mögl-
unarlaust hreppapólitíkinni og
bitlingum sem viðgangast mis-
kunnarlaust í íslensku þjóðlífi og
láta sér fátt heilagt. Það skyldi
þó aldrei vera. Við sem hérna
möldum í móinn erum þá líkast
til einhver viðundur. Vonandi eru
þó til einhver svör við þessu öllu
hjá viðkomandi ráðherra sem
gaman væri þá að sjá hér á
prenti. Ef ekki, — þá fara dýra-
læknar í „réttum kjördæmum"
væntanlega að skera fólk innan
tíðar.
Stefán Stefánsson,
vélfræðingur.
Sólveig H. Jónsdóttir,
hjúkrunarfræðingur.